Στη φωτογραφία βλέπετε την Κάλυμνο και, πιο συγκεκριμένα, τον όρμο της Ρίνας – ή αλλιώς Βαθύ – όπως ήταν πριν από περίπου έναν αιώνα. Ο Στέλιος Χαλκίτης, που γεννήθηκε και έζησε στο νησί, άφησε πίσω του πολύτιμα γραπτά. Στο τελευταίο του βιβλίο, «Οι Απαράφθορες» (εκδόσεις Ιανός), περιγράφει με μοναδικό τρόπο την Κάλυμνο, χαρίζοντάς μας ανεξίτηλες εικόνες που μας ιντριγκάρουν και μας παρακινούν να επισκεφθούμε αυτό το υπέροχο νησί. Ετσι συμβαίνει συνήθως, όταν κάποιος αγαπά βαθιά τον τόπο του.

«Η Φωτεινή έσπρωξε μια ξύλινη πόρτα. Φραγκοσυκιές ήταν ο αληθινός φράχτης και το χαμηλό ασβεστωμένο πεζούλι σαν διακοσμητικό ξάνοιγε δρόμο μέχρι το κεφαλόσκαλο και τη βεράντα με γύρω γύρω κάγκελα και την κληματαριά. Ενα σιδερένιο τραπέζι με τις σπαστές καρέκλες του, μια κανάτα μέσα σε εμαγιέ λεκάνη, πεταλούδες και ζουζούνια, γαλανά κουφώματα ήτα τα πρώτα που παρατηρούσες. Καθώς η σπιτονοικοκυρά ξεκλείδωνε να τους μπάσει στο μισοσκότεινο δροσερό εσωτερικό ο Ρωμανός κοίταξε πέρα στον ορίζοντα. Υπήρχε εδώ, πολύ κοντά, τόσο που νόμιζες ότι θα το άγγιζες με μιαν απλωτή, ένα νησί, ένα νησάκι αληθινό, τόσο όμορφο που έμοιαζε, ζωγραφιστό, η Τέλενδος.  Ο Ρωμανός φαντάστηκε τον εαυτό του να ζωγραφίζει κύματα και τη Δαυίνα να κάθεται κάτω από την πέργκολα με το laptop μπροστά της.

«Τι υπέροχο να ξυπνάς το πρωί σ’ ένα νησί και να καλημερίζεις ένα νησί έξω από το παράθυρο σου!».

ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ 1962-2024

Ο ταλαντούχος συγγραφέας έζησε στην Κάλυμνο, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την αστροφυσική και τη φιλοσοφία. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφημερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα, υποστηρίζοντας με θέρμη τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα των φύλων, αλλά και την ισότητα γενικότερα, όπως και την ανάγκη αναθεώρησης κάθε είδους βεβαιοτήτων.