Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Όταν πλησιάζουν οι καλοκαιρινές διακοπές, πολύ συχνά ανοίγει η συζήτηση για το αν υπάρχουν και ποια είναι τα πιο κατάλληλα βιβλία για την παραλία. Προφανώς το ερώτημα, υπονοεί γενικότερα βιβλία που μπορούν να διαβαστούν πιο εύκολα σε περίοδο διακοπών, κι όχι υποχρεωτικά όταν βρίσκεσαι ξαπλωμένος στη σεζλόνγκ δίπλα στο κύμα.
Είναι όμως θεμιτό το δίλημμα; Επιλέγουμε ή θα πρέπει να επιλέγουμε βιβλία με βάση μια θεωρητική κατάσταση στην οποία πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε, ψυχικά και σωματικά;
Και πώς ορίζουμε τι αποτελεί την πιο ταιριαστή επιλογή για μια τέτοια κατάσταση;
Είναι ένα βιβλίο που θα μας κάνει να ξεχαστούμε εντελώς από την καθημερινότητα και τα προβλήματά της; Τότε μάλλον θα πρότεινε κάποιος βιβλία φανταστικού περιεχομένου;
Είναι ένα βιβλίο με μυστήριο που θα ταξιδέψει σε έναν κόσμο αγωνίας δίχως να σε προβληματίσει για παράπλευρα ζητήματα; Τότε μάλλον θα πρότεινε κάποιος ένα αστυνομικό μυθιστόρημα;
Είναι ένα βιβλίο με ρομαντική ατμόσφαιρα που θα δώσει λυρική διοχέτευση στα ερωτικά συναισθημάτων σου; Τότε κάποιος θα πρότεινε ένα ανάλογου περιεχομένου ανάγνωσμα.
Βρίσκω εντελώς παραπλανητική την επιχειρηματολογία γιατί πρωτίστως παραβλέπει τα διαχρονικά ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις κάθε ανθρώπου που διαμορφώνουν το είδος των αναγνωσμάτων του και δεν αλλάζουν με ευκολία λόγω εποχής!
Ναι, είναι σίγουρο ότι εάν βρίσκεσαι σε μια παραλία με μια σειρά αποτρεπτικών παραγόντων για αφοσίωση στο διάβασμα, δεν θα καταφέρεις να καταλάβεις και πολλά από το πόνημα που θα κρατάς στα χέρια σου ακόμη κι αν πρόκειται για την πιο απλή μορφή γραφής και την πιο απλή πλοκή. Μέχρι και η “Κοκκινοσκουφίτσα” θα μοιάζει με… Νίτσε, σε ένα τέτοιο αποπροσανατολιστικό περιβάλλον.
Και πιστεύω ότι δεν αξίζει στο οποιοδήποτε βιβλίο μια τέτοια αντιμετώπιση. Να το θεωρούμε δηλαδή μια δευτερεύουσα, συμπληρωματική δραστηριότητα. Ειδικά στην εποχή του διαδικτύου αν θέλουμε να γεμίσουμε κάπως τα χρονικά κενά, υπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι για να το κάνουμε.
Το διάβασμα είναι μια βαθιά προσωπική, διανοητική διεργασία, συστατικό στοιχείο της εξέλιξης του ατόμου και συνολικά της κοινωνίας, για να το μετατρέψουμε σε μια ακόμη ταχύτατη, άγευστη καταναλωτική συνήθεια.
