/Βιβλιοκριτική: Από την κάθε μητέρα στην κάθε κόρη (Ελένη Ζερβοπούλου)
zervopuxarkad

Βιβλιοκριτική: Από την κάθε μητέρα στην κάθε κόρη (Ελένη Ζερβοπούλου)

Γράφει η Ξένια Ζαρκαδούλα, συγγραφέας

Η Ελένη Ζερβοπούλου κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό το νέο της βιβλίο με τίτλο «Από την κάθε μητέρα στην κάθε κόρη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Πρόκειται για ένα βιβλίο φροντισμένο με αγάπη και στοργή που κάθε μάνα και κάθε παιδί, όχι μόνο κόρη, θα πω, θα ήθελε να το έχει στη βιβλιοθήκη του.

Λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά γεμάτα προστασία και νοιάξιμο μα όχι διδακτισμό, δεν έχουν σκοπό να κουνήσουν το δάχτυλο μα να εμφυσήσουν αγάπη και στοργή. Ο τόνος της συγγραφέως δεν φέρνει σε δύσκολη θέση τον αναγνώστη, γιατί δεν τον καθίζει στο σκαμνί για να τον ψέξει, αντιθέτως εγκλείει μέσα του όλο το νοιάξιμο και την έκκληση του «είμαι εδώ ό,τι κι αν χρειαστείς». Μια συλλογή αποφθεγμάτων για τη ζωή που κάθε γονέας θέλει να πει και να μεταδώσει και κάθε παιδί θέλει να ακούσει, να αφουγκραστεί και να νιώσει.

Επιπλέον η συγκεκριμένη συλλογή περιλαμβάνει κείμενα που έχουν γράψει άνθρωποι από τον χώρο της ψυχολογίας, της συγγραφής και της εκπαίδευσης καθώς και οι ίδιοι είναι γονείς και ενώνουν τις δικές τους φωνές και τα χέρια με την Ελένη Ζερβοπούλου για να αφήσουν στα δικά τους παιδιά την παρακαταθήκη για τον έρωτα, τη φιλία, τη ζωή και να αγκαλιάσουν ύστερα όλοι μαζί τις νεότερες γενιές. Λόγια ποιητικά μα και συγχρόνως βγαλμένα από τα σπάργανά τους οι συγγραφείς, που συνοδεύουν τη συλλογή της Ελένης Ζερβοπούλου, πιάνουν τις δικές τους πένες για να «ζωγραφίσουν» ελπίδες, όνειρα, ευχές και συμβουλές χωρίς παρεμβατισμό μα με την ατέρμονη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για τη νεότερη γενιά: για το παιδί, τον/την έφηβο/η, τον/την ενήλικα/η. Στη συλλογή με τα κείμενα των συγγραφέων υπάρχει κι ένας πατέρας που καταθέτει τη δική του οπτική και μιλάει στη δική του κόρη.

Ακριβώς δίπλα από κάθε απόφθεγμα και στο τέλος των κειμένων υπάρχουν γραμμές για να μπορεί ο/η αναγνώστης/στρια να αφήσει στο χαρτί τις δικές του/της σκέψεις. Να ανασυγκροτήσει τον δικό του ψυχισμό και να φέρει σε αντιπαράθεση τα δικά του αφηγήματα και πορίσματα.