Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Είναι συνήθης η κριτική που γίνεται στην εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία, ότι αναμασά ξενόφερτα πρότυπα, κάποιες φορές με άτεχνα μιμητικό τρόπο, αναπαράγοντας άβουλα, σκηνικά, χαρακτήρες και πλοκές που ελάχιστα έχουν να κάνουν με την ελληνική πραγματικότητα.

Στο Deadline, από τις Εκδόσεις Πνοή, ο Αντώνης Ζερβός επιχειρεί με επιτυχία να ξεφύγει από τα τετριμμένα και να κτίσει έναν κόσμο μυστηρίου και αναζήτησης του δολοφόνου, μέσα στα στενά πλαίσια της πανδημίας.

Ένα ζευγάρι, αυτός αστυνομικός κι αυτή δικηγόρος, επιχειρούν να λύσουν τους πολλαπλούς γρίφους, τα καλά κρυμμένα μυστικά και τις τεθλασμένες διαδρομές των ευθυνών, όντας αποκλεισμένοι στο διαμέρισμά τους, λόγω της καραντίνας.

Με την ευκαιρία μιας νέας δολοφονίας, μια σειρά ανεξιχνίαστων υποθέσεων του παρελθόντος επανέρχονται στο φως, όσο βήμα βήμα αναδεικνύονται φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες που προσθέτουν διαρκώς νέα ερωτηματικά. Το Deadline είναι ταυτόχρονα και μια συνεχιζόμενη “γραμμή” θυμάτων την οποία διανύουν οι ύποπτοι αλλά κι ένα χρονικό όριο ιδιότυπης έρευνας και ανάδειξης των απαντήσεων.

Η “επιβαλλομενη” συμβίωση δύο ελεύθερων πνευμάτων, όπως οι βασικοί ήρωες, δίνει τροφή στη φαντασία, την εξονυχιστική ψηλάφηση της αλήθειας, των κινήτρων και τελικά στο ξετυλίγμα ενός κουβαριού που καταλήγει στα ενδότερα της ανθρώπινης φύσης. Όσο οι δύο τους οικοδομούν τη δυναμική της σχέσης τους, τόσο αποδομούν τα στεγανά της σκέψης και επιχειρούν την κατάδυση στα πιο άγρια ανθρώπινα ένστικτα και τη βία με τις γυναίκες στην προσθήκη των θυμάτων.

Ο Ζερβός αποφεύγει πολλές από τις μανιέρες, χρησιμοποιεί τεχνικά σχήματα και λόγο που τον διαφοροποιεί αρκετά από τη συνηθισμένη αστυνομική γραφή.

Οι χαρακτήρες του δεν είναι ακραίες φιγούρες απκκομμένες από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Διαθέτουν την αμεσότητα του γνωστού και την εκκεντρικότητα του μοναδικού, που περιγράφει τον καθένα μας. Δεν προκαλεί το ψυχογράφημα όσων καταφεύγουν στο έγκλημα. Μάλλον αποτυπώνει στωικά τη συνέπεια δράσης και το θράσος τους.