Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

100 χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή και όλα τα είδη τέχνης καταλύζονται από έργα που περιγράφουν τις εμπειρίες εκείνων των ιστορικών ημερών, αποτυπώνουν τα βιώματα, τον πόνο, τη βία, τον ξεριζωμό, τη μετανάστευση, τη νέα αρχή.

Το μυθιστόρημα Αλμυρό Μετάξι, του Πέτρου Πουρλιάκα από την Εκδοτική Αθηνών, κατορθώνει να συνδυάσει αρμονικά τα αληθινά γεγονότα με τη μυθοπλασία, την ακρίβεια στην περιγραφή του πριν και του μετά, με τις ιστορίες διαφορετικών προσωπικοτήτων που ως ήρωες μιας τραγωδίας που έρχεται, ψυχανεμίζονται ή στρουθοκαμηλίζουν ξορκίζοντας το αναπόφευκτο.

Οι ιστορικές και κοινωνικές λεπτομέρειες σε καθιστούν αυτόπτη μσρτυρα των εξελίξεων. Τα πολιτικά και πολιτισμικά στοιχεία δίνουν με σαφήνεια το περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπνέουν οι χαρακτήρες.

Αυτό όμως που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο να ξεχωρίζει, πέρα από τη στοχαστική εξιστόρηση και τους επιμέρους συμβολισμούς, είναι η παράλληλη αφήγηση της πραγματικότητας στη Σμύρνη, με τη ζωή του καπετάνιου του ιαπωνικού καραβιού που βρέθηκε να περνά από το λιμάνι την αποφράδα ημέρα και να σώζει 800 ζωές.

Αξιακοί κώδικες, ηθικά διλήμματα ζητήματα επιβίωσης. Η ταύτιση και οι διαφορές, δύο τόσο μακρινών κόσμων και των ανθρώπων τους, τέμνονται από τα προαιώνια θέματα που ενώνουν όσους επιμένουν να θέτουν τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη στην κορυφή της αξιακής πυραμίδας.

Ο σεβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση κι η προστασία της αξιοπρέπειας τοποθετούνται πάνω από υλικές απολαβές και οφέλη, πάνω από πρόσκαιρα όνειρα και επιδιώξεις. Ο Πέτρος Πουρλιάκας χρησιμοποιεί με εξαιρετικό τρόπο τον καμβά της καταστροφής της Σμύρνης για να επισημάνει διαχρονικά σφάλματα αλλά και μεγάλες αξίες, να θυμίσει την αγριότητα των τότε συμβάντων ως διδαχή για τον σημερινό κόσμο που μοιάζει να μη μαθαίνει από τα λάθη του αλλά και να δείξει τον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.