Γράφει ο Γιώργος Ξενίδης, ιστορικός – φιλόλογος

Το βιβλίο με τίτλο “Τεχνική ποινή” αποτελείται από 19 αυτοτελείς ιστορίες διαφορετικού περιεχομένου.Σε αρκετές παρουσιάζονται τα σκοτεινά ανθρώπινα πάθη όπως αυτό της ιδιοκτησίας, της απληστίας που οδηγεί σε έναν προσωρινό ανήφορο με κατάληξη το απότομο πέσιμο και η μοναξιά, η αναλωσιμότητα και οι απρόσωποι εργοδότες, η τεράστια διαφορά του φαίνεσθαι και του είναι.

Αυτό που συναντάται σε μεγάλο βαθμό είναι οι ενοχές είτε ως μια συνεχή αναπαράσταση στην προσωπική κόλαση του καθενός σ αυτή την ζωή και την άλλη.Την μετάνοια όσων δεν μπόρεσαν να χαρούν μ αυτά που είχαν, κι ήταν αρκετά άλλα τα ηθελα όλα. Αλλα κι άλλες καταστάσεις όπως η προδοσία και η εσωτερική σύγκρουση.

Τώρα δικαίως θα ερωτηθεί κάνεις και γιατί δεν προχωράνε να αλλάξουν την ζωή τους; Γιατί θεωρούν πως αυτό που ζούνε τους αξίζει, χωρίς δικαστική έδρα καταδίκασαν τον εαυτό τους ένοχο και επέλεξαν και την ποινή. Δεν έχουν την δύναμη να συγχωρέσουν τον εαυτό τους γιατί πιστεύει πως κάνεις δεν θα το κάνει. Και έτσι συνεχίζουν να τραβάνε τις αλυσίδες που ίδιοι κρέμασαν, άλλοι να αυτοκαταστρέφονται.

Η επιμονή, η εμμονή μπορεί να σε οδηγήσουν σε καταστροφικά μονοπάτια όχι όμως η υπομονή όπως εξιστορεί ο συγγραφέας.

Μέσα από παρομοιώσεις, μεταφορές και άλλα σχήματα λόγου, που συνήθως συναντάται στην ποίηση, ο συγγραφέας απευθύνεται στους ενόχους εξηγώντας πως ο,τι και να κάνουν τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν. Μπορούν όμως να σταματήσουν την μοιρολατρία να σηκωθούν και να αρχίσουν να ζουν. Επιλογή τους είναι το αν μείνουν ζωντανοί ακόμα σε έναν μνήμα ξαπλωμένοι περιμένοντας να γίνει μόνιμη κατοικία τους, ή να σηκωθούν και να αρχίσουν να ζουν.

Αξιοσημείωτη είναι η χρήση αντιπαραδειγμάτων κάτι που δείχνει το μέγεθος της συγγραφικής αξίας του δημιουργού.Ενα βιβλίο αφιερωμένο στην δύναμη της συγχώρεσης του εαυτού μας και στην αποδοχή αυτού.