Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Πού αρχίζει και πού τελειώνει η διεκδίκηση της ελευθερίας;

Στη συλλογή διηγημάτων “Μεταβολή” από τις εκδόσεις Μετρονόμος, ο Δαμιανός Πάντας επιχειρεί μέσα από τις ιστορίες του, να δώσει τη δική του απάντηση σε αυτό το προαιώνιο ερώτημα.

Ιστορίες για την επιβίωση, όπου ο θάνατος του ενός δίνει ελπίδα ύπαρξης στους υπόλοιπους. Ιστορίες για την αυτοκτονία, όπου η ελπίδα αφαιρείται αυτόβουλα και η κοινωνία αδιαφορεί για τους λόγους της τραγική κατάληξης.

Ιστορίες για την υποτιθέμενη αυθεντία που μπορεί να αποτελεί κι έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό ικανοποίησης του εγώ και παραπλάνησης. Ιστορίες για το πραγματικό ταλέντο που δεν εξαρτά την ύπαρξη του από την επιβράβευση.

Ιστορίες για την εξουσία και την διαφθορά της που καταπνίγει κι αφομοιώνει μέχρι και τους “αντάρτες”. Ιστορίες για τα δόγματα και την εκμετάλλευση της ανθρώπινης απελπισίας.

Ιστορίες για τον ανκανοποίητο “σωσία” εαυτό μας Ιστορίες για την ανικανοποίητη ανυπαρξία της σύγχρονης τέχνης.

Ο συγγραφέας κινείται διαρκώς στα όρια του φανταστικού, τόσο που άλλοτε διαβάζεις τους ξεκάθαρους συμβολισμούς του κι άλλοτε η αληθοφάνεια σε ξεγελά έλκοντας σε προς μια ιδανική πεζότητα.

Κλείνοντας το βιβλίο με το “Βουητό”, εκείνο τον ήχο της αφύπνισης, εκείνη την εσωτερική ένταση που σε θέτει ξανά σε εγρήγορση, κατορθώνει να ολοκληρώσει το έργο του,, θέτοντας σε μπροστά στο ερώτημα, “πότε αισθάνθηκες για τελευταία φορά ελεύθερος και το έκανες γι’ αυτό”. Η απάντηση θα παραμένει πάντα προσωπική μας υπόθεση.