/Βιβλιοκριτική: Η λίστα του Λεπορέλο (Φώτης Δούσος)

Βιβλιοκριτική: Η λίστα του Λεπορέλο (Φώτης Δούσος)

Γράφει ο Νίκος Ναούμης, πολιτικός επιστήμονας – συγγραφέας

Μερικές φορές, όταν πιάνεις στα χέρια σου ένα βιβλίο ενός Έλληνα συγγραφέα, οπλίζεσαι με υπομονή και καλή διάθεση. Ειδικά, όταν δεν έχεις ξαναδιαβάσει κάτι δικό του και θα είναι η πρώτη σου επαφή μαζί του. Θέλεις να κρίνεις την προσπάθεια του όσο γίνεται πιο αντικειμενικά, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι Έλληνες συγγραφείς δεν έχουν γύρω τους ένα ολόκληρο team συνεργατών οι οποίοι θα τον συντρέξουν όταν κολλήσει και θα τον βοηθήσουν να πάει παρακάτω, όπως συμβαίνει με πολλούς συγγραφείς στο εξωτερικό. 

Έκανα όλη αυτή την εισαγωγή για να πω ότι ένα βιβλίο που διάβασα τελευταία, το οποίο είχε τα παραπάνω δεδομένα, με έβγαλε από τη δύσκολη θέση να φανώ επιεικής.

Ο τίτλος του είναι «Η λίστα του Λεπορέλο» και συγγραφέας του είναι ο Φώτης Δούσος. Το εξαιρετικό αυτό μυθιστόρημα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη και ανήκει στην κατηγορία τόσο του κοινωνικού, όσο και του αστυνομικού μυθιστορήματος. Έχει επιπλέον κατά τη γνώμη μου στοιχεία περιπέτειας και σίγουρα, είναι και όλα τα παραπάνω μαζί.

Η ιστορία που μας αφηγείται, είναι το κυνήγι ενός δολοφόνου. Ο δολοφόνος αυτός, έχει βάλει στο στόχαστρο του εκδότες!

Είναι άραγε ένας συγγραφέας του οποίου τα έργα δεν συγκίνησαν κανέναν εκδότη και εκείνος αποφάσισε να τους σκοτώσει όλους; Είναι μήπως ένας εκδότης του οποίου οι δουλειές πάνε κατά διαόλου και θέλει να εξαφανίσει τους ανταγωνιστές του; Είναι κάποιος αγανακτισμένος αναγνώστης που αντιδρά για το επίπεδο της βιβλιοπαραγωγής και θέλει με τον τρόπο αυτό να διαμαρτυρηθεί;

Μέσα από μία καλογραμμένη ιστορία με εξαιρετική δομή και σφιχτοδεμένη πλοκή, ο συγγραφέας της λίστας του Λεπορέλο Φώτης Δούσος, μας αποδεικνύει ότι γράφονται και στη χώρα μας εξίσου καλά βιβλία με εκείνα του εξωτερικού, καλοδουλεμένα και κυρίως, με καλή επιμέλεια και χρήση της γλώσσας μας.

Οι χαρακτήρες του βιβλίου και οι σκηνές που περιέχονται σε αυτό, είναι ιδιαίτερα φροντισμένα για ιστορία αυτής της κατηγορίας και αυτό είναι εξίσου σημαντικό.

Το θέμα του μυθιστορήματος είναι λίγο παράξενο είναι η αλήθεια. Καταφέρνει ωστόσο, μέσα από την υπερβολή των φόνων και του δράματος, να θίξει τα κακώς κείμενα της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής, χωρίς φόβο αλλά με μπόλικο πάθος και κυρίως, σκληρές αλήθειες. Όσοι έχουμε εμπλακεί στο συγκεκριμένο κομμάτι με κάποιον τρόπο, όπως ο γράφων, μέσα από την ιστορία που μας αφηγείται με μαεστρία ο Δούσος, αναγνωρίζουμε πολλά από τα οποία μας συνάντησαν στον δρόμο για να δούμε το βιβλίο που γράψαμε τυπωμένο…

Συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το βιβλίο αυτό. Είμαι σίγουρος, ότι αν ο δολοφόνος των εκδοτών ήταν αναγνώστης, αν διάβαζε αυτό το βιβλίο, θα αναθεωρούσε την απόφαση του να ξεκάνει όλους τους εκδότες επειδή παράγουν κακά βιβλία!