Γκάρφιλντ, όταν μια γάτα έγινε κόμικ ζωής

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Γκάρφιλντ ζει μία συνηθισμένη, καθημερινή ζωή όπως οι περισσότερες γάτες. Τεμπελιάζει, κάνει τα πάντα προκειμένου να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή του αφεντικού του Τζον Άρμπακλ, κάνει αταξίες και είναι ειδικός στο να μην αφήνει τίποτα όρθιο.

Ο Γκάρφιλντ έγινε το κόμικ που αποτύπωσε με ρεαλιστικό τρόπο δίχως καμία διάθεση ωραιοποίησης, τις κακές πτυχές μίας γάτας.

Δεν την παρουσίασε ναζιάρα, παιχνιδιάρα, γούτσου –γούτσου, όπως συνηθίζεται. Ανέδειξε τη ζήλια, την κτητικότητα, τα νεύρα μίας γάτας η οποία πολλές φορές φαίνεται όμορφη και γλυκιά, αλλά μπορεί να γίνει σε κλάσματα δευτερολέπτου πηγή καταστροφής.

Ο ίδιος ως πεισματάρης και ετοιμόλογος γάτος είναι αποφασισμένος να ζει τα πάντα με τους δικούς του όρους. Θα βασανίσει ανελέητα τον όχι και τόσο έξυπνο σκύλο του Όντι και δε θα πάψει να θυμίζει στον ίδιο πόσο σπαστικός και κουραστικός είναι.

Ο Γκάρφιλντ παραμένει ένας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες κόμικς όλων των εποχών.

Δημιούργημα του Τζιμ Ντέιβις, παραμένει από τις πιο διάσημες γάτες όλων των εποχών, ως εκείνη που παρουσίασε και τις απρόβλεπτες πτυχές του να ζεις με μία γάτα με κωμικό όμως τρόπο.

Ο Γκάρφιλντ κυριάρχησε στη λαϊκή κουλτούρα, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες αφιερώματα σε εφημερίδες. Ήταν αυτή η οικειότητα που αισθάνθηκαν πολλοί αναγνώστες, καθώς ο Ντέιβις προσέγγισε ένα απλό, συχνό, κυρίαρχο θέμα της καθημερινής ζωής εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο: τη συμβίωση με μία γάτα.

Ο Γκάρφιλντ είναι χνουδωτός, ευτραφής, αστείος, παιχνιδιάρης. Και ένα μικρό βάσανο για τον ιδιοκτήτη του, τον οποίο πάντοτε δε σταματά να μέμφεται και να γελοιοποιεί με κάθε τρόπο.

Ακόμα και αν μερικές φορές σε εκνευρίζει (προσωπικά, μου θυμίζει το «κακό σπουργίτι» στις Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά), παραμένει αξιολάτρευτος.