Ο συγγραφέας Τάκης Γεράρδης μάς παρουσιάζει το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα “Ο Οιδίποδας στην Τήνο”. Μέσα από τις 10+1 Ερωτήσεις, που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, μαθαίνουμε περισσότερα στοιχεία για την πλοκή και τους ήρωες, αλλά και για τις σκέψεις του για την ψηφιακή εποχή του βιβλίου ή το δίπολο ρομαντισμού και ρεαλισμού στην εποχή μας;

1. Κυκλοφορεί το νέο σας μυθιστόρημα “Ο Οιδίποδας στην Τήνο”. Τι πραγματεύεται;

Ο ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ είναι μια αστυνομική ιστορία που διαδραματίζεται στο νησί του Γιαννούλη Χαλεπά. Παράλληλα όμως με τις δολοφονίες, τα ναρκωτικά και το περίεργο πλέγμα της θρησκευτικής υπόστασης της Τήνου με την καθημερινότητα, άνθρωποι συνήθεις εργάζονται, αγωνιούν ερωτεύονται και παλεύουν με ένα φανερό και ταυτόχρονα αόρατο σύστημα εξουσίας. Στην έννοια ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ δυο στοιχεία κυριαρχούν: Η αιμομειξία και η πατροκτονία. Στο μυθιστόρημά μου ασχολούμαι με το ένα από αυτά τα δύο.

2. Σκιαγραφήστε μας τους κεντρικούς ήρωες. Τι πρεσβεύουν και τι προσπαθούν να πετύχουν;

Ο Σεραφείμ Αλαμάνος, Υπαστυνόμος Α, ειδικός εγκληματολόγος, ο οποίος για κάποια υπηρεσιακά λάθη που έκανε στην Αθήνα την προηγούμενη χρονιά μετατέθηκε στην Τήνο, αναλαμβάνει την εξιχνίαση της δολοφονίας και του βιασμού μιας ανήλικης κοπέλας, που προέρχεται από επιφανή οικογένεια. Ο Σεραφείμ μακριά από την γυναίκα και τα παιδιά του, στις ελεύθερες ώρες του ασχολείται με πάθος με τα περιστέρια και έχει για βοηθούς τον Διαμαντή, έναν φιλομαθή φίλο του που καταφθάνει για βοήθεια από την Αθήνα και μια νεαρή συνάδελφο. Η Θάλεια τριαντάρα, ντόπια, απλοϊκή σε σκέψεις και στόχους σύντομα δίπλα στον Σεραφείμ μεταμορφώνεται σε μια τίμια και παθιασμένη «μπατσίνα» και ρίχνεται στο κυνήγι των κακών του νησιού.

3. Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, το κοινό;

Εν πρώτοις ελπίζω με το μυθιστόρημά μου οι αναγνώστες να ψυχαγωγηθούν γιατί η ενασχόληση με τις Τέχνες αυτό έχει σαν πρώτιστο: Να σε πάρει από την πνιγηρή καθημερινότητα και για λίγες ώρες ή μέρες να σε μεταφέρει σε κόσμους που σε ξαλαφρώνουν. Ακολούθως κλείνοντας το βιβλίο να έχουν φρεσκάρει την Τραγωδία του Οιδίποδα και τη βιογραφία του Γιαννούλη Χαλεπά και να κάνουν νοερά τις δικές τους αναλογίσεις.

4. Ποια είναι τα απαραίτητα στοιχεία για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, ώστε να διατηρήσει στο ακέραιο το ενδιαφέρον του αναγνώστη;

Η «συνταγή» των καλών αστυνομικών είναι απλή και πασίγνωστη: Χρειάζεται ένας καλός και ξεχωριστός ερευνητής, ένας φόνος ή μια σοβαρή παραβατικότητα, εμπόδια στις έρευνες, ανατροπές, λύση του μυστηρίου της ταυτότητας του δολοφόνου ή παραβάτη, κάθαρση. Αυτά σε γενικές γραμμές γιατί με τα χρόνια στα μυθιστορήματα και στις κινηματογραφικές ταινίες έχουν προστεθεί άπειρα άλλα στοιχεία, κοινωνικής, πολιτικής, ψυχολογικής υφής και κάνουν το είδος αξιοπρόσεκτο. Έχουν δε το δικό τους φανατικό κοινό.

5. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Από μικρός τα κατάφερνα με τη μυθοπλασία και κατά καιρούς παράλληλα με τις επαγγελματικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις έκανα τα δικά μου μακροβούτια στο χώρο, όπως μπορεί κάποιος να διακρίνει στο βιογραφικό μου. Δεν χρειάστηκα κάποιο ξεχωριστό ερέθισμα. Η συγγραφή είναι στοιχείο του εαυτού μου από παλιά. Όμως το 2012 μια οριστική επαγγελματική καταστροφή στη ζωή μου ελευθέρωσε πολύτιμο χρόνο κι έτσι προέκυψαν τα μυθιστορήματα Τα Κομπολόγια(2015), Το Καμίνι(2016) στις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και ακολούθησαν τα διηγήματά μου Η Κουρελού(2021) και το μυθιστόρημα Ο Οιδίποδας στην Τήνο(2022) στις εκδόσεις ΦΙΛΛΙΠΟΤΗ.

6. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία ενός βιβλίου;

Εν αρχή ήν η έμπνευση. Θες ιδέες, θέμα, τρόπο, χώρο και χρόνο, θες πρόσωπα. Μετά οπωσδήποτε πρέπει να στρώσεις κ@λο, να διαβάσεις και να ξαναδιαβάσεις, να θυμηθείς, να γράψεις και να σβήσεις, να ματώσεις με λίγα λόγια. Χρειάζεται σκληρή δουλειά για να αποκτήσει νόημα κι ενδιαφέρον η έμπνευσή σου, για να μπορέσεις να προσεγγίσεις το άριστο. Προχτές είχα βγει στο μπαλκόνι και χάζευα την κίνηση. Στο μεγάλο πεζοδρόμιο της Θησέως μια παρέα δεκαπεντάχρονων έπαιζε πάσες με μια μπάλα. Ο ένας ήταν ξεχωριστός. Μάγευε και μαγνήτιζε το τόπι πάνω στα πόδια του και γύρω από το κορμί του. Αυτό το παιδί, αν δεν στρωθεί να δουλέψει σκληρά, πώς θα καταφέρει να αξιοποιήσει το ταλέντο του; σκέφτηκα.

7. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Τα έχουν συζητήσει ο Καριέρ κι ο Έκο αυτά τα θέματα παλιά, (Πώς να απαλλαγείτε από τα βιβλία, Λιβάνης, 2010). Το βιβλίο είναι αναπόσπαστο στοιχείο του πολιτισμού μας, είναι πανάκεια, γίνεται κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας και του είναι του αναγνώστη. Εγώ, όπως και αρκετοί σαν και εμένα, θέλω το βιβλίο σε ορατή θέση στη βιβλιοθήκη μου, με τις πολλές υπογραμμίσεις του, να με περιμένει όταν το χρειαστώ να το πιάσω στα χέρια μου, να ανατρέξω σε κάτι που με εντυπωσίασε, σε κάτι που μπήκε βαθιά μέσα μου. Δύσκολα το ψηφιακό να ανταποκριθεί σε αυτές τις λειτουργίες. Το ψηφιακό έχει βέβαια άλλα πλεονεκτήματα,(ταχύτητα, εύκολα μπρος πίσω, μεταφορά σε ταξίδια, βόλτες, κλπ) όμως η 2.500 χρόνων ιστορία των βιβλίων έχει ποτίσει τα κύτταρα μας. Ας είναι καλά οι Αλεξανδρινοί με τα σημεία στίξης που εισήγαγαν κι ο Γουτεμβέργιος με την τυπογραφία του. Αυτά τα δυο στοιχεία βοήθησαν στην εκρηκτική διάδοση και εξάπλωση της γνώσης.

8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Δύσκολη επιλογή. Πάντως οπωσδήποτε θα είχα μαζί μου Την Τριλογία του Τσίρκα, Το όνομα του ρόδου του Έκο, Τις σκοτεινές επιγραφές του Αλέξη Πανσέληνου, την Βιοτεχνία υαλικών του Κουμανταρέα, το Τρίτο στεφάνι του Ταχτσή, την Καγκελόπορτα του Φραγκιά (όπως βλέπετε δεν αρκούν μόνο πέντε).

9. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Πλάτων, Ευριπίδης, Χεμινγουέι, Ντοστογιέφσκι, Έκο, Μπόρχες, Κάφκα κλπκλπκλπ

10. Πιστεύετε στη μοίρα ή στη τύχη;

Χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα αναζητά αυτή την απάντηση κι ακόμη δεν έχει καταλήξει. Εγώ απλά και ταπεινά πιστεύω και στα δύο. Μοίρα, πορεία προαποφασμένη μεν, δηλαδή μαθηματικά απρόσωπα κι αλάθητα, αλλά και τύχη, προσωπικός αγώνας, από Μηχανής Θεός, λάθος, πάθος και εντελώς απρόβλεπτη έκβαση.

11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;

Ρεαλισμός είναι να δουλέψεις, να προσγειωθείς, να ματώσεις με τον έρωτα και τα παιδιά σου και να ζήσεις. Ρομαντισμός είναι να ονειρεύεσαι και με όπλο τη φαντασία να ταξιδεύεις και να διαφεύγεις αενάως. Γιατί όχι και τα δύο ανάλογα με τις περιστάσεις;

• Ο Τάκης Γεράρδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και δημοσιογραφία στο Frei Universitat Berlin. Ζει στην Αθήνα.
  Έχει εκδώσει:
  Ηφαιστιογενή πετρώματα, Αθήνα 1988, ποιήματα.
  Καφές ένα αραβικό παραμύθι, 1999, Τροχαλία, δοκίμιο.
  Άλογα και φίλιπποι εν δράσει, 2000, Alta grafico, δοκίμιο.
  Το Αλφαβητάρι του καφέ, 2001, Alta grafico, δοκίμιο.
  Τα Κομπολόγια, 2015, Κέδρος, μυθιστόρημα.
  Το Καμίνι, 2016, Κέδρος, μυθιστόρημα.
  Η Κουρελού, 2021, ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ, διηγήματα
  Ο Οιδίποδας στην Τήνο, 2022, ΦΙΛΙΠΠΌΤΗΣ, αστυνομικό μυθιστόρημα
  Από το 1991 μέχρι το 1997 εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό «Ο καφές». Διηγήματά του έχουν κατά καιρούς βραβευθεί σε διαγωνισμούς και αρκετά δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά, ορισμένα εξ’ αυτών έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές εκδόσεις. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί.