/Βιβλιοκριτική: Αλκήεσσα (Θάλεια Αντωνιάδου)

Βιβλιοκριτική: Αλκήεσσα (Θάλεια Αντωνιάδου)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα δεν είναι υποχρεωτικά δεν αποτελεί υποχρεωτικά μια τυπική αναδρομή στο παρελθόν που αποτυπώνει αξιόπιστα τα γεγονότα και τις νοοτροπίες των κοινωνιών. Στα χέρια ενός δημιουργικού συγγραφέα γίνεται ένας καμβάς ανάπτυξης προσωπικοτήτων που ξεπερνούν το χρόνο με τα ερωτήματα και διλήμματα που θέτουν.

Η Θάλεια Αντωνιάδου στο νέο της βιβλίο με τίτλο “Αλκήεσσα”, που κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική, μας ταξιδεύει σε μια όχι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό  περίοδο, εκεί γύρω στον 12 μ. Χ. αιώνα και την εισβολή των Νορμανδών στη Θήβα. Μέσα από αυτό το γεγονός ξεδιπλώνεται μια διπλή ιστορία, δύο κοριτσιών, της Αλκήεσσας και της Αγαπίας, που η μία αγνοεί την ύπαρξη της άλλης, και όσο μοιάζουν εξωτερικά τόσο διαφέρουν στη συμπεριφορά, στις προτεραιότητες, στην ανάγνωση του νοήματος της ζωής.

Το ζητούμενο δεν είναι απλώς οι αντιθέσεις των δύο βασικών ηρωΐδων.

Καθ’ όλη την πλοκή τίθενται φιλοσοφικά, υπαρξιακά θέματα με τρόπο που η αντιπαραβολή με αντίστοιχες σημερινές καταστάσεις είναι προφανής.

Από τον έρωτα έως τη φύση της εξουσίας. Από τη φιλία έως τον θρησκευτικό φανατισμό. Από την οικογένεια έως. Από το ρόλο της γυναίκας έως τη μετανάστευση.

Η γραφή της κ. Αντωνιάδου συνδυάζει τον ευγενή ρομαντισμό με τη μυστηριακή δυναμική της εποχής. Η γλυκύτητα εναλλάσσεται με τη σκληρότητα. Οι ανατροπές σημαντικές και καθοριστικές για την κατάληξη που δίνει την κατάλληλη λυτρωτική απάντηση.

Η “Αλκήεσσα” θα σας απορροφήσει από την πρώτη στιγμή. Από τη μια, οι ακριβείς λεπτομέρειες ενός άκρως ενδιαφέροντος ιστορικού σημείου κι από την άλλη οι πολύπλευροι χαρακτήρες, θα σας καταστήσουν κοινωνούς μιας ετεροχρονισμένης “Οδύσσειας”, στο δύσβατο διάβα της ανθρωπότητας από το Μεσαιωνικό σκοτάδι προς την επανακάλυψη του φωτός.