Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο ιερός ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Γλυφάδος, θεωρώ ότι είναι ο πιο κοσμοπολίτικος της Αττικής.

Μικρός σε μέγεθος, αλλά ξακουστός για τον πολυτελή αέρα που τον κάνει θελκτικό για τη φιλοξενία τελετών με όλη τη μεγαλοπρέπεια που έχουμε συνηθίσει στην Ελληνική Παράδοση.

Όποτε περνάω, στο μυαλό μου μου έρχεται στο μυαλό η σκηνή στο Ντόλτσε Βίτα που η Χριστίνα αφήνει την ασφάλεια του συμβατικού γάμου και χάνεται στο άγνωστο με το νεότερο έρωτά της.

Σήμα κατατεθέν της Γλυφάδας, ορόσημο της παραλιακής ζωής, ο διασημότερος ναός του πολυτελούς δήμου των Νοτίων Προαστίων.

Είναι η πρώτη φορά που μία εκκλησία είναι τόσο συνδεδεμένη με στιγμές ζωής ανθρώπων, προσδίδοντας κύρος και την ευλάβεια της Ορθόδοξης πίστης.

Αν κάτι μπορώ να σχολιάσω, είναι η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του και το πλούσιο εσωτερικό του ναού με αγιογραφίες.

Ο προαύλιος χώρος είναι μεγάλος και είναι όμορφη η αίσθηση ότι το απαλό αεράκι της θάλασσας που μας φυσάει τα μαλλιά εκείνη τη στιγμή που σηκώνουμε το πρόσωπο για να αντικρίσουμε τον τρούλο και τις εικόνες.

Από το 1935 ο ιερός ναός Κωνσταντίνου και Ελένης βρίσκεται σε περίοπτη θέση στη Γλυφάδα, δημιουργία του αρχιτέκτονα Γεώργιου Δραγαζάκη και ανήκει στο αρχιτεκτονικό τύπο της Ροτόντα, σταυροειδής κυκλοτερής.

Ο ναός έχει έναν κεντρικό τρούλο και άλλους τέσσερις μικρούς που βρίσκονται γύρω στα κωδωνοστάσια.

Ναός με μεγάλη δημοφιλία, εξαιρετική αρχιτεκτονικά και μία αίσθηση πλουτισμού που ενδυναμώνει την επιθυμία πολλών ζευγαριών να τελέσουν γάμους με αυτή την αίσθηση επίδειξης που μας διαπνέει ως λαός.

Η Γλυφάδα σε όλα πρέπει να είναι πολυτελής…