Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Χωρούν μέσα σε 77 σελίδες οι έρωτες που χαρακτήρισαν την ελληνική λογοτεχνική κοινότητα; Το βιβλίο της Νίκης Ταγκάλου “Έρωτες στα χρόνια της λογοτεχνίας” από τις εκδόσεις Πηγή, κατορθώνει αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Αναδεικνύει με σύντομες, περιεκτικές περιγραφές, στοιχεία γνωστά ή και σχετικά άγνωστα, να σκιαγραφήσει μια ολόκληρη εποχή, όπου ο έρωτας πέρα από φραγμούς και συμβάσεις, έβρισκε την ολοκλήρωση ή την ατελείωτη βιαιότητα του ανολοκλήρωτου.

Ιστορίες όπως της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη, ίσως η πιο δημοφιλής, τραγική περίπτωση “παράνομης” συνεύρεσης και απόλυτου έρωτα στα λογοτεχνικά χρονικά. Ιστορίες όπως του Νίκου Καζαντζάκη και της Ελένης Καζαντζάκη ή του Άγγελου Σικελιανού με τη σύζυγο του Άννα, όπου ο έρωτας και ο συγγραφικός θαυμασμός συμπίπτουν σε τέτοιο βαθμό που η στήριξη παίρνει πρακτικό και ουσιαστικό χαρακτήρα. Ιστορίες όπως του Καρυωτάκη και της Πολυδούρη με την υπαρξιστική επίδραση να εντείνει την τάση προς το θανατηφόρο τέλος.

Ιστορίες, όχι τόσο διαδεδομένες στο πλατύ κοινό, όπως αυτή του Περικλή Γιαννόπουλου με την Σοφία Λασκαρίδου, με τις κοινωνικές συμβατικότητες και την άρνηση της οικογένειας να μην επιτρέπουν την επισημοποίηση του. Ή ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως η ψυχαναλυτική διασύνδεση Εμπειρίκου και Χατζηλαζάρου ή του υπερήλικα Παλαμά με την εικοσάχρονη Κορτζά.

Η Νίκη Ταγκάλου μάς προσφέρει τη δυνατότητα, μέσα από τη σύντομη παρουσίαση των σημαντικών προσωπικοτήτων και της εξέλιξης του έρωτα τους, παραθέτοντας δηλώσεις, γράμματα κι άλλες πηγές, να μας κάνει κοινωνούς του βιώματος τους, να μας ενώσει με το αέναο νήμα της αγάπης, να μας θυμίσει πώς ο πόθος και το πάθος δεν είναι ίδιον μόνο των θνητών αλλά και των “αθανάτων”.