Γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου, φαρμακοποιός – κριτικός λογοτεχνίας
Πρόκειται για το τέταρτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Τσάρλι Πάρκερ και θεωρείται ένα από τα καλά του. Η μανιέρα του Connolly που τον καθιέρωσε στις υψηλές θέσεις της κατάταξης των συγγραφέων του Αστυνομικού Μυθιστορήματος με το βιβλίο αυτό έχει ήδη εγκαθιδρυθεί. Εκτός από τον απαραίτητο δαιμόνιο και άτρωτο ντετέκτιβ τον Πάρκερ, θα βρούμε πάντα το ετερόκλητο δίδυμο Λούις-Έιντζελ που εκτός από συνεργάτες στο περιθώριο του Νόμου είναι και εραστές με το υποδόριο χιούμορ τους να εμφανίζεται πάντα όταν δεν το περιμένεις. Επίσης, πάντα υπάρχει το μεταφυσικό στοιχείο που προσθέτει και πινελιές τρόμου στην όλη διήγηση.
Παρακολουθούμε μια σειρά από αποτρόπαια στην εκτέλεσή τους εγκλήματα γύρω από την κεντρική υπόθεση που είναι η εξιχνίαση της δολοφονίας της κόρης ενός μεγιστάνα της Νότιας Καρολίνας, περιοχή με έντονη τη φυλετική αντιπαλότητα, ακόμη και σήμερα ! Το έγκλημα θα φορτωθεί σε ένα μαύρο εργάτη σαν βολικό κι εύκολο εξιλαστήριο θύμα. Ο Πάρκερ θα δεχθεί να βοηθήσει τον δικηγόρο που ανέλαβε την υπεράσπισή του στο όνομα της φιλίας τους αλλά αυτό θα τον οδηγήσει στη μέση διασταυρούμενων πυρών, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ένας ιεροκήρυκας βρίσκεται φυλακισμένος και παρ’ όλα αυτά κινεί τα νήματα μέσα από τη φυλακή χρησιμοποιώντας περίεργες μεταφυσικές δυνάμεις που φαντάζουν ανίκητες. Τελικά γιατί θα σκοτωθούν τόσο πολλοί άνθρωποι γύρω από τον Πάρκερ και τι είναι τελικά ο Λευκός Δρόμος αν δεν είναι τοπογραφική περιγραφή ;
Για άλλη μια φορά ο Connolly, που αποκαλείται «ο Ιρλανδός που γράφει ως Αμερικανός», και βραβεύεται ως τέτοιος θα πρόσθετα, επιδίδεται σε εξαντλητικά λεπτομερείς περιγραφές, που κάποιοι τις βρίσκουν υπερβολικές και ίσως περιττές, και στήνει μια ιστορία πρωτότυπη αλλά συνάμα δαιδαλώδη.
Πρέπει να ομολογήσω ότι από ένα σημείο και μετά ο αναγνώστης δυσκολεύεται να παρακολουθήσει την πλοκή σε όλη της τη λεπτομέρεια, να συνδέσει τα flash backs και να θυμάται το κάθε όνομα και τον ακριβή ρόλο του στην ιστορία. Αν εξαιρέσουμε τις λεπτομερείς περιγραφές που επιβραδύνουν το ρυθμό, το βιβλίο κυλάει γρήγορα. Όταν δε, πλησιάζει η αποκάλυψη της λύσης του μυστηρίου ο ρυθμός του γίνεται φρενήρης. Η ανάπτυξη των βασικών χαρακτήρων γίνεται επαρκέστατα και σύντομα νιώθεις ότι τους γνωρίζεις καλά έστω κι αν δεν έχεις διαβάσει κανένα άλλο βιβλίο της σειράς. Υπερβολική όμως η χρήση των ονομάτων των δευτερευόντων χαρακτήρων. Ακόμα και μετά την αποκάλυψη της λύσης του μυστηρίου συνεχίζουν να εμφανίζονται καινούρια ονόματα !
Παρ’ ότι το μεταφυσικό στοιχείο στερεί αναμφισβήτητα από την αληθοφάνεια του βιβλίου, εν τούτοις εντείνει την αγωνία του αναγνώστη και υπάρχουν στιγμές που θα του προκαλέσει και κύματα ανατριχίλας. Ναι, βγαίνει ένταση και τρόμος από τις σελίδες του Connolly, αλλά ούτε για μία στιγμή δεν σου δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν βαδίζεις στο σωστό δρόμο παρακολουθώντας την οξυδέρκεια του Πάρκερ, πλησιάζοντας ολοένα στη δικαίωση.
Με λίγα λόγια, ο «Λευκός Δρόμος» είναι ένα δυνατό ανάγνωσμα που συνεχίζει να συναρπάζει αναγνώστες από το 2003 που πρωτοεκδόθηκε στην Ελλάδα από τη Bell, έως και σήμερα που διαβάζουμε την δεύτερη έκδοσή του από τον ίδιο πάλι εκδοτικό οίκο. Connolly και Bell, δεν θα απογοητεύσουν κανέναν !
4/5
