Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Θολά η μνήμη μπορεί να συμβιβαστεί και να ακολουθήσει τη δική της πορεία.

Μιας λήθης και ενός αναστεναγμού που θα δώσει τον καλύτερό της εαυτό ακόμα για να τον παραμυθιάσει, μα μέσα της θα ξέρει πως τα περιθώριά της έχουν στενέψει.

Ουτοπία σχετική με άσχετες προσδοκίες ,αφού είναι γνώστης συμβάντων και γεγονότων που εχουν διαμαρτυρηθεί και κοιτούν να τακτοποιηθούν παλιοί λογαριασμοί.

Έρχονται οι συνεδρίες της σκέψης και αφοπλίζουν τις ενστάσεις της ψυχής , με αποτέλεσμα να ναι έτοιμοι και αποφασισμένοι να σβήσουν τα παλιά τους χρέη , στα κιτάπια της δρομολόγησής της .

Μιας πορείας ζωής που μόνο η καρδιά χτυπά με τους παλμούς εκείνης της πρώτης συνάντησης, εκείνου τα αμυδρού χαμόγελου από αμηχανία εκ της πρώτης ματιάς .

Συγκεκριμενοποιεί καταστάσεις, εξομαλυνει φθορές και αφθαρσιας της και μέσα απ την υποσταση με σάρκα και οστά θες να αντιπαραταχθείς και να αποδεχθεί το τέλος ,που ποτέ δεν πίστευες πως θα ρθει.

Η πίστης για καλυτέρευση των ειδικών συνθηκών επιβίωσης μιας τεθνηκότας κατάστασης και συμβίωσης με όνειρα που χάσαν τη μαγεία τους και όσο και να το θες και να ελπίζεις ,πάντα πεφτεις μπροστά στις Σειρήνες που άλλος θέλει να ναι μέρος αυτών.

Τότε εσύ, σαν καλός Οδυσσέας και πολυμήχανος ,παλεύεις και βρίσκεις τρόπους και τόπους διοχέτευσης του άγχους και του επικείμενου φόβου σου .

Παρατάς τη σκέψη πισω, να σηκώνεις τα μανίκια και οπλίζεται με θάρρος και δύναμη και οδηγείς εσύ πια το καράβι σου για τη δική σου Ιθάκη, τολμώντας να μην απογοητεύσεις την καρδιά σου .

Είναι η μόνη που έχει όλες τις καταγραφές και αποτελεί τη δική σου κινητήρια δύναμη για τα δικά σου στερεότυπα και φυσικά για τη δική σου εξέχουσα ειδοποιό διαφορά !