Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας. συγγραφέας
Βλέποντας κάποιος τον τίτλο θα μπορούσε να πέσει στο μέγιστο σφάλμα και να υποθέσει ότι το “Λούτσυ και Καμίλ”, της Μαρίας Τσακίρη από τις εκδόσεις Πηγή, θα είναι ένα ακόμη τυπικό ερωτικό μυθιστόρημα. Μια πονεμένη ιστορία δυο συντρόφων που μετά από πολλές δυσκολίες καταλήγουν ενωμένοι κι αγαπημένοι να κρατιούνται σφιχταγκαλιασμένοι κάτω από το ηλιοβασίλεμα. Τίποτε δεν θα απείχε περισσότερο από την αλήθεια, από μια τέτοια υπόθεση.
Το βιβλίο, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, έρχεται να καλύψει ένα κενό στην ελληνική μυθιστοριογραφία. Είναι γεγονός, ότι, ειδικά το τελευταίο του μέρος, μου θύμισε και προσωπικά μου γεγονότα από μια οικογένεια Αλβανικής καταγωγής της οποίας βάφτισα τον μεγαλύτερο γιο, και συχνά πυκνά, εξιστορούσαν στους δικούς μου τις κακουχίες, τις στερήσεις, τη φυσική και συναισθηματική ανέχεια του αλβανικού καθεστώτος που τους ανάγκασε σε άτακτο φυγή προς αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας. Ήταν μια εποχή που στη χώρα μας, με τα ξερά, των λίγων εγκληματιών που εισέβαλλαν στην Ελλάδα, έπαιρνε η χιονοστιβάδα της κριτικής και τίμιους εργαζόμενους με υπέροχες οικογένειας που εκτιμούσαν και την ελάχιστη χαρά, κυρίως το δικαίωμα στην ελευθερία και την επιλογή.
Το χρονικό της μεταπολεμικής αλβανικής πραγματικότητας, της διεθνούς απομόνωσης, της βάρβαρης επιβολής της μιας άποψης, των άδικων κατηγοριών και των δολοφονιών αντιφρονούντων, γνήσιοι “απόγονοι” της “Δίκης” του Κάφκα.
Μέσα σε αυτό το καταπιεστικό περιβάλλον, η αξιοπρέπεια δεν χάθηκε, ούτε η πίστη και η ελπίδα. Οι ήρως του βιβλίου παραμένουν σταθεροί κι ανυποχώρητοι στο αξιακό τους πλαίσιο και δεν το προδίδουν ποτέ. Κι ο έρωτας λειτουργεί, μαζί με τη λογοτεχνία, ως το απαραίτητο αντίδοτο στον επιβαλλόμενο συνειδησιακό θάνατο. Κάτω από τα φώτα της απολυταρχίας, οι καρδιές συνεχίζουν να ονειρεύονται και να αναπαράγουν μεγάλα διλήμματα, δίνοντας τις σωστές απαντήσεις.
Η Μαρία Τσακίρη αποτυπώνει με την ωμότητα που του αρμόζει έναν πνιγερό κόσμο που φοβάται την ατομικότητα και την νόηση. Ταυτόχρονα όμως, εξυψώνει με θελκτικό τρόπο το ανθρώπινο συναίσθημα, την αναζήτηση του ιδανικού, τη χαρά της αγάπης.
Η Λούτσυ κι ο Καμίλ, δεν είναι δυο ακόμη ήρωες ενός εξιδανικευμένου πάθους. Πρόκειται για δυο ανυποχώρητους μαχητές της ζωής, δυο προσωπικότητες που καμιά απαγόρευση και κανένας περιορισμός δεν θα της κρατήσει στα χαμηλά επίπεδα του μίσους. Θα βρουν τη διέξοδο προς τη δημιουργία και δώσουν στη κόρη τους, όλα εκείνα τα εφόδια που θα της επιτρέψουν να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το δυναμικό της και να ωθήσει το είναι της, όλο και ψηλότερα.
