Συνέντευξη της ερμηνεύτριας Χρυσής Κρητικοπούλου στον Κωνσταντίνο Μανίκα.

1. Νέο τραγούδι με τίτλο “Δώρο η ζωή”. Πείτε μας περισσότερα γι’ αυτή την κυκλοφορία;

Το «Δώρο Η Ζωή» σε στίχους Όλγας Κουτσού, μουσική Χρήστου Νευρίδη και σε ενορχήστρωση Κώστα Νικολόπουλου, των αγαπημένων μου πλέον αυτών ανθρώπων, υμνεί τη ύπαρξή μας με τα όποια λάθη, σωστά, όμορφα και άσχημα έχουν προκύψει ή θα προκύψουν κατά το πέρασμά μας, αισθάνομαι πως απενοχοποιεί ως έναν βαθμό τον άνθρωπο. Η αλήθεια είναι πως βρέθηκε στον δρόμο μου ύστερα από προτροπή του Γιώργου Καζαντζή και ήταν η τελευταία προσθήκη στον δίσκο. Ήταν το κομμάτι που μου έλειπε για να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος.

2. Τι είναι αυτό που καθιστά μοναδική μια ερμηνεία;

Όταν ο ερμηνευτής αισθάνεται βίωμά του, την κάθε νότα, την κάθε λέξη.. Σίγουρα, και οι φωνητικές ικανότητες έχουν σημαντικό ρόλο αλλά το να σε αγγίξει η ερμηνεία ενός τραγουδιστή δεν σχετίζεται απόλυτα με αυτό. Η ερμηνεία ,για εμένα , δεν θέλει προσπάθεια, βγαίνει πηγαία και είναι μοναδική όπως και η ψυχή του καθενός μας.

3. Θεωρείτε ότι σας ταιριάζει περισσότερο ένα μουσικό ύφος ή είστε δεκτική σε διαφορετικές επιρροές;

Οτιδήποτε νιώθω πως με αγγίζει και μπορώ να πω αξιοπρεπώς, το τραγουδάω.. λαϊκά , μικρασιάτικα, έντεχνα, σύγχρονα, ρεμπέτικα, παραδοσιακά. Επίσης μου αρέσουν πολύ και τα γαλλικά τραγούδια.

4. Ποιο θα είναι το επόμενο δημιουργικό βήμα, νέο single ή δίσκος;

Με το Όγδοο θα προχωρήσουμε αρχικά στη δημοσίευση δύο νέων single από τον επερχόμενο δίσκο εκ των οποίων το πρώτο έχει τίτλο «Τα λόγια που σου χάρισα» σε μουσική Γιώργου Καζαντζή ,σε στίχους Πόλυ Κυριάκου και σε ενορχήστρωση Κώστα Νικολόπουλου και το δεύτερο με τίτλο «Νόμιζα» σε στίχους δικούς μου, σε μουσική Χρήστου Νευρίδη και σε ενορχήστρωσή Άκη Κατσουπάκη Έπειτα με τη νέα χρονιά θα βγει ολοκληρωμένος ο δίσκος σε ψηφιακό αλλά και σε φυσικό προιον.

5. Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό όνειρό σας;

Αυτό θα το δείξει ο χρόνος νομίζω και ιδιαίτερα μετά από όσα περάσαμε…

Αυτό που επιθυμώ πιο πολύ είναι να μπορώ να αγγίζω έστω και λίγο τις ψυχές των ανθρώπων που ακούνε εμένα αλλά και τους μουσικούς που με συνοδεύουν και να ανοίγει η καρδιά τους, να μπορούν μέσα από το τραγούδισμά μου έστω και λίγο να συγκινηθούν από χαρά, από έρωτα, από μνήμες, από λύπη.. όλα τα έχουμε μέσα μας οι άνθρωποι και δυσκολευόμαστε πολύ να τα εκφράσουμε.

6. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube;

Το ομορφότερο με την ψηφιακή εποχή είναι πως η μουσική είναι πλέον προσβάσιμη στον καθένα και ένα εύκολο μέσο για να προβάλουμε ευκολότερα και σε μεγαλύτερο κοινό τo έργο μας. Παρόλα αυτά θα μου άρεσε να ζω και στην εποχή των δισκοπωλείων με τους παλιούς δίσκους, τα βινύλια , τα πικ απ..

7. Είναι οι live εμφανίσεις αυτές που τελικά καθιερώνουν ένα καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Πιστεύω πως η σχέση που δημιουργείται μεταξύ του ερμηνευτή και του κόσμου στις live εμφανίσεις καταξιώνει και καθιερώνει έναν καλλιτέχνη. Άλλωστε όλες οι ανθρώπινες σχέσεις χρήζουν άμεσης επαφής των αισθήσεων και ανταλλαγής ενέργειας.

8. Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;

Η αλήθεια είναι πως δεν τα παρακολουθώ.. Έχω αισθανθεί όμως από παλιά πως στο τέλος της ιστορίας δεν υπάρχει βοήθεια ή στήριξη στους ανθρώπους που συμμετέχουν, από τους οποίους οι περισσότεροι έχουν εξαιρετικές φωνές .
Μακάρι να αισθάνομαι λάθος.

9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;

1) Loreena McKennitt “ The Mask and Mirror” με ηρεμεί πολύ..
2)Ορφέας Περίδης “Καλή σου μέρα αν ξυπνάς” πολλές αναμνήσεις ..
3)Χάρις Αλεξίου “Παράξενο Φως”, “Ανθολόγιο” και “Η ζωη μου κύκλους κανει” (θα έπαιρνα τους περισσότερους δίσκους της, αλλά μου ζητήθηκαν μόνο 5 σύνολο..)
4)Ελευθερία Αρβανιτάκη “Δρόμοι Παράλληλοι”
5)Σωκράτης Μάλαμας “Λαβύρινθος”

10. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Έκανα την μικρότερη λίστα σε αριθμό ατόμων που μπορούσα και θα διάλεγα τους παρακάτω γιατί εκτός της καλλιτεχνικού τους έργου, ο λόγος και η στάση τους απέναντι στη ζωή με συγκινούν. Οι άνθρωποι αυτοί για εμένα είναι ο Μάνος Λοϊζος, η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη,ο Δημήτρης Αποστολάκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Ορφέας Περίδης, ο Μίκης Θεοδωράκης ,ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Απόστολος Καλδάρας, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Κωνσταντίνος Καβάφης.

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός, στην εποχή μας;

Ο ρομαντισμός αφορά στην ελεύθερη έκφραση των πραγματικών και αυθόρμητων συναισθημάτων μας που είναι και ο τρόπος ζωής μου. Δυστυχώς, συναντώ συχνά ανθρώπους που αδυνατούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους κυρίως από φόβο μη αποδοχής από κάποιον τρίτο ή για να μη φανούν αδύναμοι, με αποτέλεσμα να πνίγονται μέσα σε αυτά και να χάνουν τη λύτρωση που δίνει η έκφραση .

Ο ρεαλισμός αισθάνομαι πως πάντα υπάρχει γύρω μας και δεν χάνεται μέσα στην καθημερινότητα. Οι δύο αυτές έννοιες «ρομαντισμός & ρεαλισμός» πάντα ήταν δύο άκρα στην ιστορία και επειδή τα άκρα, κατά την άποψή μου ,δεν είναι καλή επιλογή , η απάντηση είναι κάπου στη μέση . Χρειάζεται ισορροπία μεταξύ των δύο ,με τον δικό μου χαρακτήρα να αγκαλιάζει τον ρομαντισμό , λίγάκι παραπάνω.