Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Πώς γίνεται ένας συνεσταλμένος άνδρας να μεταμορφώνεται σε ένα θαύμα ενέργειας και καλλιτεχνικής αλαζονείας επάνω στη σκηνή;
Ασταμάτητη πηγή ενέργειας, δύναμη της φύσης, η οποία παίρνει το ερωτικό του τραύμα και το μετρατρέπει σε αξεπέραστο αριστούργημα.
Η συστολή γίνεται απαγορευμένη λέξη όταν ανεβαίνεις στη σκηνή, εκεί γίνεσαι τέρας ερμηνείας σε ένα διψασμένο κοινό που ακόμα και το βήχα σου πρέπει να εισπράξει εκείνη τη στιγμή ως τέχνη.
Γίνεσαι ένα σύμβολο ορμής, ερωτισμού και πρόκλησης, με τη συνοδεία μίας ηλεκτρικής κιθάρας που ηλεκτρίζει την όλη δυνατή ερμηνεία και το μουσικό υπερθέαμα συμπληρώνουν τα ουρλιαχτά των θεατών που παρασύρονται από την έξαρση της στιγμής και την ορμή της σκηνικής παρουσίας.
Ακόμα πιο ιδιοφυές το γεγονός ότι η ονομασία του τραγουδιού είναι το όνομα της γνωστότερης πριγκίπισσας του 20ου αιώνα, όμως δεν είναι βέβαιο ότι απευθύνεται για αυτή.
Ένας ερωτικός μύθος πλανάται από τον συγκεκριμένο ύμνο, ο οποίος φαίνεται ότι είναι μύθος που όμως έπρεπε να υπάρχει για να αυξήσει τη μυθική διάσταση ενός άσματος που στάζει πρόκληση, ερωτισμό και πόνο.
Η Νταϊάνα είναι το κάθε κορίτσι που λατρεύει παθιασμένα έναν σταρ και είναι εκείνη να κάνει τα πάντα για να ακουμπήσει το είδωλό της. Γίνεται οργανωμένο κλαμπ και όλες μαζί δε διστάζουν να τρέχουν, να κυνηγούν τον σταρ που όταν αποσύρεται από τη σκηνή γίνεται ξανά ένας άνθρωπος κανονικός, σαν εμάς τους κοινούς τους θνητούς.
Είναι εκείνη η νεαρή που ξεροσταλιάζει πάνω από μία φωτογραφία του, που τρέχει να αγοράσει το περιοδικό που τον έχει εξώφυλλο και ονειρεύεται να ζήσει, να ξαπλώσει, να φιληθεί μαζί του.
Σε μία δεκαετία που ζούσες τη στιγμή μέχρι τα κύτταρά σου, τότε που δε φωτογράφιζες τη στιγμή ούτε την ανέβαζες βίντεο, τότε που ζούσες για να χαρείς εσύ. Και όχι για να ζητήσεις την επιβεβαίωση του μεγαλείου που ακούς και βλέπεις μέσα από ένα μηχανικό πάτημα ενός like.
Το κοινό μοιάζει με πλήθος στο Κολοσσαίο που ουρλιάζει μπροστά στο θέαμα της σκισμένης μπλούζας, του βασιλιά της ποπ που μεταφράζεται ως ασταμάτητη πηγή ενέργειας και λικνίζεται στη γοητευτική αγριάδα της κιθάρας, συμπληρώνοντας με το απόλυτο μουσικό όργανο; την ίδια τη φωνή του…..
