Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Υπάρχουν βιβλία που ο τίτλος τους αφήνει περιθώρια ερμηνειών ή απαιτεί να το διαβάσεις ολόκληρο για να κατανοήσεις την επιλογή των λέξεων του τίτλου. Υπάρχουν και βιβλία που στοχεύουν απευθείας στην καρδιά της ουσίας που θέλουν να πραγματευθούν. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι η νουβέλα της Αθανασίας Παπαδοπούλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις.

“Πόση αλήθεια αντέχεις;”. Γνωρίζεις την απάντηση σου; Είσαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτή ή η αίσθηση μιας παρορμητικής βεβαιότητας σε κατευθύνει σε μια άβουλη αποδοχή ευθυνών που δεν μπορείς να διαχειριστείς;

Κάτι αντίστοιχο αντιμετωπίζουν οι δυο κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου, η Ελένη κι η Μαρία. Ενώνονται με μια αγνή, εξ αποστάσεως, παιδική φιλία, που εξελίσσεται σε στενό άρρηκτο δεσμό, από αυτούς που μετατρέπονται σε θεμέλιο της ζωής μας. Όμως και ο πιο δυνατός “κρίκος” έχει όρια αντοχής, μπορεί να σπάσει όταν ξεπερνιέται η κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια. Τότε, ποιος αντέχει να σταθεί όρθιος, με σθεναρή στάση και ν’ αντικρύσει χωρίς ενδοιασμό όσα, ίσως και ν’ αντιλαμβάνεται, αλλά επιμένει να παριστάνει ότι τα αγνοεί.

Μια συγκινητική ιστορία με ανατροπές κι αναφορές σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.

Την κακοποίηση των γυναικών, τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Διδακτικές επισημάνσεις για τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, τους οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς.

Η Αθανασία Παπαδόπουλου, με άλλοτε σχεδόν “παραμυθένια” παράθεση γεγονότων κι αντίστοιχους διαλόγους, κι άλλοτε με ευθύτητα και πραγματισμό, δημιουργεί σκηνικά, βγαλμένα από τον ρομαντισμό αλλά και τον ρεαλισμό.

Σε φέρνει αντιμέτωπο με ένα κορυφαίο δίλημμα. Πόση δόση ωμής αλήθειας αντέχει το εγώ μας, η κοινωνική μας υπόσταση. Πόσα είμαστε διατεθειμένοι να “θυσιάσουμε” για να μην παραμείνουμε δέσμιοι του νανουρίσματος ευήκοων ψεμάτων;