/Το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο

Το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Πόσες φορές την έχουμε ακούσει αυτή τη φράση. Η απόλυτη επίφαση υπευθυνότητας και αποφασιστικότητας. Όταν θέλουμε με λίγες λέξεις να ξεφύγουμε από την πρακτική αντιμετώπιση των ζητημάτων και να αφήσουμε απλώς ένα θεωρητικό, επικοινωνιακό στίγμα αντίδρασης, χρησιμοποιούμε μια υποτιθέμενη πρόκληση όπως “το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο”. Μια ψεύτικη ελπίδα λύσης του προβλήματος που γεννά πρόσκαιρη αισιοδοξία αλλά σπάνια προχωρά έστω και σε ένα επόμενο ουσιαστικό βήμα.

Κάπως έτσι φοβάμαι ότι κινούμαστε και με το θέμα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων ακόμη και τώρα που φτάσαμε να συζητάμε μέχρι και για παιδεραστία! Ωραίες οι καταγγελίες με μορφή χιονοστιβάδας. Ωραιότερη η συλλογική στήριξη στα θύματα. Όμως όλα αυτά παραμένουν στη σφαίρα των ευχολόγιων και των καλών προθέσεων χωρίς συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Το χειρότερο είναι ότι τα μεγάλα λόγια συνοδεύτηκαν και με διάθεση για πολιτική αντιπαράθεση. Οι όποιες γενικές πολιτικές ευθύνες, με τη λογική των συνεπειών μιας επιλογής,-  ακόμη κι αν δεν είναι δεδομένο ότι η εκτίμηση σε επαγγελματικά προσόντα, σημαίνει ότι πρέπει να συνοδεύεται με πλήρη γνώση των προσωπικών στοιχείων, και ειδικά των σεξουαλικών προτιμήσεων -, δεν έχουν καμιά σχέση με την μικροπολιτική προσέγγιση ορισμένων.

Για μια ακόμη φορά βλέπουμε το δάσος να καίγεται κι εμείς κοιτάμε το δέντρο. Μας απασχολεί η κομματική προέλευση του ατόμου, οι σχέσεις του με πολιτικά πρόσωπα. Μπλέκουμε άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, επιχειρώντας να καταλήξουμε σε πολύ ειδικά πολιτικά συμπεράσματα, να στοχεύσουμε προσωπικότητες. Όλα θυσία στο βωμό της λασπολογίας. Όλα θυσία στην επικοινωνιακή εκμετάλλευση μιας οικτρής κατάστασης.

Όποιος νοιάζεται πραγματικά να πάμε ένα βήμα παρακάτω, όχι μόνο να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπάρχοντες επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί ή όσοι χρησιμοποιούν θέσεις εξουσίας για να ικανοποιήσουν τις διεστραμμένες ορέξεις τους, οφείλουν να προτείνουν δράσεις για την αποτροπή ανάλογων γεγονότων στο μέλλον.

Πιο αντικειμενικές μεθόδους αξιολόγησης για δημόσιες θέσεις. Ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Αυστηρότερες ποινές για σχετικά εγκλήματα. Πιο επισταμένους ελέγχους των ΜΚΟ που δηλώνουν μεν αλληλέγγυοι στους ανήλικους μετανάστες αλλά δείχνουν να μη γνωρίζουν όσα γίνονταν εις βάρος τους από… καλοπληρωτές με πολύ ειδικά γούστα.

Έτσι φαίνεται το πραγματικό ενδιαφέρον. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.