Ο Λευτέρης Πασσιάς μιλά στον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του τραγουδιού “Γειά σου, παρέα” στο οποίο συνεργάζομαι με τον Γιάννη Χαρούλη.

1. Νέο τραγούδι με τίτλο “Γειά σου, παρέα ” με τον Γιάννη Χαρούλη. Πόσο διαφορετικό είναι αυτό το κομμάτι σε σχέση με ό,τι έχετε δημιουργήσει έως τώρα και πώς κύλησε η συνεργασία; 

Απ. Νέο τραγούδι με τον Γιάννη ναι! Και είμαι πολύ χαρούμενος! Θεωρώ ότι είναι από τις πιο όμορφες μουσικές μου στιγμές αυτό το τραγούδι. Γιατί πραγματεύεται ένα θέμα που με απασχολεί έντονα το τελευταίο διάστημα. Αυτό της υπαρξιακής μοναξιάς και της δύναμης της συντροφικότητας, της ανθρώπινης αγκαλιάς! Και έχω την αίσθηση ότι βρήκε τον καλύτερο τρόπο για να ακουστεί! Παρέα με σπουδαίους μουσικούς και φίλους και φυσικά τον καινούργιο μου φίλο τον Γιάννη!

Γελάω γιατί κατέβηκα στην Αθήνα τον Νοέμβριο για να συναντήσω τον Χαρούλη. Και γνώρισα τον Γιάννη! Αυτό κάνουν τα τραγούδια. Είναι το μέσο για να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι και να έρθουν κοντά οι πνοές!

2. Τι καθιστά μοναδική μια ερμηνεία

Απ. Κατά την άποψή μου, μοναδική είναι μια ερμηνεία που εξυπηρετεί το τραγούδι. Όταν ο ερμηνευτής γίνεται το μέσο για να περάσει έντονα το μήνυμα του μουσικού ποιήματος. Δεν είναι το πόσο άρτια πιάνει τα Hertz ούτε η έκταση ούτε η απόλυτη ευστοχία στον ρυθμό. Αυτά ίσως βοηθούν καμιά φορά αλλά δεν είναι το απόλυτο. Έχουμε τρανταχτά παραδείγματα «μη σωστών τονικά τραγουδιστών» που συγκινούν και είναι αξεπέραστα. Όλοι λένε ο συνθέτης τραγουδάει μοναδικά τα τραγούδια του. Γιατί; Γιατί ξέρει έντονα τι θέλει να πει. Οπότε, μοναδική είναι μια ερμηνεία στην οποία ο ερμηνευτής έχει πλήρη επίγνωση του τι λέει και σε ποιους το απευθύνει. Είναι τόσο απλό. Για φαντάσου!

3. Είναι σημαντικό πλέον ένας καλλιτέχνης να διαθέτει ολοκληρωμένα άλμπουμ ως έναν τρόπο πιο πλήρους αποτύπωσης του στίγματος του;

Απ. Είμαι 40 ετών. Οπότε είμαι της γενιάς που από μικροί ακούμε ολοκληρωμένες δουλειές. Ακόμη και τώρα αναζητώ να ακούσω ολόκληρο δίσκο. Να αποκτήσω άποψη για έναν καλλιτέχνη, για μια παραγωγή. Σε κάθε δίσκο υπάρχουν οι λαμπρές στιγμές, οι πιο σκοτεινές, οι παρεξηγημένες. Πόσα τραγούδια ακούς σε μια δουλειά και λες «πω πω τι τραγούδι»! Και δεν είναι αυτό που έκανε την επιτυχία στα ραδιόφωνα ή στις συναυλίες; Κάπως έτσι δεν είναι και ο άνθρωπος; Με όλες του τις πτυχές; Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, γνωρίζεις την στιγμή του που σου είπε «γεια». Μετά για να γίνει παρέα σου θέλεις να τον δεις να θυμώνει, να γελά, να ξεσπά, να κοιμάται, να τον ζήσεις! Έτσι για μένα είναι και με την δημιουργία μιας δισκογραφικής δουλειάς.

Έτσι λειτουργώ και στη δημιουργία μου. Το «Γεια σου παρέα!» είναι ο προπομπός μιας ολοκληρωμένης δουλειάς που κινείται νοηματικά και μουσικά προς την κατεύθυνση που σηματοδοτεί ο προπομπός. Οπότε, σας λέω μια καλημέρα τώρα και ανυπομονώ να γίνουμε παρέα!

4. Πόσο δύσκολο είναι πλέον, στα πλαίσια του ψηφιακού μας κόσμου, για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του; 

Απ. Σε αυτή την εποχή, ο ψηφιακός κόσμος έχει τις πολλές (φαινομενικές σε κάποιες περιπτώσεις) ελευθερίες. Μπορεί κανείς να φτιάξει την δική του παραγωγή με λιγότερα χρήματα, να είναι ο κύριος της δουλειάς του, να τρέξει μόνος του να αναδείξει το ταλέντο του. Από την άλλη αυτό μπορεί να φανεί χαοτικό σε κάποιον που ξεκινά από το μηδέν, γιατί θα πρέπει να ανακαλύψει τα μονοπάτια του και όπου δεν τα βρίσκει να τα φτιάξει μόνος του. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται αγάπη και πίστη σε αυτό που κάνει κανείς. Οι ευκαιρίες έρχονται όσο τις αναζητάς.

5. Τι ρόλο παίζουν πλέον τα social media και πόσο βοηθούν ή αποπροσανατολίζουν έναν καλλιτέχνη; 

Απ. Τα social αποτελούν ένα όπλο στα χέρια των καλλιτεχνών. Μπορώ άνετα να ανεβάζω ένα στιχάκι ή ένα ρεφρέν και να το δουν αρκετοί διαδικτυακοί φίλοι. Αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο διαφήμιση. Είναι όμως χειροκίνητη κατάσταση όπως όλα στον ψηφιακό κόσμο. Και όσο και αν φαίνεται δεν είναι εύκολο. Είναι ολόκληρη επιστήμη, χρειάζεται διαχείριση και βοήθεια. Ο καλλιτέχνης είναι πολύ εύκολο να χαθεί σε αυτό το τριπάκι της ενασχόλησης με τα social media. Έχω την αίσθηση ότι χρειάζεται ισορροπία σε όλα! Ή τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ για μένα. Χαίρομαι την άμεση επαφή με τον κόσμο πολύ. Υπάρχουν όμως και οι στιγμές της περισυλλογής και της δημιουργίας που είναι κάπως μοναχικές. Ωραία λοιπόν τα social μέχρι εκεί που εξυπηρετούν αυτό που έχεις να μοιραστείς! Σε κάθε περίπτωση όμως, πρέπει να έχεις κάτι να μοιραστείς!

6. Ποια είναι η άποψή σας για τα, νέα μουσικά ρεύματα, που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία; 

Απ. Έχω την εικόνα ότι υπάρχουν πολλά ρεύματα και πολλές τάσεις μουσικών ρευμάτων. Σίγουρα κάποια απευθύνονται σε μεγάλο κοινό, κάποια σε μικρότερο. Με ανησυχεί σίγουρα η τάση στην ασχήμια που προβάλλει η τραπ μουσική. Περισσότερο η σκέψη ότι η πολιτεία μας δημιουργεί τόσο θυμωμένους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη να εκδηλώσουν βία. Από την άλλη χαίρομαι την τάση της εξωστρέφειας του πανηγυριού και των φεστιβάλ, παρατηρώντας και εκεί μια έντονη επιστροφή στις ρίζες. Είναι σαν να χάνουν οι νέες γενιές τα σημεία αναφοράς τους και να αναζητούν την φωνή τους. Και όταν την βρίσκουν έχουμε όμορφα παραδείγματα τραγουδιών και μουσικής! Επίσης, μου αρέσει πολύ το ότι πλέον δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο ρεύμα που να τα σαρώνει όλα. Οι καλλιτέχνες δημιουργούν τον δικό τους ήχο που ενώνει πολλά είδη και διαφορετικά μεταξύ τους! Αυτό είναι και η εξέλιξη μέσα από τα μουσικά σχολεία και Πανεπιστήμια. Της μουσικής παιδείας γενικότερα. Οπότε βλέπω ότι έρχονται πολύ όμορφα και δημιουργικά πράγματα…

7. Τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά που σκέφτονται να ασχοληθούν με το τραγούδι και τις τέχνες γενικότερα; 

Απ. Να εστιάσουν στην πρωταρχική αγάπη που τους έκανε να ασχοληθούν με το τραγούδι και τις τέχνες. Να μην χάσουν εκείνη την παιδική δημιουργικότητα που έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι επειδή απλώς είναι άνθρωποι! Και κάτι ακόμη. Να αγαπήσουν αυτή τη δημιουργικότητα και την προσπάθεια πρώτοι αυτοί. Να μην περιμένουν να προσδιοριστούν μέσα από άλλους. Εκεί είναι η παγίδα να χάσεις αυτή ακριβώς την ροπή για δημιουργία! Να θυμούνται ότι είναι σπουδαίο και μόνο που είναι δημιουργικοί άνθρωποι! Είναι κάτι που η κοινωνία μας το έχει ανάγκη όπως ο πνεύμονας τον αέρα. Δίχως αυτό δεν ζει ολοκληρωμένα ο άνθρωπος, ούτε η πολιτεία.

Ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ερωτήσεις!