Ένας πιανίστας με ένα δροσερό παιχνιδιάρικο και στεγνό πνεύμα, ο οποίος διέτρεχε τους κόσμους της ποπ και της υψηλής τέχνης
Οι αφροαμερικανοί μουσικοί πάντα πειραματίζονταν με τη γλώσσα, καθώς και νότες, ρυθμούς και τονικότητες. Τη δεκαετία του 1920, οι πρωτοπόροι της τζαζ, όπως ο Jelly Roll Morton, χρησιμοποίησαν αισιόδοξη ομιλία για να προκαλέσουν μια συγκεκριμένη αίσθηση του τόπου και να εμπνεύσουν μια αίσθηση χορού σε τραγούδια όπως το “Tank Town Bump”, και κανένα κομμάτι δεν αποτύπωσε καλύτερα τον δυναμισμό του ρυθμού από το κλασικό του Duke Ellington “It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)» του 1931. Είναι ένας στίχος που το χιπ χοπ μπορεί να μάθει από σήμερα. Η γλώσσα έχει μια ενέργεια που αντηχεί στενά με την ίδια τη μουσική.
Εμπνευσμένος από αυτούς, ο Thelonious Monk, ο οποίος ήρθε στο προσκήνιο στα μέσα της δεκαετίας του ’50, δημιούργησε ένα πρωτότυπο και διαρκές ρεπερτόριο που διακρίνεται από την εντυπωσιακή χρήση των αγγλικών. Υπήρχε η χαριτωμένη ανεπίσημη εικόνα του “Bye-ya”, οι ρομαντικές, ποιητικές εικόνες του “Crepuscule with Nellie” και το παράδοξο “Ugly Beauty”.
Σε αυτό το οξύμορφο αριστούργημα, ο Monk συνέταξε μια κεντρική συζήτηση στην αισθητική και την ανθρώπινη φύση. Το κομμάτι υποδηλώνει ότι δύο διαμετρικά αντίθετες εντυπώσεις μπορούν να σχετίζονται στενά. Το ελκυστικό μπορεί επίσης να είναι το απωθητικό. Ο αναγνώστης-ακροατής αναγκάζεται να ασχοληθεί με ένα παράξενο για το οποίο δεν υπάρχει έτοιμη απάντηση. Ο Monk είναι ένας καλλιτέχνης που σε κάνει να σκέφτεσαι.
Το “Ugly Beauty” είναι ένα μουσικό θαύμα – δεν μετατοπίζεται μεταξύ των τιτλοδοτημένων άκρων του, εμπρός και πίσω, αλλά βρίσκεται μεταξύ τους, διφορούμενο και πειράγματος. Είναι μπλουζ με μια εφεδρική, χαλαρή αλλά δελεαστική μελωδία. το σαξόφωνο και το πιάνο επιδιώκουν να επιπλέουν στο διάστημα, ενώ τα ντραμς και τα διπλά μπάσα περνούν απαλά προς τα εμπρός. Υπάρχει κάτι θολό και απρόσεκτο στον αέρα, η αίσθηση ενός παρατεταμένου ερωτηματικού, της περίεργης και λεπτής πρότασης.
Η δουλειά του Μοναχού άσκησε σημαντική επιρροή σε αρκετές γενιές ακροατών και οργανοπαικτών, με διεθνείς οπαδούς, συμπεριλαμβανομένου του Jonathan Gee της Βρετανίας και του αείμνηστου Σουηδού Esbjorn Svensson.
Διαβάστε τη συνέχεια στο tls
