Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Συγγραφέας
Μπορεί ένα βιβλίο με δομή και εικόνα παιδικού αναγνώσματος να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις σε σημαντικά κοινωνικά, ακόμη και ψυχολογικά, θέματα;
Κι όμως μπορεί. Όποιος αφιερώσει τον σχετικά λίγο χρόνο που απαιτεί το διάβασμα του βιβλίου της Δέσποινας Μαυρίδου, θα διαπιστώσει πως μόνο μερικές σελίδες αρκούν για να περιγράψουν και τα περίπλοκα ζητήματα.
Το διαζύγιο αποτελεί πλέον μια καθημερινότητα.
Τα παιδιά βρίσκονται, απρόσμενα και χωρίς καμία ευθύνη, στη μέση μιας διαμάχης που δεν γνωρίζουν πώς να τη διαχειριστούν. Προσπαθούν να καταλάβουν πώς να κινηθούν. Αντιδρούν επιθετικά ή κλείνονται στη σιωπή τους, όπως στην περίπτωση της μικρής ηρωίδας μας.
Καταλήγουν να αυτοενοχοποιούνται, να αναλαμβάνουν μερίδιο του βάρους της νέας κατάστασης, να βιώνουν τις ανατροπές ως δικό τους λάθος, να μην κατανοούν γιατί ο ένας γονιός κατηγορεί τον άλλον, χρησιμοποιώντας μέχρι και το παιδί τους ως εργαλείο εκβιασμού και πίεσης για την επίτευξη των προσωπικών τους στόχων.
Αυτή είναι η ιστορία που μας παραθέτει με εύληπτο, συναισθηματικό, και κάποιες στιγμές ευθύ, σκληρό τρόπο η κ. Μαυρίδου. Ως νομικός έχει βιώσει τις εντάσεις των διαζυγίων και το πόσο άβολα νιώθουν τα παιδιά μέσα σε αυτό τον κυκεώνα αλλαγών.
Μέσα από το βιβλίο της ξεπηδούν εύγλωττα όλα τα συνηθισμένα σκηνικά που ακολουθούν το χωρισμό ενός ανδρόγυνου και τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας οικογένεια. Μέσα από τα μάτια του παιδιού δίνει εικόνες αλλά και απαντήσεις για το τι συνήθως γίνεται, τι δεν πρέπει ποτέ να γίνεται και τι επιβάλλεται να γίνεται για να μην βρίσκονται τα παιδιά θύματα σε έναν ακήρυχτο πόλεμο εγωισμού και μικροψυχίας.