/Τί ενόχλησε στον Πάρι Ρούπο;
2 Χρονια 1 17

Τί ενόχλησε στον Πάρι Ρούπο;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Η λύση της συνεργασίας του stand up κωμικού Πάρι Ρούπου με γνωστή ελληνική αλυσίδα πίτσας, δημιούργησε πολλή θόρυβο κι όχι άδικα. Το δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να διαχωρίσεις το καλλιτεχνικό κομμάτι με την εμπορική σχέση.

Όσον αφορά το πρώτο και τα λεγόμενά του, οι πρώτοι που κρίνουν την αξία του είναι οι θεατές του. Όσοι δηλαδή μετέχουν στη συνολική εμπειρία μιας παράστασης.

Οι υπόλοιποι δικαιούμαστε να έχουμε την άποψή μας αλλά είναι δύσκολο να κρίνουμε τη συνολική καλλιτεχνική ποιότητα από μεμονωμένες ατάκες. Βέβαια, όταν ο καλλιτέχνης δημοσιοποιεί μόνος του συγκεκριμένα κομμάτια του έργου, συνήθως αυτά που διαθέτουν τις περισσότερες «γωνίες» και είναι πιθανό να προκαλέσουν αντιδράσεις άρα να αυξήσουν και την προβολή του, τότε ο ίδιος μετατρέπει την τέχνη του σε αντικείμενο δημόσιου διαλόγου.

Έτσι λοιπόν βρέθηκε στο στόχαστρο τόσο για το σχόλιο με αφορμή την ελληνική σημαία, όσο και τα γεγονότα του Μελιγαλά. Κι αν για το πρώτο θα μπορούσα να δεχτώ ότι η αιχμή αφορά το κράτος που χτίσαμε πίσω από αυτή τη σημαία, και την ομολογουμένως κακή «μυρωδιά» που διαχρονικά αφήνει, τα διχαστικά εμφυλιοπολεμικά «αστεία», παρόλο που κανείς δεν μπορεί να τα απαγορεύσει, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εξυπηρετούν στις μέρες ειδικά όταν στηρίζονται σε μονομερή και στρεβλή ανάγνωση της ιστορίας που προσβάλλει μια σειρά ανθρώπων που έχασαν άδικα τη ζωή τους εκείνη την περίοδο.

Η εταιρεία λοιπόν, που δεν ενδιαφέρεται για κάτι άλλο πέρα από την προβολή των προϊόντων της και δεν έχει καμία διάθεση να εμπλακεί σε πολιτικές συζητήσεις και ειδικά τόσο πολύ συναισθηματικά φορτισμένες, έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα επενδύσει στη διαφήμισή της. Αν η τελική της απόφαση προέκυψε απλώς κάτω από την πίεση σχολίων μερίδας των πελατών της ή επειδή η ίδια έκρινε ότι το περιεχόμενο των λεγόμενων του καλλιτέχνη την βάζουν σε έναν φαύλο κύκλο ταύτισης με ζητήματα που κάνουν ζημιά στην εικόνα της είναι κάτι που οφείλει η ίδια να διευκρινίσει.

Όμως μια τέτοια σχέση εργασίας στηρίζεται στην αμοιβαία κατανόηση του πώς υπηρετείται καλύτερα ο κοινός στόχος. Όποτε και ο καλλιτέχνης γνωρίζει ότι η σεβαστή, κατά τ’ άλλα προσωπική γνώμη, μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με το ζητούμενο της εταιρείας αλλά και η εταιρεία να γνωρίζει τον λόγο και το ύφος αυτού που επιλέγει για τη διαφήμισή της και να μην παριστάνει τη θιγμένη κατόπιν εορτής.