Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας, Συγγραφέας
Ομολογώ πως δεν είχα διαβάσει ποτέ κάτι δικό της. Πριν από έναν τουλάχιστον μήνα, δεν είχα ακούσει καν το όνομα της. Ειλικρινά, ντρέπομαι, επειδή δεν γνώριζα για την ύπαρξη μιας εξαιρετικής, σύγχρονης, Ελληνίδας συγγραφέως, της Θεσσαλονικιάς Σοφίας Βόικου.
Το τελευταίο διάστημα και λόγω του περιορισμού για προστασία από τον κορωνοϊό, έχω πολύ περισσότερο χρόνο για διάβασμα. Έτσι, έπεσε στα χέρια μου ένα από τα τελευταία της βιβλία, «το κορίτσι της ντροπής», το οποίο με συγκλόνισε και με «ανάγκασε» να διαβάσω κι άλλο ένα της βιβλίο, το «γλυκό, πικρό λεμόνι».
Η Σοφία Βόϊκου έχει το χάρισμα να ξετρυπώνει άγνωστες ή λιγότερο γνωστές ιστορίες από τις άπειρες που έχει να αναδείξει ο λαός μας στα πολλά χρόνια της πολύπαθης ιστορίας του.
Έτσι λοιπόν στο τελευταίο της μυθιστόρημα “Το κορίτσι της ντροπής “ ασχολείται με μια ιστορία αφιερωμένη στις παράπλευρες συνέπειες του πολέμου, και συγκεκριμένα, του Β’ παγκοσμίου. Μέσα από την εξαιρετική γραφή και πλοκή, η Σοφία Βόικου, καταφέρνει να διηγηθεί μια συγκλονιστική ιστορία, για τα μεγαλύτερα θύματα αυτού του πολέμου, τα παιδιά που γεννήθηκαν είτε κατά λάθος, είτε με την επιθυμία των γεννητόρων τους σε σπάνιες περιπτώσεις. Παιδιά που προέκυψαν από την ένωση δύο εχθρών και που αναγκάστηκαν να κουβαλήσουν το στίγμα και την ταμπέλα του «μπάσταρδου» για μια ολόκληρη ζωή.
Η Λένη, είναι ένα τέτοιο παιδί. Καρπός ενός καταδικασμένου έρωτα ανάμεσα σε μια νεαρή Ελληνίδα και ενός Ναζί, κατά την διάρκεια της κατοχής. Ένα παιδί που αφέθηκε στην τύχη του να μεγαλώσει με τη γιαγιά του, επειδή οι γονείς του, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, το παράτησαν στην τύχη του. Τα ξανθά της μαλλιά, σε συνδυασμό με τα μπλε της μάτια, έγιναν το «κόκκινο» πανί για τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς. Ήταν γι’ αυτά, το μπαστάρδι του κατακτητή, κόρη μιας μάνας που κοιμόταν με τους Γερμανούς για μια σοκολάτα και λίγο φαΐ.
Η Λένη, επιστρέφει στα εξήντα της στην Αθήνα, από τη Γερμανία που έχει μεταναστεύσει για να πάρει απαντήσεις. Θέλει να μάθει αν είναι καρπός ενός ανεκπλήρωτου έρωτα ή ένα… στιγμιαίο λάθος. Επιστρέφει για να μάθει ποιοι την έφεραν στον κόσμο, γιατί αισθάνεται πως παντού είναι μια ξένη. Στα πρώτα χρόνια της ζωής της ξένη για τους Έλληνες, κατόπιν ξένη για τους Γερμανούς. Στο πλευρό της, ένας άντρας από απέναντι. Ο Γιόχαν, ήταν γιος ενός Γερμανού, ο οποίος πρωτοστάτησε σε πειράματα κατά των Εβραίων αιχμαλώτων. Η ανακάλυψη του παρελθόντος, θα τον συντρίψει και θα το απαρνηθεί. Μαζί με τη γυναίκα του, θα αναζητήσουν την αλήθεια που τους στοιχειώνει.
Το βιβλίο αυτό, πέρα από τη συγκλονιστική υπόθεση που μας παρουσιάζει, μιλάει για αλήθειες που πονάνε.
Φωτίζει χωρίς εμπάθεια πτυχές της ιστορίας που δεν διδαχτήκαμε στο σχολείο και μας μαθαίνει ιστορία με έναν τρόπο που μας βοηθά εκτός από το να την μάθουμε, να την κατανοήσουμε σε βάθος. Η γραφή της Σοφίας Βόικου ρέει χωρίς σκαμπανεβάσματα και το κείμενο, δεν «κάνει κοιλιά» σε κανένα σημείο. Μιλά απλά ελληνικά, χωρίς φιοριτούρες και άσκοπες παρεμβάσεις. Είναι ένα σύγχρονο ιστορικό μυθιστόρημα, εύληπτο και απόλυτα κατανοητό από τον καθένα.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε «Το κορίτσι της ντροπής», το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και είμαι σίγουρος ότι θα το συστήσετε και σε άλλους.
