Συνέντευξη: 10+1 Ερωτήσεις στην Ιωάννα - Σταυρούλα Αθανασοπούλου

Η συγγραφέας Ιωάννα – Σταυρούλα Αθανασοπούλου απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα με αφορμή την έκδοση του νέου της παραμυθιού “”Σκάκι, το παιχνίδι των Βασιλιάδων”.

Τι πραγματεύεται το παραμύθι σας, “Σκάκι, το παιχνίδι των Βασιλιάδων” που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Το βιβλίο ξεκινά με ένα μικρό αγόρι στην Κωνσταντινούπολη του 11ου αιώνα, το οποίο χαίρεται να παίζει με σπαθιά υποδυόμενο των πολεμιστή, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του, τότε και σήμερα. Τυχαία συναντά έναν αξιωματικό του βυζαντινού στρατού, ο οποίος του μαθαίνει πως δεν έχει τόση σημασία το σπαθί, αλλά ο τρόπος που σκέφτεται αυτός που το κρατάει. Του δωρίζει λοιπόν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι σκέψης, το ζατρίκιο ή όπως το λέμε σήμερα, σκάκι. Και το ταξίδι τους ξεκινά…

Τι θέλετε να αποκομίσουν οι αναγνώστες από αυτό;

Το βιβλίο βοηθά τα παιδιά να γνωριστούν αβίαστα με τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού και να αντιληφθούν, χωρίς διδακτισμό, την μακραίωνη ιστορία του σκακιού. Ευχή μου είναι διαβάζοντάς το να «ταξιδέψουν», να εμπνευστούν και αν το θελήσουν, να ζητήσουν μετά την ανάγνωση σκακιέρα και να παίξουν!

Το σκάκι είναι παιχνίδι στρατηγικής. Πόσο βοηθά τα παιδιά, γενικότερα στην κοινωνική τους ζωή, η απόκτηση τέτοιων δεξιοτήτων;;

Η στρατηγική και λογική σκέψη, η εξοικείωση με μεθοδικούς τρόπους συλλογισμού, ο αυτοέλεγχος, η βελτίωση μνημονικών ικανοτήτων, η δημιουργικότητα και το κριτικό πνεύμα είναι πολύτιμα οφέλη που προσφέρει το σκάκι σε όσους ασχολούνται με αυτό.

Τα εφόδια αυτά συνοδεύουν το άτομο σε όλη του τη ζωή και το ενδυναμώνουν πολύπλευρα σε όλους του τομείς αυτής.
Πιο συγκεκριμένα όσων αφορά το κοινωνικό-συναισθηματικό κομμάτι, το σκάκι βοηθάει το παιδί στη διαχείριση της ήττας και της νίκης, στην αυτοπεποίθηση αλλά και στην ενσυναίσθηση καθώς κανείς δεν παίζει μόνος του.

Σε έναν κόσμο βίας και συγκρούσεων, μπορούμε να εκπαιδευτούμε στην αμοιβαία κατανόηση και πόσο οι τέχνες μπορούν να συνδράμουν σε αυτό;

Οι τέχνες έχουν την εκπληκτική ιδιότητα να συγκινούν, να μας αλλάζουν όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους. Αν υπάρχει ένας τρόπος να μειωθεί η βία και οι συγκρούσεις, είναι σίγουρα μέσω των τεχνών.

Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για να ασχοληθείτε τη συγγραφή;

Γράφω από μικρή ηλικία. Η επιθυμία μου όμως να γράψω για παιδιά προέκυψε φυσικά, όταν μπήκα ως δασκάλα σε τάξη. Οι απορίες των παιδιών, οι εντυπώσεις τους και οι αντιδράσεις τους ήταν το βασικό ερέθισμα για να ασχοληθώ με το παιδικό βιβλίο, τους χρωστάω πολλά.

Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από ένα έργο σας;

«Ζήτησες να σου μάθω να κρατάς το σπαθί… Πριν μάθεις να το κρατάς, πρέπει να ξέρεις και γιατί! Το δώρο σου θα είναι το Ζατρίκιο, το παιχνίδι της στρατηγικής…»
Η φράση του δάσκαλου προς τον μαθητή του, τη στιγμή που τον εισάγει στον κόσμο του Παιχνιδιού των Βασιλιάδων.

Τα παιδιά είναι πιο “δύσκολοι” αναγνώστες από τους “μεγάλους;

Τα παιδιά εντυπωσιάζονται πιο εύκολα από τους μεγάλους οπότε δεν θα έλεγα πως είναι δύσκολοι αναγνώστες. Υπάρχει όμως πάντα ο κίνδυνος να βαρεθούν πιο γρήγορα, ψάχνοντας το επόμενο ερέθισμα. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν το βιβλίο να κερδίσει το παιδί, να το βοηθήσει να αγαπήσει τα βιβλία και να ενισχύσει τη φιλαναγνωσία η οποία καλλιεργείται κατά την παιδική ηλικία και συνοδεύει το άτομο σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Η ψηφιοποιημένη μορφή πολλών έργων δείχνει πως το βιβλίο μπορεί να ακολουθήσει οποιαδήποτε τεχνολογική εξέλιξη. Ευτυχώς, για εμάς που αγαπάμε λίγο παραπάνω το έντυπο, συνεχίζουν να τυπώνονται και να κυκλοφορούν κυρίως με αυτή τη μορφή.

Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Λόγος Εύθραυστος κι Αθάνατος, Λίλη Λαμπρέλλη
Το Χρονικό της Τέχνης, Ερνστ Γκομπριχ
Οι Στυλοβάτες της Γης, Κεν Φόλετ
Η Τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν
Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ, Ντον Ρόσα