Ο ποιητής Βαγγέλης Δρόσος κοιτάζει κατάματα τις 10+1 Ερωτήσεις του CulturePoint.gr.

1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;

Όπως έχει αναφέρει εύστοχα ο δάσκαλός μου, Μίμης Σουλιώτης, η έμπνευση είναι σαν την όρεξη για φαγητό. Άλλοτε προϋπάρχει κι άλλοτε έρχεται τρώγοντας. Από την άλλη ο Παλαμάς υποστήριξε ότι ο ποιητής δεν ξεχωρίζει σε ευαισθησία και φαντασία συγκρινόμενος με τους υπόλοιπους ανθρώπους, απλά έχει την επιμονή και το πάθος να ολοκληρώσει τη δουλειά, να κάνει το «χαμαλίκι». Ο δε Καβάφης χαρακτήριζε την ποιητική ως εργασία. Θα συμφωνήσω, λοιπόν, κι εγώ ότι η δουλειά με την έννοια της τριβής, της δοκιμής αλλά και της αφοσίωσης στην τελείωση είναι αυτή που θα κεντρίσει τις περισσότερες φορές την έμπνευση και θα οδηγήσει κάποτε σε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Όποτε συμβεί να κρατά τα ηνία η έμπνευση, πρόκειται απλά για ευλογία.

2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Στην εποχή μας οι άνθρωποι διαβάζουν περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν. Η συντριπτική πλειοψηφία, όμως, διαβάζει κείμενα, τα οποία βρίσκει διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή. Η εύκολη πρόσβαση σε παντός είδους κείμενα αποτελεί ευλογία για τον παθιασμένο αναγνώστη, διαμορφώνοντας, παράλληλα, ένα ιδιαίτερο τοπίο για το χώρο του βιβλίου και για όλους εκείνους που βιοπορίζονται από αυτό. Οι συγγραφείς βρίσκουν ποιο εύκολα σημείο επαφής με το κοινό τους, οι εκδότες έχουν στα χέρια τους πολλαπλά εργαλεία, για να διαφημίσουν σε μεγαλύτερο πληθυσμό με μικρότερο κόστος την παραγωγή τους, ωστόσο αυτή η ευκολία δε μεταφράζεται σε όγκο πωλήσεων. Όχι γιατί ο αναγνώστης προτιμά το ψηφιακό υλικό από το βιβλίο. Η μαγεία του βιβλίου και η τέχνη της τυπογραφίας, η μυρωδιά και η αφή, η ομορφιά του αντικειμένου, η αίσθηση και η αισθητική του δεν μπορούν να ξεπεραστούν από την οποιαδήποτε ψηφιακή αναπαραγωγή. Εκτιμώ ότι είναι η οικονομική δυσπραγία που οδηγεί το κοινό σε μια λύση ανάγκης, εύκολη και ανέξοδη. Όσο υπάρχουν, όμως, άνθρωποι παθιασμένοι με το βιβλίο, το βιβλίο θα εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο πόθου, μια τέχνη μοναδική και αξεπέραστη.

3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;

Ταυτίζομαι με τον ομηρικό Έκτορα. Αντιπαθώ τον Ιαβέρη του Ουγκώ.

4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Μόνο πέντε; Μου βάζετε δύσκολα… Τα ποιήματα του Καβάφη, του Λειβαδίτη κα του Ρίτσου θα ήταν στις πρώτες μου επιλογές, όπως και οποιεσδήποτε από τις «Μέρες» του Σεφέρη.

5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Πάλι δύσκολη η επιλογή… Προφανώς τους Καβάφη, Λειβαδίτη, Ρίτσο και Σεφέρη, που προανέφερα, παρέα με τον Σολωμό, τον Μαβίλη, τον Παλαμά, τον Ξενόπουλο, τον Καζαντζάκη, τον Σαίξπηρ, τον Έλιοτ, το Τσέλαν, τον Πάρα, τον Μπουκόφσκι, τη Γώγου, τη Δημουλά, τον Ζουργό, την Αγγελάκη – Ρουκ, τον Γκανά, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Δημήτρη Ιατρόπουλο. Και φυσικά τον Μίμη Σουλιώτη με τα μεταμεσονύχτια τσίπουρα και τον οξυδερκή σχετικό σχολιασμό.

6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;

Η ποιητική συλλογή «Φωτογραφικά γυμνάσματα» (Ιωλκός, 2019) αποτελεί μια σειρά από στιγμιότυπα: εικόνες καθημερινές ή μνήμες καλά φυλαγμένες που μεταλλάσσονται σε ποιητικά τοπία.

7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;

Μικρές χαρές/Κάθε στιγμή/Ζωή (Σοφόν το Απλούν)

8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;

Θα επέλεγα τo ορχηστρικό «Νοσταλγία» του Γιάννη Μαρκόπουλου από το δίσκο «Επιχείρησις Απόλλων», το «Καρουζέλ» της Ευανθίας Ρεμπούτσικα ή το «Analyze» του Βασίλη Μουλά.

9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;

Γενικά έχω την τάση να χρειάζομαι χρόνο για να αναγνωρίσω τα λάθη μου και συνήθως πείθομαι, αφού πρώτα «φάω τα μούτρα μου». Από την άλλη συγχωρώ εύκολα ή τουλάχιστον βρίσκω αρκετές δικαιολογίες και ελαφρυντικά για τα λάθη των άλλων, όποια κι αν είναι αυτά.

10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;

Όχι, δε θα το έκανα. Η οικογένειά μου αποτελεί για μένα προτεραιότητα. Προτιμώ να θυσιάσω την όποια καριέρα, το έχω ήδη κάνει ως ένα βαθμό, ή καλύτερα να συνδυάσω δουλειά και οικογένεια στο μέτρο του εφικτού, ακόμα και εις βάρος της καριέρας.

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Είναι και τα δύο απολύτως απαραίτητα στη ζωή μας. Την αναλογία την καθορίζουν η στιγμή και το εκάστοτε συγκείμενο.

• Ο Βαγγέλης Δρόσος εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακό επίπεδο σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και σε σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και διά βίου μάθησης. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Είναι συγγραφέας έξι βιβλίων. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Το 2019 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, τα «Φωτογραφικά γυμνάσματα», από τις εκδόσεις Ιωλκός.