Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Κάθε κείμενο, κάθε άρθρο, γράφεται για έναν διαφορετικό λόγο. Άλλο για να ψυχαγωγήσει, άλλο για να ενημερώσει, άλλο για να καταγγείλει ένα κακώς κείμενο της κοινωνίας μας.

Κάθε άρθρο είναι μία επίσημη κατάθεση της προσωπικής μας θέσης, άποψης, στάσης απέναντι σε ένα ζήτημα. 

Ωστόσο, στο κομμάτι της αρθρογραφίας που αφορά τη διασταύρωση ιστορικών γεγονότων, ιατρικές πληροφορίες, βιογραφικά στοιχεία, οφείλουμε να είμαστε βέβαιοι για την εγκυρότητα των γεγονότων. Και μετά να προχωρήσουμε στην παρουσίαση ενός κειμένου με δημοσίευση αυτού.

Η αρθρογραφία, ως μέρος και αυτή της δημοσιογραφικής ιδιότητας, επιτελεί κοινωνικό έργο. Μεταφέρει πληροφορίες, χαλιναγωγεί συνειδήσεις, ψυχαγωγεί και συμβάλλει στην εδραίωση ενός τρόπου σκέψης. Άλλοτε ενδυναμώνοντας και άλλοτε καταπολεμώντας πυρηνικές πεποιθήσεις.

Οι αρθρογράφοι οφείλουμε να είμαστε πνευματικοί οικοδόμοι; δηλαδή, να βάζουμε ένα λιθαράκι με τα κείμενά μας στο να ανυψωθεί η ανθρωπότητα ένα μπόι ψηλότερα.

Η ευθύνη μας στο να μεταφέρουμε ένα γεγονός με καταγραφή αληθινών γεγονότων, η συνέπεια στη σκέψη, το ανθρωπιστικό μας κίνητρο, είναι χρέος μας.

Δε θα μπορούσα να γράψω ένα άρθρο για τον Αριστοτέλη και να καταγράψω λανθασμένη ημερομηνία γέννησης ή πληροφοριών για τη ζωή του. Και ακόμα και αν συμβεί, διότι το ανθρώπινο λάθος είναι μέσα στο πρόγραμμα, πρέπει να προσέχω όσο περισσότερο μπορώ να μεταφέρω έγκυρη πληροφορία.

Αυτό θα ανοίξει τα μάτια μου και σε μία διαφορετική θέαση της αρθρογραφίας: ως κοινωνική ευθύνη, ως τρόπος επιμόρφωσης, ως ενστάλαξη υγιών απόψεων, ως καταπολέμηση κάθε οδυνηρού φαινομένου που υποτιμά και απαξιώνει την έννοια του ανθρώπου.

Η αρθρογραφία είναι δύσκολη υπόθεση, απαιτεί διάβασμα, πειθαρχία, αφοσίωση και ατελείωτη αγάπη για τη συγγραφή. Δεν είναι μόνο τρόπος προσωπικής μας λύτρωσης, αλλά και κοινωνική προσφορά.

Είμαστε ευλογημένοι κάθε φορά που κάποιος παρηγορείται, μαθαίνει κάτι, ενδυναμώνεται, αντέχει επειδή διάβασε ένα κείμενό μας..