Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς, συγγραφέας
Tαινίες σαν τον Ρόκι Μπαλμπόα 2 που τελευταία προβάλλει συχνά το Open θα έπρπε να προβάλλονταν στα σχολεία σαν εκπαιδευτική τηλεόραση !
Πρόκειται για ταινία υμνο στην αρρενοπώτητα που κανονικα -αν σου εχει μείνει καμία σταγόνα τεστοστερόνης στο αιμα- σε ωθεί να μιμηθείς τον Ρόκυ, να βαλεις φόρμα και αθλητικά ( με τα δοξασμενα all star ρεχει ο Ρόκυ και συντομα θα ακολουθήσει αρθρο μου γι αυτο το iconic παπούτσι αναμεινατε) και να τρεξεις, να γυμναστεις, να προπονηθείς, να σηκώσεις βάρη, να κάνεις κοιλιακούς και πους απς με το ένα χερι, να παψεις να είσαι ένα με τον καναπέ, να παψεις να θρέφεις κωλους και κοιλιές και επιτέλους να γλεντήσεις και κεινη την δύσμοιρη την Μαριώ που χει να δει χαρά στα σκέλια της απο την εποχή που πήρε ο Παναθηναϊκός το τελευταίο πρωτάθλημα!
Ταινία της δεκαετίας του 80 με τον Σταλόνε στον ρόλο που τον ανεδειξε, να μιλαει τα αγγλικα λες και έχει μπαμπάκια στο στομα του και να προσεύχεται ξανα και ξανα στα καθολικα παρεκκλήσια της Φιλαδέλφειας.
Με εκπληκτική μουσική που κάποτε αποτελούσε – θα το θυμούνται οι παλιότερη- και την μουσική επένδυση της διαφημισης του καταστληματος καλλυντικών Πατίστας, που φυσικα δεν υπαρχει πια οπως και τόσα άλλα ωραία τως αγαπημενων 80ς, και με ενα απλό σενάριο καταφερνει να περασει τα μηνυματα που θέλέι.
Γιατί σε τελική ανάλυση τι νόημα έχει ο κινηματογράφος αν δεν ψυχαγωγεί; Και ψυχαγωγία σημαίνει άγω την ψυχή, σε μια κατευθύνση.
Ετσι άλλωστε αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι -οι ιδρυτες της τεχνης του θεάτρου μετεξέλιλη της οποιας ειναι και ο κινηματογράφος- το θέαμα. Αν κατι δεν ψυχαγωγεί αλλά απλως διασκεδάζει είναι άλλο πραγμα. Η ταινια αυτη ψυχαγωγεί δηαδή εχει μήνυμα και στο περνάει. Αγωνας, παθος, επιμονή, θέληση,. ανδρισμός, πίστη.
Τι ήταν ο Ρόκυ; Ενας ερασιτέχνης. Ενας καβγατζής του λιμανιού αλλά με το χάρισμα μιας σιδερένιας γροθιάς. Το χάρισμα όμως δεν φτανει. Χρειάζεται πολλή και σκληρή δουλειά για να αναδειχτεί. Και ο Ρόκυ υπο την επίβλεψη του παλιου πρωταθλητή Μικ χύνει τόνους ιδρώτα προκειμενου να πετύχει. Σκοτώνεται στο ξύλο ρίχνοντας μπουνιες στα κρέατα του κουνιάδου του, τρεχει γυρω γυρω ολοκληρη την πόλη νυχτα και ημερα, κάνει 200 κάμψεις και σηκώνει βάρη μέχρι να πέσει κατω. Παράλληλα τον βλέπουμε να κλαιει και να προσευχεται πανω από το κρεβάτι της γυναίκας του, να ζητάει την ευλιγία του καθολικου ιερέα πριν τον αγωνα καθώς και να αγκαλιάζει τον Απόλλο Κρήντ μετά το ματς.
Η ταινία δεν προάγει την βια παρόλο που αναφερεται στο κατεξοχήν βιαιο άθλημα της πυγμαχίας. Το μηνυμα είναι, γίνε αληθινός άντρας. Πίστεψε στο Θεό, πίστεψε στον εαυτό σου, αγαπά και προστάτευε τους δικούς σου, τιμα τους αντιπάλους σου, εσω επιεικής και μεγαλόψυχος με αυτούς που σε έβλαψαν. Μόνο με σκληρή δουλειά θα πετύχεις.
Ρόκυ Μπαλπμόα λοιπόν πέντε ταινίες απο τα βάθη της δεκαετίας του 80. Φυσικά η πρωτη ταινία ειναι του 197 αλλα εμείς την ειδαμε στα μεσα η στα τελη της δεκαετίας του 80 όταν στο μεταξύ ειχαν γυριστεί και οι οι άλλες. Η σειρά ειναι η εξής: Ροκι Ι 1976, Ροκι ΙΙ 1979, Ρόκι ΙΙΙ 1982, Ρόκι IV 1985, Ρόκι V 1990.
Η πρωτη ταινία αυτη του 1976 η ορίτζιναλ ειναι η καλυτερη απ ολες. Υποψήφια για εννια όσκαρ. Σε αυτή και στο Ρόκι ΙΙ ακούγεται η υπέροχη μουσική που Μπίλ Κόντι που εγινε κατι σαν εθνικός ύμνος στις ΗΠΑ. Η πρωτη ταινία ειναι σκηνοθετημενη απο τον Τζόν Αβίλντσεν που υπογραφει την σκηνοθεσία και της πέμπτης και λιγότερο επιτυχημενης ταινιας της σειράς. Τα Ροκι 2, 3 και 4 ειναι σε σκηνοθεσία του ίδιου του Σταλόνε. Στο Ρόκι ΙΙΙ ακούγεται το The eye of the tiger των Survivor.
