Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Πολιτικός Επιστήμονας – Συγγραφέας
Ένα βιβλίο που θα το αδικούσα αν δεν έγραφα δυο λόγια γι’αυτό, είναι «Ο χορός της θεάς» της Δήμητρας Ιωάννου, από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Αυτό διότι, πρόκειται για κάτι ξεχωριστό, έξω από τα όσα έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε από σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Εκείνο που το κάνει να ξεχωρίζει και μου κέντρισε το ενδιαφέρον, είναι η έρευνα που υπάρχει στο υπόβαθρο του, για κομμάτια της κληρονομιάς μας, μιας κληρονομιάς που μας σκόρπισαν απλόχερα οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας οδηγός αρχαιολογίας ή μυθολογίας. Είναι και αυτό…
«Ο χορός της θεάς», είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, μια περιπέτεια, μέσα από την οποία ο αναγνώστης θα ανακαλύψει πράγματα για το αρχαίο ένδοξο παρελθόν μας,
που οφείλει να γνωρίζει, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε εκείνους που μας τον κληροδότησαν.
Το κουβάρι της υπόθεσης του βιβλίου αρχίζει να ξετυλίγεται, όταν έπειτα από μια συνταρακτική ανακάλυψη ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος δολοφονείται από έναν αόρατο εχθρό που θέλει να σφετεριστεί το πολύτιμο εύρημά του. Συγκλονισμένες αλλά αποφασισμένες ως το μεδούλι οι δύο κόρες του, η Νίκη και η Ηλέκτρα, συμφωνούν να ξεπεράσουν την μεταξύ τους αντιπάθεια και να συνεργαστούν, προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα τους.
Σε έναν άνισο αγώνα με τον χρόνο παλεύουν να βρουν το κρυμμένο άγαλμα και να το παραδώσουν στα σωστά χέρια. Σύμμαχοί τους σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ο αινιγματικός Μάρκος, ο γοητευτικός Τζον και ο τρελός φτερωτός θεός Έρωτας που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των τεσσάρων. Κυνηγημένοι από φανατικούς συλλέκτες, αντιμέτωποι με αδίστακτους αρχαιοκάπηλους και έχοντας απέναντί τους τη διαβόητη οργάνωση των Πενήντα Πέντε που φαίνεται να έχει μάτια παντού, προσπαθούν απεγνωσμένα να λύσουν γρίφους για να οδηγηθούν στην αλήθεια που στοίχισε τη ζωή του καθηγητή.
Χωρίς να το καταλάβεις, νοερά και ασυναίσθητα, με τον τρόπο που είναι γραμμένο αυτό το βιβλίο, σε παρασέρνει να μπεις κι εσύ στη λογική των ηρώων του, προσπαθώντας να λύσεις πριν από αυτούς, τους πολλούς γρίφους που εμφανίζονται στην υπόθεση.
Ομολογώ, ότι σε πολλά σημεία του βιβλίου, έκανα διάλλειμμα και ερευνούσα στο διαδίκτυο για τις τοποθεσίες, τα έργα τέχνης, ακόμα και τα ιστορικά πρόσωπα που παρέλαυναν μπροστά μου, προκειμένου να ξεσκονίσω τις γνώσεις μου γι’αυτά αλλά και να μάθω περισσότερα πράγματα για όσα αναφέρονταν και αγνοούσα.
Χωρίς αμφιβολία, εκείνο που είναι ξεκάθαρο, είναι ότι η Δήμητρα Ιωάννου αγαπά πολύ την πατρίδα μας, την καταγωγή της και τον πολιτισμό μας.
Αυτό, σε παρασύρει τόσο, που ξυπνά μέσα σου, την ανάγκη να αναστοχαστείς και να εκτιμήσεις αν κι εσύ, τρέφεις τα ίδια συναισθήματα γι’αυτά τα ιδανικά που μας νοηματοδοτούν.
Κλείνοντας, έχω να τονίσω ότι «ο χορός της θεάς», είναι ένα πολύ καλογραμμένο, σύγχρονο μυθιστόρημα, με καλοδουλεμένους χαρακτήρες, το οποίο διαβάζετε ξεκούραστα και σε βοηθάει να σκεφτείς λίγο παραπάνω. Συνιστώ ανεπιφύλακτα να χορέψετε κι εσείς έναν χορό με την θεά της Δήμητρας Ιωάννου και είμαι σίγουρος, πως θα απολαύσετε ιδιαίτερα την εμπειρία.
