Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας, Συγγραφέας

Υπάρχουν μερικά βιβλία, τα οποία δεν μπορείς να ξεχάσεις εύκολα. Είναι τα βιβλία εκείνα, που οι χαρακτήρες του, σου θυμίζουν πρόσωπα οικεία, πρόσωπα που έχεις μεγαλώσει με αυτά και που παρουσιάζουν ομοιότητες με πρόσωπα που στιγμάτισαν την πορεία σου. Ένα τέτοιο βιβλίο, είναι «Ο γιος μας», του αξιόλογου συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα, που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Η υπόθεση του βιβλίου, εκτυλίσσεται σε ένα μικρό ακριτικό χωριό όπου όλα μοιάζουν ειρηνικά, μέχρι τη στιγμή που ο επτάχρονος γιος του Νίκου εξαφανίζεται κοντά στα σύνορα μυστηριωδώς. Ο Νίκος τον αναζητεί απεγνωσμένα, η γυναίκα του συμπεριφέρεται περίεργα κι ο αδελφός του έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τον υπόκοσμο της Θεσσαλονίκης. Όμως, όταν μαθεύεται πως στο γειτονικό μουσουλμανικό χωριό, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά των συνόρων, ένας τζιχαντιστής έχει μόλις επιστρέψει από τη Συρία, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Οι φήμες οργιάζουν: ατύχημα, φόνος, απαγωγή ή νέο παιδομάζωμα; Ο Νίκος ψάχνει κίνητρα και υπόπτους, ενώ  μια παράξενη ομίχλη θολώνει τα μυαλά των ανθρώπων. Μια ομίχλη που θα αποκόψει τους ακρίτες από τον υπόλοιπο κόσμο και τον πολιτισμό, φέρνοντας στην επιφάνεια θαμμένα μυστικά…

Εκείνο που υποβάλλει από την πρώτη στιγμή τον αναγνώστη, είναι η ατμόσφαιρα του βιβλίου, η οποία σε συνδυασμό με τα τερτίπια του καιρού, προσδίδουν μυστήριο στο σύνολο του έργου.

Οι περίπλοκες σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη μιας κλειστής κοινότητας, απομονωμένης και μακριά από το χάος των μεγάλων αστικών κέντρων, παρουσιάζονται μοναδικά από τη χαρισματική γραφή του συγγραφέα. Το κάθε πρόσωπο, θυμίζει στον αναγνώστη – ειδικά αν έχει μεγαλώσει στην επαρχία όπως εγώ – κάτι οικείο. Ο τρόπος γραφής του βιβλίου, μου έφερε στο μυαλό, το τελευταίο βιβλίο του Γιο Νέσμπο, με τίτλο «Το Βασίλειο». Ναι, δεν υπερβάλλω, ο Μπέκας μπορεί να τον ανταγωνιστεί. Εύκολα, ειδικά σε τέτοιου είδους κείμενα.

Η πολυεπίπεδη γραφή του έργου, με τους βασικούς πρωταγωνιστές να αφηγούνται την ιστορία από τη δική τους σκοπιά ο καθένας, κάνει τη ροή της υπόθεσης να κυλά γρήγορα και ξεκούραστα. Το λεξιλόγιο καλοβαλμένο και καλοζυγισμένο, σε παρασέρνει και οδηγεί την ιστορία σε ένα φινάλε απροσδόκητα ανατρεπτικό, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.

Πραγματικά, αξίζει να διαβάσει κάποιος το βιβλίο «ο γιος μας» του Βαγγέλη Μπέκα. Προσωπικά, είναι το δεύτερο που διαβάζω από τον ίδιο. Συνιστώ ανεπιφύλακτα, να διαβάσετε κι εσείς «το μαύρο φυλαχτό», ένα ιστορικό μυθιστόρημα που σε μεταφέρει στο ηρωϊκό Σούλι το 1821 και τον αγώνα για την Ανεξαρτησία των Ελλήνων.

Τέλος, εύχομαι από καρδιάς καλή χρονιά, με πολύ διάβασμα, υγεία και ένα 2021 καλύτερο από τη προηγούμενη χρονιά που μας ταλαιπώρησε τόσο.