Γράφει ο Νίκος Ναούμης, Συγγραφέας – Πολιτικός Επιστήμονας
Πρόσφατα, παρακολούθησα μία συνέντευξη της. Τυχαία. Έπειτα, άλλη μία. Από επιλογή. Όλα όσα έλεγε σε αυτές, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Απέκτησα τα δύο τελευταία της βιβλία. Το πιο πρόσφατο, «Το παγωμένο νερό» και το προηγούμενο, τις «Καταραμένες πολιτείες». Και δικαιώθηκα για την επιλογή μου! Η Έλενα Χουσνή, είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις κορυφαίες πένες που κυκλοφορεί εκεί έξω. Σε δύο διαφορετικά βιβλία. Με δύο τελείως διαφορετικά στυλ γραψίματος, η συγγραφέας μας αποδεικνύει ξεκάθαρα πως ξέρει να γράφει. Και να μην την προσπερνάς. Καρφώνεται στο μυαλό σου και μένει εκεί. Τόσο απλά. Είναι μια ταχυδακτυλουργός της τέχνης του λόγου.
Σε αυτές τις γραμμές, θα πούμε δυο λόγια για μία συγκλονιστική ιστορία. Την αληθινή ιστορία του Λεπροκομείου της Σάμου.
Μπορεί οι περισσότεροι, ανάμεσα τους κι εγώ, να γνωρίζαμε πως για τη λέπρα υπήρχε μόνο η αποικία της Σπιναλόνγκας. Κάνουμε λάθος όμως. Στο Καρλόβασι της Σάμου, υπήρχε λεπροκομείο το οποίο φιλοξένησε και αυτό τον ίδιο πόνο. Τις ίδιες ιστορίες ζωής. Την ίδια προκατάληψη.
Γνωρίζουμε ελάχιστα για το τι είναι η λέπρα. Μέσα από τις γραμμές των «Καταραμένων πολιτειών», η Έλενα Χουσνή, μας βάζει με έναν μοναδικό, σκληρό, αδυσώπητο τρόπο, στον κόσμο της. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρονται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου για την ιστορία, τα οποία και τα παραθέτω αντί περίληψης.
«Η λέπρα εγκατέλειψε τα λημέρια τους, ερείπωσε η φυλακή τους, γκρέμισαν οι τοίχοι, έπεσε η στέγη, ερήμωσε ο τόπος, δεν είναι πια το ρέμα το σύνορο του κόσμου, και πάλι όμως η ιερή απόσταση δεν περπατήθηκε.
Αυτήν την αρρώστια δεν τη νίκησαν ποτέ. Δεν έχει φάρμακο. Εκεί έξω έγιναν πολυτραυματίες, μέτρησαν πληγές που δεν τις γνώριζαν και δεν ήξεραν να τις γιατρέψουν. Βαθιές, κοφτερές, με μπόλικο φαρμάκι. Καινούριο φαρμάκι, ανίκητο. Καθάρισε το σώμα τους, μα οι άλλοι ήθελαν μια κάθαρση διαφορετική, τελειωτική, να έχει σύνορα συγκεκριμένα, αδιάβατα. Δεν βρέθηκε διαβατήριο για αυτά τα σύνορα. Ακόμη αδιάβατα είναι».
Είναι δύσκολο να κατατάξω το βιβλίο αυτό σε κάποια κατηγορία.
Η συγγραφέας, καταφέρνει με μαεστρία να συνταιριάξει άριστα την πλοκή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος, ενός κοινωνικού, μιας ιστορίας αγάπης, μιας ηθογραφίας της εποχής εκείνης, σε συνδυασμό ασφαλώς και με μία υποδειγματική έρευνα, δίνοντας μας ένα βιβλίο, το οποίο όπως και στα ακριβά αρώματα, δεν μπορείς να αναγνωρίσεις κάποια νότα αλλά απολαμβάνεις το τελικό αποτέλεσμα.
Από τις γραμμές των «Καταραμένων πολιτειών», παρελαύνουν χαρακτήρες πολύ καλά δουλεμένοι, οι οποίοι εντυπώνονται στο μυαλό σου και δεν φεύγουν. Γίνεσαι ένα με αυτούς και ζεις το προσωπικό τους δράμα, συμπάσχοντας μαζί τους. Η παράλληλη ιστορία με αστυνομική χροιά, δίνει στο έργο ένα μυστήριο που σε κρατά σε εγρήγορση και προσπαθείς όπως και σε ένα καλό νουάρ, να ανακαλύψεις τον δολοφόνο.
Δεν θέλω να γράψω κάτι παραπάνω γι’αυτό το εξαιρετικό ανάγνωσμα. Εκείνο που θα πω είναι ότι αξίζει τον κόπο να διαβαστεί, διότι είναι ένα πολύ καλό βιβλίο. Και τα καλά βιβλία, σπανίζουν σήμερα. Οι «Καταραμένες πολιτείες» της Έλενας Χουσνή, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κύφαντα, έναν εκδοτικό οίκο που όπως φαίνεται, θα μας προμηθεύει με βιβλία άξια λόγου.
