Γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου, φαρμακοποιός
Τον Άρη Γεράρδη τον γνωρίζουμε ως ποιητή. Η βράβευση ενός διηγήματός του, αυτού που έδωσε και τον τίτλο στη συλλογή αυτή, στάθηκε η αφορμή για να να πλαισιωθεί και με άλλα διηγήματά του και το σύνολο να αποτελέσει αυτό το βιβλίο. Η συλλογή αυτή σηματοδοτεί και τη μετάβασή του, ή την απόπειρά του για αναμέτρηση – μένει να φανεί αυτό – με τη μικρή φόρμα που αποτελεί άλλωστε και μια τάση τελευταία στα Ελληνικά συγγραφικά πράγματα. Ακόμη κι ο τίτλος της συλλογής τολμώ να πω είναι επηρεασμένος από το ποιητικό παρελθόν του συγγραφέα.
Οι ιστορίες τοποθετούνται στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 τότε που λαμβάνουν χώρα έντονες κοινωνικές διεργασίες στη χώρα μας που τράβηξαν το στοχασμό του συγγραφέα.
Οι ήρωες του Γεράρδη είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου, επαρχιώτες που έρχονται στην Αθήνα για ν’ αναζητήσουν μια καλύτερη μοίρα.
Πάνω στον καμβά αυτό θα δούμε τον πόνο, τις αγωνίες, τις αποτυχίες αλλά και στιγμές σκληρής δικαίωσης των ανθρώπων αυτών. Οι ιστορίες αυτές αποτυπώνουν με ενάργεια την εποχή αυτή και ξυπνούν μνήμες σε όσους από τους αναγνώστες έζησαν τότε.
Η αφήγηση βέβαια δε μένει μόνο στην αποτύπωση του ιστορικού πλαισίου ή στην εντύπωση έντονων εικόνων στο μυαλό του αναγνώστη. Προσπαθεί κι εν πολλοίς πετυχαίνει να μας δώσει την ευκαιρία να αφουγκραστούμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα όνειρα, τους στόχους των ανθρώπων που έχουν αρχίσει να συρρέουν στην Αθήνα με σκοπό ν’ αλλάξουν ζωή.
Η μεγάλη αντίθεση της ψυχοσύνθεσης και της νοοτροπίας αυτών των ανθρώπων με όσους βρήκαν στην Αθήνα υπογραμμίζεται στο ομότιτλο διήγημα «Ο τρυφερός παλαιστής». Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι φέρνει δάκρυα στα μάτια του αναγνώστη η συναισθηματική εκφόρτιση που προκαλεί. Είναι, όχι τυχαία ή άδικα, το διήγημα που διακρίθηκε και βραβεύτηκε που λέγαμε πιο πάνω. Στη συλλογή θα βρούμε κι ένα διήγημα όπου η πραγματικότητα μπλέκεται με τη φαντασία περιγράφοντας μια περίεργη μεταμόρφωση που θυμίζει την ομότιτλη νουβέλα του Κάφκα. Η συλλογή κλείνει με ένα φόρο τιμής στη μνήμη του Μένη Κουμανταρέα με τη μορφή ενός φανταστικού διαλόγου με τον εκλιπόντα συγγραφέα με τον οποίο συνδεόταν στενά με μακροχρόνια φιλία ο Άρης Γεράρδης. Η καταγραφή αυτών των εμπειριών ζωής του Μένη Κουμανταρέα δίνουν στη συλλογή και μια ιστορική διάσταση κι αξία.
Με γλώσσα απλή κι ανεπιτήδευτη η συλλογή πετυχαίνει άριστα το σκοπό της που δεν είναι άλλος από το να προσφέρει μια ευχάριστη αναγνωστική συντροφιά στον αναγνώστη. Σε όσους γνωρίζουν το ποιητικό έργο του συγγραφέα η συλλογή αυτή προκαλεί και μια περιέργεια να δουν τι έχει να πει και κυρίως πώς θα το πει ένας ποιητής χρησιμοποιώντας τον πεζό λόγο. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά που αξίζει την προσοχή όλων.
3,5/5
