Πώς το δέσιμο ποδιών και κεφαλιού αντικατέστησε το φράχτη και βασανίζει εκατοντάδες ζώα εφόρου ζωής

Παστούρωμα (ή μπαστούρωμα ή περδούκλωμα ή περδούκλι) είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου μεταξύ τους, συνήθως ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή τα πόδια ανά δύο δεμένα (διπλή παστούρα). Ακόμα πιο βάρβαρη πρακτική είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου με το κεφάλι, κάτι που συνηθίζουν σε βοοειδή.

Το παστούρωμα αποτελεί βαρύτατη μορφή κακοποίησης καθώς τα ζώα δένονται από πολύ μικρές ηλικίες – οι κτηνοτρόφοι δένουν τα πόδια των ζώων εκτροφής αμέσως μετά τον απογαλακτισμό τους – και περνούν όλη τους την ζωή έχοντας μεγάλες δυσκολίες στην παραμικρή τους κίνηση.

Πολλές φορές δεν μπορούν καν να περπατήσουν και πέφτουν και δεν είναι λίγες φορές που – ειδικά τα κατσίκια – σπάνε τα πόδια τους στην προσπάθεια να πηδήξουν ή να τρέξουν. Τα εξαρθρώματα και τα κατάγματα είναι ιδιαίτερα συχνά. Τα ” παστουρωμένα” άλογα και γαϊδουράκια όταν πέσουν πολλές φορές δεν μπορούν να ξανασηκωθούν και πεθαίνουν από κολικούς λόγω ακινησίας.

Αλλά δεν είναι μόνο η κίνηση που εμποδίζεται. Παράλληλα τα ζώα δεν μπορούν να ξαπλώσουν ή να χαλαρώσουν στον ύπνο τους. Ειδικά τα ζώα που έχουν τα πόδια δεμένα με το κεφάλι, ζουν μια ζωή σκυμμένα, χωρίς κανένα περιθώριο να τεντώσουν το σώμα τους και να υψώσουν το κεφάλι τους. Εκτός των παραπάνω, το δέσιμο των ποδιών προκαλεί τενοντίτιδες ή αποκοπή τένοντα και βαθιές πληγές του δέρματος λόγω της τριβής με το σκοινί οι οποίες μπορούν να καταλήξουν και σε ακρωτηριασμό του ζώου με ότι συνεπάγεται για την μετέπειτα ζωή του.

Το παστούρωμα είναι μια πρακτική που συνηθίζεται εδώ και δεκάδες χρόνια στα νησιά κυρίως στις Κυκλάδες (Πάρο, Νάξο, Φολέγανδρο, Ανάφη, Σέριφο, Κίμωλο κ.α.) αλλά και σε Ρόδο, Κρήτη, Κέρκυρα κ.α. Σε μικρότερη έκταση το συναντάμε και στην ηπειρωτική Ελλάδα (π.χ. Λακωνία). Το φαινόμενο αυτό αν και φαίνεται παράλογο και «απάνθρωπο» στον κάθε νοήμονα άνθρωπο, θεωρείται μια συνηθισμένη πρακτική για να μην πηδήξουν τα ζώα τις ατελείς ή ανύπαρκτες περιφράξεις, να μην απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής ή να παχύνουν λόγω του περιορισμού των κινήσεων. Ουσιαστικά τα ζώα υπόκεινται σ’ όλη την ζωή τους σ’ ένα αδιάκοπο μαρτύριο στο βωμό του εύκολου κέρδους αλλά και της ευκολίας των ιδιοκτητών που δεν θέλουν να κάνουν σωστές περιφράξεις ή να επιτηρούν τα ζώα τους ως οφείλουν. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα ζώα δεν έχουν καν σωστό κατάλυμα που να τα προφυλάσσει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, ούτε καθαρό και δροσερό νερό στην διάθεση τους ακόμα και τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού.