Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Έχουν ειπωθεί τόσα για τον Μίκη Θεοδωράκη που ό,τι και να πεις πλέον θα είναι λίγο μπρος στο τεράστιο έργο του. Άλλοι αναφέρθηκαν στο πώς έφερε τα πλατιά λαϊκά στρώματα σε επαφή με κορυφαίους ποιητές, αναδεικνύοντας τα νοήματά τους. Άλλοι μίλησαν για το πώς συνέβαλλε, αποφασιστικά, στη μετεξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού. Άλλοι προτίμησαν να ασχοληθούν με τη γενικότερη κοινωνική και πολιτική πορεία του, που παρά τις αντιφάσεις της, διαπνέονταν πάντα από αγνά πατριωτικά αισθήματα.
Αυτό στο οποίο επικεντρωθήκαμε λιγότερο από όλα ήταν η συνθετική του δεινότητα και στο κλασικό πεδίο..
Στο εξωτερικό, εκτός από το συρτάκι είναι γνωστός για τις αξιόλογες συμφωνίες του, σονάτες, μουσικές για μπαλέτο και κινηματογραφικές ταινίες. Ο ορχηστρικός Μίκης, είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος μουσουργός, του οποίου τα έργα θα παίζονται ανά τους αιώνες από μεγάλα μουσικά σύνολα σε όλον τον πλανήτη.
Επειδή συνέπεσε την ίδια μέρα με την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη να χαθεί κι ο νεαρός trapper Mad Clip, κάποιοι μπήκαν στον πειρασμό άτοπων και άσκοπων συγκρίσεων, σχετικά με τη δημοφιλία και τη μουσική συνεισφορά καθενός.
Όχι ότι υπάρχει οποιοσδήποτε που θα τολμούσε να βάλει στο ίδιο καλλιτεχνικό ράφι έναν συνθέτη παγκόσμιου φήμης και αναγνώρισης με έναν υπηρέτη ενός μοντέρνου μουσικού κινήματος, αλλά επειδή τρελαινόμαστε για δίπολα, θυμηθήκαμε ξανά τη “σύγκρουση” παλαιού και νέου, φτάνοντας στο αίολο και αφελές συμπέρασμα, πως ότι ήταν ο Μίκης για τη γενιά του είναι ο Mad Clip για τη δικιά του.
Δεν θα μπω καν σε σοβαρή παράθεση στοιχείων για την ποιότητα, την πολυπλοκότητα, τη μοναδικότητα και την διαχρονική επιδραστικότητα του πολυποίκιλου έργου του Θεοδωράκη. Είναι τόσο δεδομένα που μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί η όποια σύγκριση του, όχι μόνο με τον κάθε trapper αλλά με την παρακαταθήκη άλλων μεγάλων της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Όμως ακόμη κι η ταύτιση ολόκληρων γενεών αποκλειστικά με ένα είδος μουσικής αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη παγίδα.
Ο Θεοδωράκης θα παραμείνει αιώνιος γιατί δεν εξέφρασε, απλώς, τη γενιά του. Άγγιξε την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο που δίνει το περιθώριο και στις επόμενες γενιές να ταυτίζονται μαζί του.
Η μόδα, συνήθως παροδική, ενός μουσικού ρεύματος, μπορεί όντως να γίνεται κυρίαρχο για κάποια λίγα χρόνια αλλά δεν χαρακτηρίζει καν μια ολόκληρη γενιά. Ο χρόνος θα κρίνει αν ένα μουσικό ιδίωμα θα αφήσει μόνιμο αποτύπωμα και θα τους ακολουθεί και αργότερα στη ζωή τους, όπως έχει συμβεί με άλλα είδη που αρχικά αμφισβητήθηκαν.
Όμως είναι σχεδόν σίγουρο ότι τα ίδια παιδιά που σήμερα διασκεδάζουν με την trap θα έρθει η ώρα που θα ανακαλύψουν και άλλα είδη μουσικής και θα γοητευτούν από το απαράμιλλο μεγαλείο, προσωπικοτήτων όπως ο Μίκης και πολλοί άλλοι, εγχώριοι και μη.
