«Η εμπορευματοποιημένη unio mystica δεν είναι πια η ένωση με τον Θεό αλλά με το εμπόρευμα. Η μετάληψη πλέον γίνεται στην κατανάλωση.

Στην ουσία έχουμε μια νέα θρησκεία με νέα σύμβολα. Το εμπόρευμα και την κατανάλωση. Αυτό το καινούριο πλέγμα σχέσεων – η νέα ποιότητα σχέσεων – εξασφαλίζει στο άτομο ένα minimum κατακτήσεων. Όμως αυτό το επίπεδο ζωής που χαρακτηρίζει τις καταναλωτικές κοινωνίες, το πληρώνει ακριβά:

Εκείνο που τον απελευθέρωσε από το βασίλειο των ζώων, τον υποχρέωσε σε αγγαρεία χειρότερη από εκείνη που επιβάλλεται στα ζώα.

Μέσα στο πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων που χαρακτηρίζουν την καταναλωτική κοινωνία, ο ρόλος των τάξεων καθορίζεται από τις ανάγκες του Συστήματος. Το ίδιο και η συμμετοχή τους στην εργασία, στα κέρδη και στα κέντρα αποφάσεων. Η πάλη των τάξεων οδηγεί σε μερικές ανακατατάξεις προσωπικού χαρακτήρα. Μέσα στο εσωτερικό του Συστήματος, το προλεταριάτο χθες, οι εργαζόμενοι ή οι άνεργοι σήμερα, οργανώνονται πολιτικά. Στόχος τους η κατάληψη της Εξουσίας με τη διάλυση της τάξης των κεφαλαιοκρατών.

Τι σημαίνει, όμως, κατάληψη της Εξουσίας; Σημαίνει μήπως αντικατάσταση της κυβερνητικής βάρδιας; Δηλαδή στη θέση της πολιτικής εκπροσώπησης του Κεφαλαίου θα μπει η πολιτική εκπροσώπηση του προλεταριάτου, με διατήρηση της λογικής του Μηχανισμού; Ή σημαίνει αλλαγή στην ποιότητα των σχέσεων που έχει επιβάλει η λογική του Μηχανισμού;

Οι πιο ευαίσθητοι και στοχαστικοί άνθρωποι στον καπιταλιστικό κόσμο νιώθουν και συνειδητοποιούν την αλλοτρίωση. Υποφέρουν από τον παραμορφωμένο άνθρωπο. Λαχταρούν τον ακέραιο άνθρωπο. Ωστόσο πολλοί από αυτούς απελπίζονται και δεν πιστεύουν πια πως υπάρχει δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα, τόσο περισσότερο που μεγάλες μάζες έχοντας συνηθίσει την κατάσταση της ολοκληρωτικής αλλοτρίωσης, παραλύουν κάθε τυχαία δυσαρέσκεια με μεγαλύτερη κατανάλωση και δεν βλέπουν τον λόγο γιατί να ανατινάξουν το άνετο, αναπαυτικό όστρακο της υποτέλειας. Θέλουν να γίνει μια διόρθωση εδώ κι εκεί, μια συμπλήρωση του κατεστημένου, χωρίς να συναισθάνονται, να εννοούν τον αποανθρωπισμό τους.

Για να αλλάξει μια ποιότητα, πρέπει απαραίτητα να προβάλεις μια καινούρια ποιότητα, ανώτερη. Αυτή την ανώτερη ποιότητα σχέσεων μονάχα η Πολιτισμική Επανάσταση μπορεί να την προσφέρει.»

Μίκης Θεοδωράκης

Ακούστε το «Χρησμολόγιο»: 

https://www.facebook.com/GiorgosMartosOfficial/posts/4713544965367368

Στίχοι – Μουσική: Γιώργος Μάρτος

Από τον δίσκο «Έχουμε Υποχρέωση» (2014)

*Ο στίχος «…άβουλοι και μοιραίοι» παραπέμπει στο ποίημα Οι Μοιραίοι του Κώστα Βάρναλη (1922).

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα / προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα…»