Ο τραγουδοποιός Θοδωρής Καρέλλας μιλά στον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή την επικείμενη εμφάνιση στο Ίλιον Plus και την παρουσίαση του άλμπουμ “Φρέσκος Πηλός”.
- Στις 28 Μαρτίου στο Ιλιον Plus παρουσιάζετε το άλμπουμ “Φρέσκος Πηλός”. Τι προσθέτει ή αφαιρεί στο πρωτογενές υλικό η ζωντανή εκδοχή του;
Ναι! Ύστερα από τέσσερα χρόνια, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε ως μια ιδέα, ήρθε ο καιρός να παρουσιάσουμε μαζί με τον καλό φίλο πια Θωμά Ψήμμα, τον εξ ολοκλήρου στιχουργό του δίσκου, αλλά και όλους τους φίλους καλλιτέχνες που συμμετείχαν και παράλληλα μαζί με εξαίρετους μουσικούς στο πλάι μας, τον δίσκο – Φρέσκος Πηλός -. Ένας δίσκος που ξεκίνησε ως μια τηλεφωνική συζήτηση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους για το τι θα μπορούσαν να κάνουν από ανάγκη για έκφραση και κοινωνικοποίηση αλλά και για να μην μείνουν σιωπηλοί. Με αφορμή λοιπόν εκείνον τον πρωτόγνωρο παγκόσμιο εγκλεισμό, έδωσα μια ιδέα ως πρόταση στον Θωμά, του άρεσε πάρα πολύ και αυτό φάνηκε στην ποιότητα των στίχων και θεμάτων που μας κατέθεσε, τελικά. Ο δίσκος αυτός είναι εμπνευσμένος από γεγονότα που σημάδεψαν τον πλανήτη από την έναρξη της πανδημίας και μετά. Θέλαμε να αποτυπώσουμε αυτά τα γεγονότα με έναν τρόπο δημοσιογραφικό αλλά μέσα από την τέχνη μας. Εκείνο που προστίθεται είναι προφανώς η φυσική παρουσία του καθένα από εμάς μιας και τώρα μας δόθηκε η ευκαιρία να τον παρουσιάσουμε ζωντανά. Και παρότι υπήρξαν πολλές δυσκολίες, ευτυχώς ξεπεράστηκαν! Έτσι, θα βρεθούμε όλοι οι φίλοι μαζί, όλοι όσοι αγκάλιασαν το όραμά μας, να αγκαλιαστούμε από κοντά και να τραγουδήσουμε παρέα. Και είμαι ακόμα πιο χαρούμενος γιατί θα έρθουν και φίλοι από την αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη, ακόμα και από το εξωτερικό! Το μόνο που σκέφτομαι ότι θα αφαιρεθεί, θα είναι ο φόβος. Όλα τα υπόλοιπα καλό είναι να τα κρατήσουμε στη μνήμη μας ως γνώση για το μέλλον.
- Πώς προέκυψε ο τίτλος του άλμπουμ και ποια ήταν εξαρχής η μουσική κατεύθυνση που θέλατε να του δώσετε;
Ο τίτλος ήταν έτσι κι αλλιώς ένα τραγούδι του Θωμά, εγώ απλά του πρότεινα να γίνει ο κεντρικός τίτλος του δίσκου, σκεπτόμενος το πόσο πολύ μου ταίριαζε γιατί όλα ήταν καινούργια. Η συνεργασία μας, η πανδημία, οι τόσοι πολλοί νέοι καλλιτέχνες. Ακόμα να πω ότι το ομότιτλο τραγούδι και δηλαδή η κυκλοφορία του συνέπεσε με τον θάνατο του σπουδαίου ανθρώπου και καλλιτέχνη Μίκη Θεοδωράκη. Γι’ αυτόν τον λόγο το αφιερώσαμε σε εκείνον θέλοντας κι εμείς από την πλευρά μας να τον τιμήσουμε. Δύο πράγματα θέλαμε να φέρουμε στο φως. Πρώτα απ’ όλα τον λόγο των τραγουδιών που θα αντικατόπτριζαν πτυχές από εκείνα τα πρωτόγνωρα γεγονότα που πυροδοτήθηκαν σε όλο τον πλανήτη, ειδικότερα από την έναρξη της πανδημίας, και να αναδείξουμε με κάθε τρόπο το συλλογικό και το ανθρώπινο. Τώρα το στοίχημα είναι τα τραγούδια να παραμείνουν και να έχουν αξία μέσα στα επόμενα χρόνια. Σε ότι αφορά στη μουσική κατεύθυνση, ήθελα περισσότερο να αναδείξω το προσωπικό μου ύφος.
- Κατά τη δημιουργική διαδικασία, προηγείται ο στίχος ή η μουσική;
Αν αναφέρεστε στον συγκεκριμένο δίσκο, ναι, αν θυμάμαι καλά σε όλα τα τραγούδια προηγήθηκε ο στίχος. Και εδώ που τα λέμε, στην τέχνη του τραγουδιού τον κυριότερο λόγο για μένα τον έχει ο στίχος. Κατά τα άλλα, δεν νομίζω ότι μπαίνουν πολλά όρια, δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή. Ο κάθε καλλιτέχνης εκφράζεται με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
- Αναμένουμε σύντομα και νέες ολοκληρωμένες δουλειές σας.
Βέβαια! Αν και η μια δεν έχει τον σκοπό της ολοκλήρωσης ως δίσκος με αρχή μέση και τέλος. Πάντως, ήδη από την πρώτη δουλειά και με τον τίτλο – Αυτοτελή και Αυθαίρετα – κυκλοφορούν από το κανάλι μου στο ΥouΤube δυο τραγούδια όπως και ο τίτλος του, αυτοτελώς και αυθαιρέτως. Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητα αυτού του δίσκου, ότι κάθε φορά που θα υπάρχει η δυνατότητα αλλά και παράλληλα θα θεωρώ ότι θα είναι ένα τραγούδι που θα λειτουργεί ανεξάρτητα και αυτόνομα, θα εμπεριέχεται μέσα εκεί. Ο δεύτερος δίσκος που ήδη ετοιμάζουμε μαζί με πολλούς και καλούς φίλους θα έχει, να το πω έτσι, οικουμενικό χαρακτήρα και θα δημιουργηθεί για καλό σκοπό. Κάποια στιγμή, τον Ιούλιο του 22, είδα ένα ντοκιμαντέρ που έθεσε μέσα μου βαθιά ερωτήματα αλλά και ανησυχίες. Σκέφτηκα και είπα στον εαυτό μου: Θοδωρή, έχεις στα χέρια σου μια τέχνη, τι κάνεις με αυτήν; Πώς την υπηρετείς και για ποιους σκοπούς; Έτσι σκέφτηκα λοιπόν να προτείνω σε ανθρώπους/καλλιτέχνες, με τους οποίους έχω επαφή και τους αγαπώ, το καινούριο μου όραμα, και το ατομικό, έγινε αμέσως συλλογικό! Αυτός ο δίσκος θα έχει σκοπό να βοηθήσει οικονομικά κάποια ομάδα που έχει ανάγκη, με όσα χρήματα καταφέρουμε να μαζέψουμε. Θα έχει τον τίτλο Humanity songs. Αυτά για την ώρα. Όταν θα είναι πια όλα ολοκληρωμένα, θα βγω να μιλήσω συγκεκριμένα για όλο αυτό το γεγονός.
- Ποια θέλετε να είναι η μουσική ταυτότητά σας και πόσο ανοιχτός είστε σε διαφορετικές επιρροές;
Δεν έχω να φτιάξω κάποια ταυτότητα εάν ήδη δεν έχω κάποια εκ του φυσικού μου και μάλιστα εάν αυτή δεν είναι αναγνωρίσιμη. Είμαι αυτός που είμαι. Εννοείται ότι εργάζομαι και δουλεύω (πιο λίγο) για αυτό και πάνω σε αυτό. Φυσικά και ναι, είμαι ανοιχτός σε διαφορετικά πράγματα αρκεί να μου αρέσουν αισθητικά αλλά το κυριότερο, να έχουν λόγο ύπαρξης.
- Πόσο δύσκολο είναι πλέον, στα πλαίσια του ψηφιακού μας κόσμου, για έναν καλλιτέχνη, να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;
Εκείνο που παρατηρώ είναι το εξής: ‘Οτι υπάρχουν κάποια νέα παιδιά που λειτουργούν κατά κύριο λόγο μέσα από το διαδίκτυο και μόνο. Κάποιοι από αυτούς, για όσους το χειρίζονται σωστά – πράγμα που δε γνωρίζω καθόλου – πάνε καλά. Από κει και πέρα, υπάρχουν οι εταιρίες που έχουν μπει γερά στο ψηφιακό κόλπο. Και πάλι τα ίδια είναι τα πράγματα, μάλλον χειρότερα. Αλλά το σημαντικότερο είναι, ότι, ενώ έχει πλημμυρίσει από ”τέχνη” ο ψηφιακός κόσμος, το 90 τοις εκατό είναι σκουπίδια. Ζούμε σε μια εντελώς ανέραστη και αδιάφορη γενικότερα φυσικά αλλά και καλλιτεχνικά, εποχή. Δεν διακρίνεται όραμα, δεν συναντώ εύκολα κάποια προσωπική αισθητική, και είναι όλα χαοτικά και μπερδεμένα. Ένας αχταρμάς. Αυτό λοιπόν, αντικατοπτρίζει και το πώς λειτουργεί και μια κοινωνία. Δεν το ανοίγω παραπάνω το ζήτημα για την ώρα. Για να μην φαίνεται όμως ότι είμαι απαισιόδοξος, υπάρχουν και άνθρωποι με ήθος και με ποιότητα. Αλλά εκεί ανοίγει ένα άλλο θέμα πάλι. Ο κόσμος δεν ψάχνει. Καταλαβαίνετε…
- Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Για την ουτοπία, με σκέφτομαι να παίζω και να τραγουδώ σε μια τεραστίων διαστάσεων συναυλία όπου θα μαζεύονταν τόσα χρήματα όπου αυτά θα έδιναν σε κάθε άνθρωπο που δεν έχει νερό και φαγητό, να πιει και να φάει. Σε κάθε παιδί νερό, φαγητό, στέγη, μόρφωση και δωρεάν περίθαλψη για κάθε πρόβλημα υγείας. Και ένα παγωτό την ημέρα σε κάθε παιδί! Ας γυρίσουμε στην ωμή παρανοϊκή μας πραγματικότητα. Θα ήθελα να παιχτούν τα τραγούδια μου, συγκεκριμένα, τραγούδια που έχω μελοποιήσει από ποιήματα Ελλήνων ποιητών από μια συμφωνική ορχήστρα σε ένα χώρο που θα τους ταίριαζε, στο Ηρώδειο θέατρο, στην Επίδαυρο. Αλλά και αυτή η πραγματικότητα για μένα είναι ένα μακρινό όνειρο, μόνο που είναι κακό. Είναι γραπωμένα όλα τα κοράκια πάνω στα πάντα, μπλεγμένοι παράγοντες, καλλιτέχνες και πολιτικοί, μαφία και πώς να λειτουργήσει η κοινωνία αξιοκρατικά, πώς να δοθούν ευκαιρίες;
- Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις και η διάδραση με τον κόσμο, απαραίτητη συνθήκη για την καταξίωση ενός καλλιτέχνη;
Απαραίτητη και η μοναδική. Αν κι εγώ κλέβοντας και από την πάνω ερώτηση σας, θα ήθελα να μπορώ να επιβιώνω κάνοντας τη δουλειά μου από το σπίτι. Να εργάζομαι πάνω στη σύνθεση τραγουδιών. Δεν υπάρχουν αυτά βέβαια.
- Ποια είναι η άποψή σας για τα νέα μουσικά ρεύματα που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία;
Δεν υπάρχουν μεγάλες φυσιογνωμίες. Ούτε αληθινοί ηγέτες και έχουν χαθεί οι καλοί μύθοι γύρω από αυτά. Πώς λοιπόν να υπάρχουν νέα οράματα; Για το μέλλον, υπάρχει πάντα ελπίδα. Κι εδώ θέλω να κάνω μια αναφορά για αυτή τη νέα τάση, το ”ρεύμα” που μας έχει παγώσει το αίμα. Γιατί είναι ψυχρό. Και πέραν αυτού, είναι και τρομακτικό και άθλιο και αναιδές. Ξεκαθαρίζω, αυτό δεν βρίσκεται στην σφαίρα καμίας κουλτούρας και δεν εμπεριέχει κανενός είδους τέχνης. Είναι μια ωμή παγκοσμίου επιπέδου προπαγάνδα των όσων ελέγχουν και μέσα από εκεί και στα δισεκατομμύρια προβολών προωθούν ότι πιο άσχημο θα μπορούσε να γίνει ο άνθρωπος. Προωθούν την βία, την πορνεία, τα ναρκωτικά, την εξουσία, την μαφία, τον μισογυνισμό, την οπλοκατοχή, την μπίζνα και τον τζόγο κάθε λογής. Ας αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε λιγάκι ως κοινωνία αφού έτσι κι αλλιώς η πολιτεία δεν υφίσταται και να κοιτάξουμε με προσοχή το τι συμβαίνει γύρω μας έτσι ώστε να μην αφήσουμε τον κόσμο ρημάδι για τους επόμενους. Η τέχνη και ότι προωθείται σήμερα ως τέχνη επηρεάζει πολύ και με τον χειρότερο τρόπο, ειδικότερα τους νέους που δεν έχουν τα απαραίτητα φίλτρα έτσι ώστε να μπορούν να την αξιολογήσουν και να την πετάξουν στα σκουπίδια, όπως θα έπρεπε. Μετά θα είναι πάντα αργά.
- Ενας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Με την ευχή να μη μας ξανασυμβεί, να σας πω ότι αγαπώ τόσους πολλούς δίσκους, καλλιτέχνες που θα μου ήταν αδύνατον ουσιαστικά να επιλέξω μόλις πέντε μέσα σε εκατοντάδες που αγαπώ βαθιά. Αλλά σίγουρα θα άκουγα τρείς δίσκους από τους πολυαγαπημένους μου Pink Floyd και επίσης εκτιμώ πολύ την δημόσια στάση του αλλά και σε όσα παίρνει θέση ο κ. Roger Waters.
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας.
