Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Περίμενα να δω και το δεύτερο επεισόδιο της σειράς που είναι αφιερωμένη στον βίου του Αγίου Παϊσίου. Όχι επειδή οι πρώτες εντυπώσεις δεν πρόδιδαν και το τελικό συμπέρασμα αλλά κυρίως για να επιβεβαιώσω κάποιες λεπτομέρειες που αποδεικνύουν πέρα από την τεχνική αρτιότητα της προσπάθειας και την προσεκτική και διόλου θρησκοληπτική προσέγγιση των δημιουργών.
Ομολογώ ότι περίμενα ένα σήριαλ με αυτό το πολύ συγκεκριμένο αντικείμενο, περισσότερο βουτηγμένο στον “προσηλυτισμό”. Αντί αυτού η σειρά επικεντρώνεται στην άρτια καταγραφή των ιστορικών δεδομένων της εποχής της εκδίωξης των Ελλήνων από τα πατρογονικά εδάφη τους και τις δυσκολίες αποδοχής και αφομοίωσης τους στην μητέρα – πατρίδα. Περιγράφεται με λεπτομέρειες το περιβάλλον ανατροφής και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγάλωσε και έπλασε τον χαρακτήρα του ο μετέπειτα Άγιος.
Τεχνικά πρόκειται για μια παραγωγή με κινηματογραφικές προδιαγραφές. Λιτή σκηνοθετικά, με ατμοσφαιρική φωτογραφία, όπου χρειάζεται και μια απολύτως επιτυχημένη διανομή των ρόλων.
Ο Νικήτας Τσακίρογλου, δεν υποδύεται, ζει την ασκητική αγιότητα του Αγίου Αρσενίου. Η γιαγιά, Σμαράγδα Σμυρναίου, δεν παριστάνει, είναι μια γιαγιά με συσσωρευμένη στωικότητα και σοφία. Ο Στάνκογλου σε έναν μικρό, αλλά χαρακτηριστικό ρόλο, ζωγραφίζει αριστοτεχνικά το συναίσθημα της απώλειας. Και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές, μοιάζουν ταυτισμένοι με τον χωρόχρονο που έρχονται να υπερασπιστούν.
Αδυνατώ να συμμεριστώ την ιδεοληπτική ανάγκη ορισμένων να μπερδέψουν μια αξιοπρεπέστατη καλλιτεχνική δημιουργία, με προσωπικά υπαρξιακά απωθημένα και συλλογικές κοινωνιολογικές εμμονές. Ανεξαρτήτως των πιστεύω, οποιουδήποτε, όταν ένα έργο δεν διαθέτει στρατευμένη, υπερβολική λογική, παραμένει μια σημαντική στιγμή στο χώρο της τέχνης και τίποτε παραπάνω ή παρακάτω, Αλλιώς, αν περιμέναμε να ταυτίζονται πλήρως οι απόψεις μας με του κάθε δημιουργού, τότε είναι πολύ πιθανό να αποφεύγαμε παραπάνω από τους… μισούς!
Ας αφήσουμε λοιπόν, τις ορθοπολιτικές πομφόλυγες και τις φιλοσοφικές ανησυχίες για εκεί που χρειάζονται κι ας απολαύσουμε μια τηλεοπτική σειρά με καλλιτεχνική αξία που ταυτόχρονα μας θυμίζει πλάνα από έναν καιρό που πέρασε αλλά άφησε και εθνικά και αξιακά σημαντικό στίγμα στον τόπο μας.
