Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας, αρθρογράφος – συγγραφέας
Με φόντο την υπογραφή ενός νέου μνημονίου -από την Αριστερά αυτή τη φορά- και τη διάψευση όλων των εμφανώς ουτοπικών προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει ο Σύριζα, συναντάμε τον Κώστα, έναν άνθρωπο που έχει βρεθεί στην ανεργία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ο ίδιος έχει ουσιαστικά παραιτηθεί καθώς η ζωή του βρίσκεται σε τέλμα. Μόνο η ενασχόλησή του με τον διαδικτυακό του ιστότοπ , η συγγραφή και ο ηλικιωμένος γείτονάς του ο κυρ Νίκος ταράζουν σποραδικά τα λιμνάζοντα ύδατα της ύπαρξής του.
Μέσα από τον ιστότοπό του (εξού και ο τίτλος του έργου ‘’www.Dialogos.gr’’) κινείται πλέον όλη του η ζωή.
Αλληλεπιδρά με διάφορα άτομα λοιπόν ενώ ξεχωρίζει τέσσερα ανάμεσα σε αυτά, τον Αλέξη, τον Ζι, τον Λάο και την Πανδώρα (διαδικτυακά ψευδώνυμα), τα οποία νιώθει πιο οικεία κι έτσι αποφασίζει να καλέσει στο σπίτι του για ένα τριήμερο στο πλαίσιο μιας προσωπικής γνωριμίας. Εκείνοι με τη σειρά τους αποδέχονται με ευχαρίστηση την πρόσκληση. Καταφθάνουν μια προσυμφωνημένη ημέρα και σταδιακά αρχίζουν να εμπλέκονται σε βαθυστόχαστες συζητήσεις που αφορούν στην πολιτική κατάσταση της χώρας όπως και τη διεθνή, τον ρατσισμό, τον διαβρωμένο πολιτισμό που βρίθει φθηνών θεαμάτων χωρίς ίχνος ανατροφοδότησης της κριτικής σκέψης. Υπάρχει αδιάκοπος διάλογος μεταξύ τους. Έντονος κιόλας σε αρκετές περιπτώσεις παρόλο που διαδικτυακά έδειχναν να ασπάζονται τις ίδιες απόψεις.
Συνεπώς αποκαλύπτεται στον Κώστα η διαφορά μεταξύ διαδικτύου και προσωπικής επαφής καθώς στο γραπτό λόγο ενυπάρχει η δυνατότητα απόκρυψης στοιχείων σε αντίθεση με το πλαίσιο της προσωπικής γνωριμίας που είναι εντελώς διαφορετικό. Αυτή η διαπίστωση τον προβληματίζει έντονα και τον οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι άνθρωποι ουσιαστικά έχουν μάθει να συνδιαλέγονται επιτυχώς μόνο με την εσωτερική φωνή τους ενώ στερούνται διάθεσης ακρόασης των συνομιλητών τους. Αυτό που ουσιαστικά δηλαδή επιθυμούν είναι ένας ατέρμονος μονόλογος με την συγκατάθεση των γύρων τους. Η ουσία του διαλόγου δεν υφίσταται στις μέρες μας ενώ η ενσυναίσθηση αποτελεί έναν άγνωστο ορισμό.
Η μέρα της αναχώρησής τους φτάνει και μένει ξανά μόνος του. Τότε ανοίγει τον υπολογιστή ώστε να αφοσιωθεί στο μοναδικό πράγμα που τον γεμίζει και ανακαλύπτει ένα άρθρο της Πανδώρας που μάλλον έχει γραφτεί τις προηγούμενες ημέρες. Το άρθρο τονίζει την εγωκεντρικότητα των ανθρώπων καθώς συνηθίζουν να ενδιαφέρονται μόνο για τα προσωπικά τους προβλήματα όπως την οικονομική κρίση και όχι για παγκόσμια φαινόμενα όπως οι πόλεμοι και η δυστυχία που μαστίζουν άλλες χώρες. Όπως αποδεικνύεται μέσα από αυτό το βιβλίο, ο τρόπος αντιμετώπισης της πλειονότητας των καταστάσεων με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι στη ζωή απεικονίζεται εύστοχα στα πιστεύω των ιδρυτών τριών βασικών κινεζικών θρησκειών.
Ο μύθος λέει ότι μια μέρα ο Κομφούκιος, ο Βούδας και ο Λάο Τσε στάθηκαν γύρω από ένα μπουκάλι γεμάτο ξίδι και με τη σειρά το δοκίμασαν. Ο πρώτος λέγεται ότι το βρήκε ξινό επειδή έβλεπε τον κόσμο γεμάτο ανήθικους ανθρώπους. Ο δεύτερος το βρήκε πικρό διότι έβλεπε το κόσμο γεμάτο πόνο και δυστυχία. Ο τρίτος το βρήκε γλυκό επειδή έβλεπε πως πίσω απ’ τα φαινόμενα, κυριαρχεί μια απαραβίαστη φυσική αρμονία. Κατά τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζαν τις καταστάσεις οι τρεις άντρες της παρέας, προσομοιάζοντας σε κάθε έναν από τους παραπάνω πατέρες. Ο ίδιος ο Κώστας όμως δεν ανήκε πουθενά σύμφωνα με την Πανδώρα. Δεν είχε προσωπικότητα; Αυτό ήταν απογοητευτικό για τον ίδιο. Κατέληξε λοιπόν στο συμπέρασμα πως οφείλουμε να κινούμαστε ανάλογα με τις συνθήκες προσαρμόζοντας το πλαίσιο κάθε φορά. Το επόμενο βήμα ήταν να βγει από το σπίτι και να συναντήσει τον γείτονά του τον κυρ Νίκο, η ζωή του οποίου τελικά θα επιφύλασσε τεράστιες εκπλήξεις για τον ίδιο.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί έναν απέραντο διάλογο από τον οποίο προκύπτει το συμπέρασμα πως διαβάζοντας και βλέποντας συγκρούσεις μεταξύ όμορων χαρακτήρων οδηγούμαστε πάντα μέσω της κάθαρσης σε μία αναθεώρηση των καταστάσεων.
Αρκεί να αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει το αλάθητο των καθημερινών απόψεών μας και της στάσης ζωής μας αποκαθηλώνοντας τα από θέσφατα και ιερά. Ο Κώστας όταν άλλαξε, βρήκε τουλάχιστον την παρέα του κυρ – Νίκου, διανύοντας τα -πρώτα του δειλά βήματα προς μία μεγαλύτερη αλλαγή.
www.Dialogos.gr λοιπόν, από τις εκδόσεις Κέφαλος
