Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Αγαπημένε μου φίλε Κωνσταντίνε, οφείλω να σου πω ότι έχεις καταφέρει να γράψεις ένα πραγματικό αριστούργημα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ένα μυθιστόρημα το οποίο στην κυριολεξία ρούφηξα με μια ανάσα μέχρι και την τελευταία του λέξη. Λίγα λόγια…

Ο Κωνσταντίνος, μεταβαίνει αριστοτεχνικά από την πολιτική στην ψυχολογία,

για να καταλήξει στο «Ο Φρόιντ θρηνεί τον Ηγεμόνα που απώλεσε την εκκεντρικότητα του», όπως ο ίδιος γράφει.

Από την πραγματικότητα στη μυθοπλασία, τον Νικόλαο (Μακιαβέλι) στον Ουίλιαμ (Σαίξπηρ)… συνδέοντας τους σισύφεια μεταξύ τους.

Από το χθες στο σήμερα, «… μια γενιά, που αφού θεοποίησε την απελευθέρωση της υπερδιέγερσης, πορεύτηκε διχασμένη ανάμεσα στην ελευθεριότητα και στον κομφορμισμό…».

Το ίδιο αριστοτεχνικά καθίζει στο ανάκλιντρο του ψυχιάτρου τον Ηγεμόνα,

όπου ψυχή, νους, σώμα και ύλη, δένονται λυρικά με εξαιρετική γραφή μεταξύ τους.

Τέλος, αποδίδει το ίδιο αριστοτεχνικά τη σημερινή εποχή, όπου το ανάκλιντρο των ψυχολόγων κερδίζει πανηγυρικά το βήμα ή και το έδρανο των κοινοβουλίων.

Εξιλέωση;;; «… Η σωτηρία της ψυχής δεν πολιτικοποιείται και η σωτηρία του μυαλού δεν ψυχαναλύεται…»

Ευχαριστώ θερμά που με ταξίδεψες!!!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός, όπως και το δεύτερο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Μανίκα “Το Τρίτο Λάθος” (2021).