Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του Πασχάλη Λαμπαρδή, «Πρόβα ζωής». Με αυτή την αφορμή ο Κωνσταντίνος Μανίκας του θέτει 10+1 Ερωτήσεις.

1. Κυκλοφορεί το νέο σας βιβλίο “Πρόβα ζωής”. Τι πραγματεύεται; 

Είναι ένα βιβλίο για τις παιδικές μας φυλακές. Για όλες εκείνες τις καταβολές που έχουμε κληρονομήσει από πολύ νωρίς στη ζωή μας και παγιδευόμαστε ασυνείδητα μέσα σ’ αυτές και αναλωνόμαστε στον πόνο τους. Η «Πρόβα ζωής» έρχεται να μας δείξει τον δρόμο, ώστε να απεγκλωβιστούμε απ’ αυτές.  Ο αναγνώστης θα βρει τα βήματα που θα τον βγάλουν από τα αδιέξοδα του βίου του, θα ανακαλύψει το νόημα της ζωής του και θα ενισχυθεί η πίστη του ώστε να πάρει τη ζωή στα χέρια του για να κατακτήσει τους στόχους του.

2. Πώς θα χαρακτηρίζατε τους κεντρικούς ήρωες. Τι πρεσβεύουν και τι προσπαθούν να πετύχουν;

Οι βασικοί ήρωες είναι ένας καθηγητής και ένας μαθητής, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το δίπολο φως-σκοτάδι, απελευθέρωση-υποταγή και αποτελούν το μονοπάτι του δικού μας προορισμού. Ενισχύουν σε όλους εμάς την πίστη και τη δύναμη να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να κλέψει αυτό που ήμασταν προορισμένοι να γίνουμε, η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Γενικότερα, όλοι οι ήρωές μου υποδύονται χαρακτήρες που θα μπορούσαν να είναι ο καθένας από εμάς στην καθημερινότητά του. Ακολουθούν τον δρόμο που τους χάραξαν οι πρώτες εμπειρίες της ζωής τους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να δούμε αλήθειες και να πάρουμε αποφάσεις μιας νέας πορείας ζωής.

3. Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, το κοινό;

Ότι οι πρώτες καταχωρήσεις της ζωής μας γίνονται ο δρόμος μας, οι οποίες μπορούν να κλέψουν τα όνειρά μας και να μας στερήσουν το νόημα της ζωής. Δική μας είναι η απόφαση, αν θα τηρήσουμε παθητική στάση στο θαύμα που μας χαρίστηκε να ζήσουμε ή αν θα μπούμε στη διαδικασία της αναγέννησης.

4. Πώς θα κατορθώσει η νέα γενιά να υπερβεί τα αδιέξοδα της εποχής και να διαμορφώσει τη δική της ταυτότητα;

Με προσωπική επανάσταση διαμορφώνεται η ανεξάρτητη ταυτότητα για κάθε νέο και για κάθε ενήλικα που ακόμη ψάχνει να βρει τον εαυτό του. Μια ταυτότητα, όμως, δομημένη πάνω στις αξεπέραστες αξίες και στη δίψα για αληθινή ζωή και όχι στον μηδενισμό, στη ματαιότητα, την καταστροφή, στο βόλεμα και στη βαρεμάρα, που οδηγούν στη χρεωκοπία της σκέψης. Πιστεύω ότι η νέα γενιά κρύβει μέσα της θεαματικές δυνάμεις για να ξαναφτιάξει τον κόσμο από την αρχή. Οι επιλογές είναι δικές μας.

5. Πόσο μπορεί το βιβλίο, και γενικότερα οι τέχνες να αποτελέσουν μια γέφυρα προς την υπαρξιακή απελευθέρωση; 

Τα βιβλία κρύβουν απίστευτες δυνάμεις μέσα τους και μπορούν να μας αλλάξουν τη ζωή. Υπάρχουν βιβλία που γίνονται ένα μονοπάτι ικανό να φωτίσει τα σκοτάδια μας και να υποδείξει μια νέα πορεία ζωής που οδηγεί στην υπαρξιακή μας απελευθέρωση. Αυτό επιδίωξα να κάνω κι εγώ με την «Πρόβα ζωής». Μέσω της αφηγηματικής πλοκής ο αναγνώστης θα μπορέσει να αναλογιστεί και να βρει απαντήσεις για τον προσωπικό του βίο. 

6. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Ξεκίνησα να γράφω από δεκαπέντε χρονών επειδή δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τους συνομήλικούς μου στο βαθμό που θα ήθελα. Ήμουν ένα πληγωμένο παιδί που έψαχνε κατανόηση και αποδοχή κι αυτά τα συναισθήματα βρήκαν διέξοδο στη συγγραφή. Επιπλέον, από μικρός ήθελα να διαβάζω τις σκέψεις των ανθρώπων κι αυτή η ουτοπική παιδική επιθυμία ικανοποιήθηκε ως ένα μεγάλο βαθμό αργότερα σπουδάζοντας ψυχολογία, η οποία μου παρέχει πλέον τη δυνατότητα να διεισδύω βαθύτερα στις ψυχές των ανθρώπων και των ηρώων μου ερμηνεύοντας την ανθρώπινη συμπεριφορά.

7. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Ο ρόλος του βιβλίου παραμένει αναντικατάστατος. Έχει τη δύναμη να κινητοποιήσει τη σκέψη, τον λόγο και τη φαντασία μας κι αυτό συμβάλλει στη δημιουργία καλύτερων ιδεών και ενισχυμένης αντίληψης. Αντίθετα, η εικόνα σε μια οθόνη μπροστά μας είναι έτοιμη προς κατανάλωση και δεν επιδέχεται κάποια νοητική επεξεργασία, με αποτέλεσμα να μην ακονίζει τον νου και κρατά ανενεργό τον θεατή. Η ανάγνωση είναι η τροφή του εγκεφάλου. Είναι σαν την ανάσα, που ενώ δεν φαίνεται μας διατηρεί ενδελεχώς στη ζωή.

8. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Θα επέλεγα πέντε βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμη, αλλά είχα σκοπό στο άμεσο μέλλον να διαβάσω. «Το μαγικό βουνό», του Τόμας Μαν. «Αόρατος άνθρωπος», του Ραλφ Έλισον. «Νεκρές ψυχές», του Νικολάι Γκόγκολ. «Τα παιδιά του Γκεμπελάου», του Ναγκίμπ Μαχφούζ και το «Μάθημα ελληνικών», της Χαν Γκανγκ.

9. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Θα επέλεγα τον Όμηρο, τον Μενέλαο Λουντέμη, τον Κωστή Παλαμά, τον Νίκο Καζαντζάκη, την Πηνελόπη Δέλτα και τον Ντοστογιέφσκι, γιατί από πολύ νωρίς στη ζωή μου με κρατούσαν αδιάλειπτη συντροφιά και διαπλάτυναν τα όνειρά μου. 

10. Πιστεύετε στη μοίρα ή στη τύχη;

Έμαθα να λέω: «σεβασμός στην ξένη μοίρα». Ο καθένας χαράσσει τη δική του μοίρα, η οποία καθορίζεται από την παιδική του ηλικία. Εκτός κι αν στη διαδρομή μπορέσει να ανακαλύψει τον πραγματικό εαυτό του και ζήσει πιο συνειδητά και υπεύθυνα. Κι όσο αφορά την τύχη, θεωρώ πως θα χρειαστεί κι εμείς να κάνουμε κάτι για να τη συναντήσουμε, γιατί αλλιώς μπορεί να πάει στα αζήτητα. Άλλωστε, είναι συχνό φαινόμενο οι άνθρωποι λόγω των επιλογών τους να της γυρνάνε την πλάτη και μετά να λένε πως δεν υπάρχει διατηρώντας μια στάση μεμψιμοιρίας για την ατυχία τους.

11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;

Ο ρομαντισμός μοιάζει σαν μια φωτεινή πύλη που μας οδηγεί εκεί όπου ο γλυκασμός και η ομορφιά της ζωής συνωμοτούν ενάντια στην ψυχρή λογική. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ μια ζωή χωρίς τον ρομαντισμό, αφού μόνο μέσω αυτού μπορούμε να αναπτύξουμε ανώτερα συναισθήματα. Ωστόσο, χρειάζεται και ο ρεαλισμός, γιατί είναι χρήσιμο να κρατάμε ισορροπίες στη ζωή μας, όπως και κάποιες διακριτές αποστάσεις από ό,τι βιώνουμε, ώστε να βλέπουμε πιο αντικειμενικά. Και η αλήθεια έχει τρία τα πρόσωπα: Πώς το βλέπεις εσύ, πώς το βλέπει ο άλλος και πώς είναι στην πραγματικότητα.

Βιογραφικό