Άντελμπερτ φον Σαμίσσο

Η θαυμαστή ιστορία του Πέτερ Σλέμιλ



Ε.Τ.Α. Χόφμαν

Οι περιπέτειες της παραμονής Πρωτοχρονιάς

Μετάφραση-Σημειώσεις-Επίμετρο: Νίκος Σκοπλάκης

Σελίδες: 312 • Σχήμα: 13 x 20 εκ. • ISBN: 978-618-5976-03-3 • Τιμή: 16,00 €

Εκδόσεις Κίχλη

Ο Πέτερ Σλέμιλ παραδίδει τον ίσκιο του στον αλλόκοτο κύριο με τα γκρι παίρνοντας σε αντάλλαγμα ένα σακούλι που γεννάει ακατάπαυστα χρυσάφι. Πολύ σύντομα ο Σλέμιλ θα κατανοήσει ότι ακόμα κι αν σε τούτον τον κόσμο τα πλούτη έχουν μεγαλύτερη αξία από τις αρετές, ο ίσκιος είναι τελικά πολυτιμότερος κι από το ίδιο το χρυσάφι.

Ο Εράσμους Σπίκχερ συναντά στη Φλωρεντία τη μυστηριώδη Τζουλιέττα και τον αλλόκοτο Νταπερτούττο· όταν επιστρέφει στη Γερμανία, αντιλαμβάνεται πως η ζωή δεν είναι εύκολη για έναν άνθρωπο που έχει χάσει το είδωλό του στον καθρέφτη.

Ένα «διπλό βιβλίο», στο οποίο παρουσιάζονται πρώτη φορά μαζί δύο νουβέλες που συνομιλούν μεταξύ τους, μολονότι διαφέρουν ως προς το πως αντιλαμβάνονται τη σχέση της πραγματικότητας με τη φαντασία· λογοτεχνικά κείμενα δύο φίλων, του Άντελμπερτ φον Σαμίσσο και του Ε.Τ.Α. Χόφμαν, που διασταυρώθηκαν στο Βερολίνο κατά την ταραγμένη πρώτη δεκαπενταετία του 19ου αιώνα· κείμενα που συνδέονται –αν και με διαφορετικό τρόπο το καθένα– με τον ρομαντισμό, ενώ συγχρόνως πειραματίζονται γόνιμα με τις ειδολογικές συμβάσεις της εποχής τους.

Στην παρούσα έκδοση τα συνοδευτικά κείμενα, σημειώσεις, επίμετρο, εικονογραφικό παράρτημα, τοποθετούν τις νουβέλες στα ιστορικά, κοινωνικά και λογοτεχνικά συμφραζόμενα της εποχής τους, ενώ ταυτόχρονα, αναδεικνύοντας ειδικές θεματικές, μας ωθούν να τις διαβάσουμε με τα μάτια της δικής μας εποχής, αλλά και με την προσοχή που τους αρμόζει.

«Κάποια όμορφη βραδιά σύναξα […] μια μεγάλη συντροφιά σ’ έναν κατάφωτο κήπο· περπατούσα σε απόσταση από τους υπόλοιπους καλεσμένους, και πιασμένος χέρι χέρι με τη δεσποσύνη προσπαθούσα να της κάνω επίδειξη ευγλωττίας. Η Φάννυ είχε τα μάτια της χαμηλωμένα με σεμνότητα και, μόλις της έσφιξα το χέρι, έσφιξε απαλά κι εκείνη το δικό μου· τότε το φεγγάρι ξεπρόβαλε απροσδόκητα μέσα από τα σύννεφα κι εκείνη είδε μονάχα έναν ίσκιο να πέφτει – τον δικό της. Τρομαγμένη ανασκίρτησε· με κοίταξε σαστισμένη κι έπειτα κοίταξε πάλι χάμω, αναζητώντας τον ίσκιο μου με το βλέμμα· όλα όσα ένιωθε είχαν ζωγραφιστεί στο πρόσωπό της, το οποίο είχε πάρει μια τόσο αλλόκοτη έκφραση, ώστε θα ξέσπαγα σε δυνατά γέλια, αν κρύος ιδρώτας δεν έλουζε κι εμένα τον ίδιο».

Η θαυμαστή ιστορία του Πέτερ Σλέμιλ