Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας – συγγραφέας
Η αλήθεια είναι ότι δεν… το’χω με την ποίηση. Μου αρέσει να την διαβάζω. Δεν μου αρέσει να την αναλύω όμως. Ο κάθε ποιητής, είναι ένα ξεχωριστό πλάσμα και πίσω από τις ελάχιστες λέξεις του, κρύβει χιλιάδες πράγματα. Είναι λοιπόν, ιεροσυλία να αναλύω κάτι που δεν μπορώ να πλησιάσω στο ελάχιστο. Διαβάζω Ελύτη όταν είμαι ερωτευμένος. Όταν θέλω να εμπνευστώ, διαβάζω Καβάφη. Έτσι. Χωρίς άλλες αναλύσεις και εξηγήσεις.
Κατά καιρούς λοιπόν, πέφτουν στα χέρια μου εξαιρετικές ποιητικές συλλογές. Για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον. Άλλες με αγγίζουν και άλλες όχι. Σε αυτές τις γραμμές, σας παρουσιάζω μερικές συλλογές που για διάφορους λόγους η καθεμία από αυτές με άγγιξε, χωρίς άλλες εξηγήσεις όπως είπαμε! Σας παραθέτω και το αγαπημένο μου ποίημα από αυτές τις συλλογές. Ελπίζω να βρείτε τις προτάσεις μου ενδιαφέρουσες… Για πάμε λοιπόν να τις δούμε.
Φυλλίτσα Αθηναΐς Αναπνιώτου: Το Φεγγάρι γράφει τ’ όνομά σου…
Εκδόσεις: Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση
Έτος έκδοσης: 2021
Κραυγές μέσα στο σκοτάδι
Στην παγωμένη μάζα της σιωπής
τον στίχο κάνει δάκρυ,
λυγμοί φθινοπωριάτικης βροχής
στων ματιών την άκρη.
Αφετηρία ατέλειωτων καημών
τ’ απανωτά της λάθη,
ασύλληπτων ονείρων και στιγμών
τα πυρωμένα πάθη,
κραυγές αναδίνουν μελαγχολικές
στης φιλόξενης νύκτας το σκοτάδι.
Όλγα Αχειμάστου: Καρδιόσχημα
Εκδόσεις: ΓΛΑΥΞ
Έτος έκδοσης: 2021
Έλα…
Τ ο κόκκινο ανήκει στον Έρωτα!
Κι αυτός έχει δική του την Αγάπη.
Δίχως ερωτηματικά και θαυμασμούς.
Παντοτινά δεμένα στο αεικίνητο διηνεκές.
Οι δυό μαζί σαν ένα,
συμπαγής μονάδα δημιουργίας!
Σε σώματα, γυμνά και ιδρωμένα!
Σε χείλη υγρά και ενωμένα!
Σε μάτια πλημμυρισμένα από φωτιά!
Σε χέρια δεμένα με δάχτυλα πλεχτά!
Σε αγκαλιές γεμάτες κάρδαμο και πετιμέζι!
Σε ατελείωτη έκφραση
αληθινής αγάπης εαυτού
με αποδέκτη τον άλλο.
Έλα.
Θα σε φωνάζω εαυτέ μου.
Κοίτα εαυτέ μου. Μαθαίνω!
Βούλα Μέμου: Ανυπότακτοι λόγοι
Εκδόσεις: Κύμα
Έτος έκδοσης: 2021
Την στενωπό της αβύσσου την άγγιξα…
Χέρια λιπόσαρκα,
με δαντελένια γάντια στολισμένα.
Στων ματιών σου την άνοιξη
άνθισα.
Σ’αγαπώ,
σαν την νίκη της λεπίδας στο δόρυ.
Σαν εσένα που με είπες νικημένο τρωγλοδύτη.
Έτσι απλά…
υπάρχω…
Παναγιώτα Χριστοπούλου-Ζαλώνη: Τα τραγούδια των γλάρων
Εκδόσεις: Βεργίνα
Έτος έκδοσης: 2020
«Τα όνειρα»
Σε άδεια πόλη
δίχως φώτα, δίχως προσδοκίες
γεμάτη μόνο αυλάκια δακρύων
και σκορπίσματα ονείρων.
Πιτσιλίσματα εδώ κι εκεί ατάκτως.
Πού πήγε ο ήλιος να τα βάψει κόκκινα,
τα συντριμμένα αγάλματά της να φωτίσει;
Που εξαφανίσθηκε τ’ άγαλμα της Ελπίδας;
Αγκάθια μ’ αρρώστιες ψυχής
έκλεισαν τους δρόμους.
Αγάπες ξεψυχισμένες στην οργή της βροχής.
Τι έχει να πει ο ποιητής;
Κοιμόμαστε δίχως όνειρα
δίχως καν υποσχέσεις ημερολογιακές.
Μηρυκάζουμε το χθες, το ένδοξο,
και ζούμε.
Αλήθεια γιατί δεν επαναστατούμε;
Ακόμη να βρούμε το Ε της Επανάστασης;
Κλείνοντας, θα ήταν μεγάλη μου παράλειψη αν δεν ανέφερα τη νέα ποιητική συλλογή της Ειρήνης Ντούρα – Καββαδία με τίτλο Miracles within, η οποία θα κυκλοφορήσει σύντομα μέσω του Amazon από το Writers International Edition, μια συλλογή ποιημάτων την οποία έχω ήδη διαβάσει στο σύνολο της και πιστεύω ότι αξίζει να αποκτήσετε. Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι η συλλογή αυτή είναι γραμμένη εξ’ ολοκλήρου στην αγγλική γλώσσα.
_ The Quest
(a modern Diogenes…)
Lantern in hand;
seeking humans
in bright darkness…
_ Beast or God
Let us have no illusions;
he who needs nobody
is either a beast… or God.
Yet even God at some point,
to escape loneliness, created man…
Τέλος, καλή δύναμη σε όλους όσοι συμπατριώτες μας δοκιμάζονται από τις πυρκαγιές. Η φύση εκδικείται τον άνθρωπο για τον βιασμό που έχει δεχτεί από αυτόν και νομίζω ότι όλοι πια το αντιλαμβάνονται… Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με υγεία πάνω απ’όλα.
