Οι String Demons μιλούν στον Κωνσταντίνο Μανίκα με αφορμή την κυκλοφορία για του νέου τους τραγουδιού “Breathe”.
1. Ένα νέο τραγούδι το “Breathe” με σαφές αντιρατσιστικό μήνυμα. Πώς προέκυψε αυτή η δημιουργία;
Λυδία : Το “Breathe” είναι η αυτονόητη κραυγή που βγάζεις όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να αναπνεύσει και φυσικά έχει και μια μετάφραση πιο πλατιά, μεταφορική, που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που δεν μπορούν να αναπνεύσουν επειδή κάποιος δεν τους το επιτρέπει. Τα τελευταία του λόγια αντηχούσαν μέσα μου τις μέρες εκείνες και μετατράπηκαν σε στίχους σπαρακτικούς, που οδήγησαν σε άλλους στίχους, που λειτουργούν ως δεύτερες σκέψεις πάνω στα λόγια αυτά και οι στίχοι οδήγησαν σε μουσική. Είναι μία φωτιά μέσα μας φτιαγμένη από λύπη, από νεύρα, από θυμό, από απόγνωση, που κάπως πρέπει να σβήσει. Ένας απ’ τους τρόπους που τη ”σβήνουμε” είναι η μουσική. Μέσω της εσωτερικής κατάστασης που περνάμε για να φτιάξουμε κάτι, ειδικά όταν είναι για ένα τόσο λεπτό-σοβαρό θέμα, ενισχύουμε και τη συνείδησή μας, ξανασκεφτόμαστε απ’ την αρχή όλα όσα θα έπρεπε να είναι δεδομένα στον όχι και τόσο ζαχαρένιο πλανήτη μας.
2. Τι στίγμα θέλουν να αφήσουν οι String Demons στην ελληνική μουσική σκηνή;
Όσο περνάνε τα χρόνια γίνονται τα πράγματα όλο και πιο απλά μέσα μας. Ο στόχος είναι η ωραία μουσική, η επαφή με το κοινό, να νιώθεις πως δημιουργείς συναισθήματα και ωραίες αναμνήσεις σε αυτούς που είτε σε βλέπουν live,είτε ακούν ένα cd σου ή ένα κομμάτι σου κάπου, αυτή η ωραία ενέργεια στο live που κάνει πιο χαρούμενη τη ζωή μας, το να απολαμβάνουμε τη ζωή και μέσα από τη μουσική και να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς απ’ τη δουλειά μας. Δεν υπάρχει κάποιο στίγμα που καλά και ντε θέλουμε να αφήσουμε, είμαστε δύο άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική, που γράφουν και παίζουν μουσική με τον δικό τους τρόπο και από εκεί και πέρα η ζωή μας οδηγεί και θα μας οδηγήσει στα διάφορα μυστηριώδη μονοπάτια της.
3. Έχετε διασκευάσει από Iron Maiden και Lady Gaga μέχρι κλασικά και παραδοσιακά κομμάτια. Έχει όρια η μουσική;
Η μουσική δεν έχει όρια. Οι άνθρωποι όμως που διαχειρίζονται τη μουσική έχουν, και ταμπέλες, συμφέροντα, κομπλεξισμούς, οπότε η μουσική επηρεάζεται. Οι άνθρωποι βέβαια ως δημιουργοί αυτού που λέμε μουσική σήμερα, έχουν και πάρα πολλά καλά, γι’ αυτό και υπάρχει ακόμα μουσική. Καλό είναι να αφηνόμαστε εκεί που μας οδηγούν τα αυτιά μας και η ίδια η μουσική χωρίς να μπλέκουμε με άλλους παράγοντες. Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο. Υπάρχει και ο παράγοντας που λέγεται ”ζωή” και είναι δυστυχώς μικρή για να ασχολούμαστε με φοβίες που υπάρχουν μέσα μας και μας καθυστερούν, μας εμποδίζουν από το να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι μουσικά, να απολαμβάνουμε και να δημιουργούμε. Και δεν το λέμε αυτό από κανένα “βάθρο”, καθώς είμαστε δύο άνθρωποι που και από φοβίες έχουμε ταλαιπωρηθεί και από “πρέπει” και από ψυχαναγκαστικά όρια και από ταμπέλες, που είτε εμείς οι ίδιοι βάλαμε στους εαυτούς μας, είτε άλλοι σε εμάς. Αλλά έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιείς ότι για να ζήσεις λίγο όμορφα και να μπορείς να προσφέρεις και στους άλλους και να δημιουργήσεις, πρέπει να απαλλαγείς από όλα αυτά. Το πιο δύσκολο πράγμα που έχει να κάνει κανείς, ειδικά όταν το επάγγελμά του έχει να κάνει με αυτό που λέμε Τέχνη, είναι το να μπορέσει ολοκληρωτικά και χωρίς στεγανά να αφεθεί πραγματικά ελεύθερος.
4. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Δεν κάνουμε και τόσα σχέδια γιατί αυτό που ζούμε τα ανατρέπει όλα σε μία μέρα. Το λέμε αυτό γιατί αυτή η….κορόνα μας την έφερε αρκετές φορές. Το καλοκαίρι θα κάνουμε κάποιες συναυλίες και επίσης έχουμε περιοδεία με τον Πλούτο του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Ηλία Καρελλά με τον Λευτέρη Ελευθερίου, την Αρετή Κετιμέ. Ο Πλούτος που παρουσιάζουμε έχει πολλή μουσική, δικά μας παλιότερα, διασκευές που τα παρουσιάζουμε live , μία μουσική συνάντηση μεσ’ τις ανατροπές με την Αρετή , όπου είναι μία καταπληκτική μουσικός και απίστευτη φωνή.
Όπως καταλαβαίνεις όταν σε μία παράσταση είναι ο Ηλίας και ο Λευτέρης οι ατάκες και το γέλιο είναι δεδομένα. Εκτός απ’ την περιοδεία προσθέσαμε μία extra ημερομηνία στο Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης στις 27/7 καθώς εξαντλήθηκαν γρήγορα τα εισιτήρια των Κυριακών που παίζουμε στο Γαλάτσι.
5. Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Να γράψουμε μουσική για μία πολύ ωραία ταινία!
6. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube;
Η μουσική έχει τον ρόλο που είχε πάντοτε: να καθαρίζει το μέσα μας, να μας δημιουργεί συναισθήματα που πολλές φορές μπορεί να μην φανταζόμασταν καν πως έχουμε και να μας σηκώνει έστω λίγα εκατοστά πάνω απ’τη γη, τουλάχιστον για όσο διαρκεί ένα κομμάτι, ένα έργο, ένα τραγούδι. Αυτό πιστεύουμε πως δε θα αλλάξει ποτέ, όπως κι αν η μουσική κινείται, ψηφιακά μέσω youtube ή αλλιώς. Όσο υπάρχουν άνθρωποι με συναισθήματα θα υπάρχει και η μουσική, εκεί δίπλα τους, μέσα τους, να τους κρατάει το χέρι.
7. Είναι οι live εμφανίσεις αυτές που τελικά καθιερώνουν ένα καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;
Οι live εμφανίσεις είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό, ίσως και το σημαντικότερο κομμάτι της δουλειάς αυτής. Είναι η επαφή σου με το κοινό, το πινκ πονκ ενεργειών που παίζουν εκείνη την ώρα, εκείνη τη στιγμή οι πάνω και οι κάτω απ’ τη σκηνή, πράγμα αναντικατάστατο. Η κάθε συναυλία, το κάθε live γίνεται, τελειώνει και την επόμενη μέρα δε θα είναι ποτέ το ίδιο, κάθε μέρα, κάθε φορά θα είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό και γι’ αυτό οι live εμφανίσεις είναι κάτι πολύτιμο και για τον καλλιτέχνη και για το κοινό.
8. Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;
Όταν δεν παραγίνονται reality με την κακή έννοια μπορούν να κάνουν και κάποιο καλό. Επίσης όταν στη θέση των κριτών είναι άνθρωποι που πραγματικά ως έμπειροι στο χώρο θέλουν να βοηθήσουν τον ”νέο” πρακτικά και όχι μόνο να τραβήξουν την προσοχή, λέγοντας κάποια ανοησία που απλά θα αναπαραχθεί στις άπειρες εκπομπές. Ωραίο θα ήταν να έδιναν λίγο παραπάνω έμφαση στη μουσική γενικώς, ώστε να μπορούν και αυτοί που συμμετέχουν και ο κόσμος που παρακολουθεί να μάθουν απ’ την μαγεία αυτής της τέχνης, μιας και λέγονται “μουσικά reality shows”. Αλλά όποιος θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική πραγματικά και καίει μέσα του φλόγα φτιαγμένη από ταλέντο και θέληση, μπορεί να το κάνει είτε από talent show είτε από οπουδήποτε, αρκεί να το… θέλει αληθινά!
9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Κατ’ αρχάς ελπίζουμε πως…αυτό δεν θα ξαναγίνει!!! Θα θέλαμε τις εκπομπές της Λιλιπούπολης. Τον “Μπάλο” του Σαββόπουλου. Το “Fear of the dark” των Iron Maiden. Το “Estro Armonico” του Vivaldi. Το “The Wall” των Pink Floyd.
Επίσης, με αφορμή την ερώτησή σας, εδώ να πούμε σε όσους αμφισβητούν το πόσο σημαντικά είναι τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα για την κοινωνία, να δοκιμάσουν στην επόμενη καραντίνα να μην ακούσουν καθόλου μουσική, να μη δουν καμία ταινία και να αποκλείσουν τα μάτια και τα αυτιά τους από το οτιδήποτε εμπεριέχει τη δημιουργική δουλειά κάποιων που έφτιαξαν ένα “έργο”, ό,τι και να είναι αυτό. Μπορεί να είναι κλισέ αυτό που λέμε αλλά έτσι είναι και μόνο τότε ίσως αλλάξουν γνώμη. Το λέμε αυτό γιατί με την καραντίνα και με όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση 1.5 χρόνο τώρα, οι καλλιτέχνες περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα και νιώσαμε πως αντιμετωπιζόμαστε από την πολιτεία αλλά και από ένα κομμάτι της κοινωνίας με ελαφρότητα και ως “χομπίστες” που η δουλειά μας δεν είναι ακριβώς δουλειά σημαντική, οπότε “τι περιμένουμε”. Όσοι αμφισβητούν το πόσο σημαντική και ζωτική είναι η μουσική και η τέχνη γενικότερα για τους ανθρώπους και την κοινωνία πλανώνται πλάνην οικτράν.
10. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Χαχα ίσως τον αγαπημένο μας Freddie Mercury και την Clara Shumann να μας πει πώς ήταν το να είσαι γυναίκα μουσικός, μία απ’ τις καλύτερες πιανίστριες, σε μία εποχή που η γυναίκα δεν είχε το δικαίωμα να…ονειρεύεται τη μουσική!..Είναι πάρα πολλοί που μας έρχονται στο μυαλό..οπότε για να μη σας τρελάνουμε θα σας πούμε άλλον έναν…τρελό και κορυφαίο καλλιτέχνη : το Θανάση Βέγγο!
11. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά την πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Είναι πολλές φορές τόσο αντιφατικά τα συναισθήματα που νιώθουμε (όπως και όλοι οι άνθρωποι βέβαια) μπροστά σε κάθε στιγμή σημαντική που φοβόμαστε πως θα θέλαμε ολόκληρες σελίδες για να χωρέσουν τη…μουσική λίστα. Ίσως να περιέγραφαν κάπως το φάσμα ένα Ragtime του Scott Joplin και στη συνέχεια το “Killing in the name” των Rage Against the Machine να παίζονται συνεχώς διαδοχικά!!
