Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Ένας κόσμος Κομιλφό. Μια κοινωνία “πνιγμένη” στην “τελειότητα” των κανόνων, διαρκώς κάτω από τη στέγη του προβλεπόμενου.

Η πόλη που περιγράφει η Άννα Λύκου στο παιδικό βιβλίο “Κομιλφό – Ώρα μηδέν” από τις Εκδόσεις Άνω Τελεία, είναι τέτοια περίπτωση αρτιότητας όπου όλα βαδίζουν απολύτως μέσα στα προδιαγραφές και τις εντολές που διατηρούν ασφαλή τον κοινωνικό ιστό. Το κάνουν όμως, ουσιαστικά; Και τι είναι αυτό που πραγματικά τον κρατά συνεκτικό και ευημερεύων;

Η συγγραφέας κατορθώνει να περιγράψει με σαφήνεια τα αδιέξοδα της επιδίωξης της τελειότητας και της στυγνής συμμόρφωσης σε ατελείωτους κανόνες.

Πού χώρος για την ακαταστασία της δημιουργικότητας, για τη χαρά της ανακάλυψης, του παιχνιδιού; Ένας κόσμος που προετοιμάζει τα παιδιά για “στρατιώτες” κι όχι για ελεύθερα πνεύματα, σίγουρα δεν έχει μεγάλο μέλλον.

Η γραφή είναι μεν προσαρμοσμένη στο συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό αλλά διαθέτει όλα τα στοιχεία που κάνουν ένα βιβλίο να ξεχωρίζει. Πλοκή με ανατροπές, ξεκάθαρους χαρακτήρες, επαρκή καλολογικά στοιχεία, ολοκλήρωση και κάθαρση για τους ήρωες.

Το “Κομιλφό” αποτελεί ένα σύγχρονο παιδικό “1984”.

Αν ο Όργουελ ζούσε στις μέρες μας κι επέλεγε να γράψει ένα παιδικό βιβλίο αντίστοιχο με το κλασικό μυθιστορήμα του, τότε μάλλον κάτι σαν το “Κομιλφό” θα έγραφε.

Έτσι θα κατόρθωνε να μεταφέρει το μήνυμά του στα νέα παιδιά. Το μήνυμα για αλληλεγγύη κι όχι καχυποψία ή καταγγελία, για αγάπη κι όχι κατηγορία, για κίνητρο κι όχι τιμωρία. Το μήνυμα για έναν κόσμο που η Ώρα Μηδέν δεν σηματοδοτεί το τέλος μιας αβάσταχτης συνήθειας αλλά την αρχή της αλλαγής.