Παντρεύοντας το φανταστικό με το ρεαλιστικό
Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας, αρθρογράφος – συγγραφέας
(Η) Μαύρα είναι μία ιδιαίτερη νουβέλα. Ένα πάντρεμα φανταστικού και ρεαλιστικού στοιχείου. Μία σκοτεινή αλλά και συναισθηματική ερωτική ιστορία με φόντο την πανδημία του κορωνοϊού στην Ελλάδα το 2021. Όλα αυτά σε μόλις 145 σελίδες που σε ρουφάνε μέσα τους κυριολεκτικά.
Ο Σωτήρης ζει ευτυχισμένος με την Λίνα (έτσι τουλάχιστον θέλει να πιστεύει) μέχρι την Άνοιξη του 2021, όταν κολλάει ο ίδιος τον ιό (ασυμπτωματικός), τον μεταδίδει στους γονείς του και τη σύντροφο του. Οι γονείς του πεθαίνουν, η ίδια επιβιώνει, ευτυχώς για τον ίδιο γιατί είναι έγκυος στο πρώτο τους παιδί και ένα ακόμα χτύπημα της μοίρας θα τον ισοπέδωνε. Το παιδί τελικά δε θα γλιτώσει καθώς το αποβάλει μ’ έναν ασυνήθιστο και εξωπραγματικό τρόπο. Όπως κάθε γυναίκα, έτσι και η Λίνα, βλέπει την αποβολή ως θάνατο του παιδιού της, και βυθίζεται σε βαριά θλίψη και μελαγχολία χάνοντας εντελώς την ψυχική ισορροπία της.
Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται για τον Σωτήρη όταν το μαγαζί με τις αντίκες που έχει στην κατοχή του, χρεοκοπεί με αποτέλεσμα να μείνει άνεργος. Μένουν λοιπόν με έναν μισθό, αυτόν της Λίνας που ως φιλόλογος πλέον διδάσκει μέσω τηλεδιάσκεψης λόγω λοκντάουν.
Υπό αυτή την ασφυκτική πλέον πίεση πείθει την σύζυγό του την Λίνα να μετακομίσουν στο ερημωμένο μετά τον θάνατο των γονιών του, πατρικό του σπίτι, στην Μαραθιά (ένα χωριό έξω από Ναύπλιο), μέχρι να μπορέσει να το πουλήσει μέσω ενός μεσίτη.
Εκεί ξυπνάνε οι αναμνήσεις από τον πρώτο του έρωτα την Μαύρα , η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς (με τον πατέρα της να υποστηρίζει πως κλέφτηκε με κάποιον άγνωστο), καθώς και απ’ όλα όσα άφησε πίσω του για να ζήσει στην Αθήνα με την γυναίκα του την Λίνα.
Το χωριό είναι πλέον ερημωμένο μετά από μία επιδημία αιμορραγικού πυρετού που έστειλε τους μισούς κατοίκους του στον τάφο και τους άλλους μισούς να το εγκαταλείψουν καθώς θεωρούνταν πλέον «καταραμένο». Ο μόνος κάτοικος που δε φοβάται και παραμένει ακόμα είναι ο παράξενος γερό Ματθαίος που πάντα φόβιζε τους περισσότερους κατοίκους με την αποτρόπαια όψη του. Υπάρχει άραγε κάποια κατάρα στο έρημο πια χωριό ή όλα είναι δεισιδαιμονίες;
Η ματαιότητα του έρωτα, οι δεισιδαιμονίες που κυριαρχούν όταν δεν υπάρχει μόρφωση και παιδεία στους ανθρώπους.
Η εγκατάλειψη της επαρχίας και των κατοίκων της. Το τέλμα της εποχής που ζούμε λόγω και της πανδημίας με το σκοτάδι να μας σκεπάζει. Την κρίση που περνάνε γενικότερα οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτή είναι συνοπτικά η στόχευση του βιβλίου και το μήνυμα που περνάει εύστοχα με αλληγορικό τρόπο μέσα από τους ήρωες που λειτουργούν περισσότερο ως σύμβολα παρά ως άνθρωποι με σάρκα και οστά. Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο και κυριαρχεί σε ένα συγκρουσιακό επίπεδο.
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο με έντονες περιγραφές και διαλόγους που σε καθηλώνουν. Η Βάλια Καραμάνου άλλωστε έχει διανύσει αρκετά χιλιόμετρα ως συγγραφέας και είναι από τους ελάχιστους Έλληνες συγγραφείς που έχουν ταξιδέψει ή πρόκειται να ταξιδέψουν τα έργα της και στο εξωτερικό.
Ο εκδοτικός Φιλύρα από τον οποίο κυκλοφορεί το βιβλίο, είναι καινούργιος αλλά η δουλειά του ήδη διαφαίνεται εξαιρετική, οπότε δικαίως αξίζει μία ευκαιρία.
