Ο Πάρις Κατσίβελος μάς έκανε την τιμή να παραχωρήσει μια συνέντευξη και μέσα από τις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr, να δώσει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, πραγματικά μοναδικές απαντήσεις.

1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;

Φυσικά η έμπνευση είναι η αφετηρία, η ουσία, η δυναμική ενεργητική μηχανή εκκίνησης και πόρευσης, η σκληρή δουλειά είναι ο δεύτερος μεγάλος ενεργός πυλώνας, ένα μοναδικής σημασίας εργαλείο ανάπτυξης. Έμπνευση λοιπόν και σκληρή δουλειά, όχι “εργασία” αλλά δουλειά, σκληρή ακούραστη, συνειδητή, σκληρή δουλειά με πειθαρχία και θέληση. Σε όλες τις μορφές δημιουργίας μόνο η μία συνιστώσα αποφέρει ελλιπείς και ισχνούς καρπούς καί οι δυο τους σε συνεχή διαπλοκή συμπόρευση και συνεργασία τροφοδοτούν, ανατροφοδοτούν, συμπληρώνουν και κοσμούν το “ποίημά” μας!!!
Βέβαια, η πεμπτουσία κάθε δημιουργίας είναι ο “έρως”, ο εμμονικός έρωτας, για να περνά επιτυχώς το όνειρο από την αρχική μας επιθυμία από τον ακριβή προγραμματισμό και επιλογή στην πραγμάτωση, στην οικοδόμηση στους καρπούς της παραγωγικής λειτουργίας, στην “δημιουργία” ουσίας!!!

Πιστεύω ότι σε ένα έργο τέχνης του λόγου, της μελωδικής ή της εικαστικής δημιουργίας οι ανωτέρω αναφερόμενοι δρόμοι – τρόποι πρέπει αρμονικά, ειρηνικά και αγαπητικά διαρκώς να αλληλοσυμπληρούνται.

2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Μμμμμ, εδώ η απάντηση “πονάει”, μας πονάει!!! Σαν καθηγητής Ανωτέρων Σχολών Δραματικής Τέχνης κάποιες δεκαετίες και Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων τα τελευταία 27 έτη, βλέπω σπάνιες αγαπητικές σχέσεις των νέων με το έντυπο βιβλίο. Ακόμη και με το ηλεκτρονικό που είναι το λειτουργικό επικοινωνιακό και συντροφικό μέσο της εποχής, στην χώρα μας δυστυχώς ακόμα λιγότερες.

Με το τυπωμένο βιβλίο αναπτύσσεται, σχέση ουσίας, αγγίζεις, νοιώθεις το “ζωντανό” χαρτί, μυρίζεις, ακούς το θρόισμα των σελίδων, το αγαπάς, νομίζω. Εγώ τουλάχιστον και πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου έχουμε αναπτύξει σχέσεις αγάπης με το βιβλίο.

Το βιβλίο για τους αναγνώστες είναι “χώρος” και “τρόπος” επίγνωσης, ψυχαγωγίας, εξέλιξης, αυτογνωσίας, κατανόησης εαυτού και αλλήλων, του Κόσμου, της Βίωσης και των Αληθειών, των Όρων και των Ορίων που επισφραγίζουν το ταξίδι μας εδώ στο σχολείο της Γαίας.

Για τους σκαπανείς δημιουργούς του λόγου, η δημιουργία λογοτεχνικού έργου, είναι μια επίπονη, επώδυνη, κοπιαστική και άκρως ηδονική ιδιαίτερη μικροχειρουργική της Ψυχής με απελευθερωτικές, καθαρτικές, ενδυναμωτικές και θεραπευτικές απολυτρώσεις, αλλά και με υπερπολύτιμους κάποιες φορές καρπούς, όπως και για τους λήπτες – αναγνώστες, με επίσης θεραπευτικές, γνωστικές, λυτρωτικές αναγωγές και έσω διεργασίες!!!

3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;

Ταύτιση όχι, αλλά συγγένεια βαθύτατη με πάρα – πάρα πολλούς, συμπάθειες, αγάπες, συμπόνια, έλεος, κατανόηση, όπως και με κάποιους “αποστάσεις” και διαφωνίες. Για εμένα που είμαι Ηθοποιός και Καθηγητής της Δραματικής Τέχνης, όλη μου τη ζωή, ένα βιβλίο είναι πάντα ένας θεατρικός καμβάς, χωρίς τις χωροχρονικές σκηνικές δεσμεύσεις. Ταξιδεύω, βυθίζομαι, αφήνομαι, αφουγκράζομαι, μυρίζω, γεύομαι, αγγίζω, αγαπώ, σκιρτώ, πονώ, απολαμβάνω, αγωνιώ, αγωνίζομαι, απορρίπτω ή επιβραβεύω, απορρίπτομαι ή επιβραβεύομαι μαζί με τους ήρωες του βιβλίου – έργου.

Ένα καλογραμμένο βιβλίο, μου προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία, Αυτογνωσίας και Ετερογνωσίας, βαθειάς ενδοσκόπησης, επίγνωσης της ζωής, της εδώ διαδρομής μας, των αποφάσεων, των επιλογών, των δράσεων των ηρώων και ημών.

Ένα καλογραμμένο βιβλίο μου προσφέρει την μοναδική ποιοτική ταύτιση και αποταύτιση με τους πρωταγωνιστές του, αλλά κυρίως την γνωριμία και γνώση των Δοσμένων Συνθηκών της ιστορίας – διαδρομής ή των ιστοριών – διαδρομών βίωσης των χαρακτήρων ή των τύπων της, των Τοπικών, Κοινωνικών, Ιστορικών, Χωροχρονικών, Συναισθηματικών, Οικογενειακών, Ατομικών, Οργανικών, Λειτουργικών και κάθε είδους “χρυσών” <<Δοσμένων Συνθηκών>>, που ως Σοφές Διδασκάλισσες “προσφέρουν”, τοποθετούν, διαφωτίζουν, ενημερώνουν!!!

Τώρα βέβαια από την πλευρά του Εσωτερισμού και της Παραψυχολογίας στα πεδία των οποίων ζυμώνομαι ακόμη και πριν περάσω στην παρούσα εκδήλωση – βίωση, έχω μια άλλη πιο αγαπητική προσέγγιση καί στους χαρακτήρες καί στις συνθήκες που διαμορφώνουν, ή τους διαμορφώνουν.

Έχω την σίγουρη, αταλάντευτη, βαθειά επίγνωση της ενότητας των πάντων. Όλοι και όλα, είμαστε και είναι αντανακλάσεις του Ενός. Όλοι και όλα καθρέφτης μας. Όλοι και όλα εικόνα και ουσία μας. Όλοι και όλα διδαχή, ενημέρωση, στήριξη διαφώτιση και προτροπή μας.

<<Εν τα Πάντα και τα Πάντα Εν>>. Όλοι μία αδιάσπαστη Ολότητα. Ένας Οργανισμός. Όλοι είμαστε κύτταρα του ιδίου τεράστιου συμπαντικού οργανισμού. Αν ένα κύτταρο νοσεί, τότε ολόκληρος ο οργανισμός θα υποφέρει, αυτό το αναφέρω σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε ομιλία μου, σε κάθε γραπτή μου κατάθεση – αποτύπωση.

<<Εν τα Πάντα και τα Πάντα Εν>>!!!

4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Η καραντίνα δεν μου άλλαξε συνήθειες. Εγώ ζω μετρημένα, πολύ εντός και “εντός” μου!!! Δυστυχώς είμαι υπερπολυάσχολος και μου μένει ελάχιστος χρόνος για διάβασμα προς ευχαρίστησιν!!! Αααααα, πολλά θα ήθελα κοντά μου για πολλούς μήνες και ελεύθερο χρόνο να “βυθίζομαι”, αλλά…………

Αφού θέλετε να σας ονοματίσω κάποιες από τις επιθυμητές αποσκευές μου, ας το κάνω….

Θα ΄θελα να ξαναδιαβάσω αλλά τώρα μελετώντας <<Τα εις Εαυτόν>> του Μάρκου Αυρίλιου. Θα ΄θελα να έχω τον χρόνο να μελετήσω τις και να διαλογιστώ πάνω στις Διατριβές του μοναδικού Επίκτητου, φυσικά τα βιβλία του Πλάτωνα, που πάντα βρίσκω δικαιολογίες να τον διατρέχω και δεν “μένω” στις ουσίες του και πολλά βιβλία Εσωτερισμού.

Πολλούς Έλληνες Ποιητές θα τους έφερα εντός μου, αφού είχα την χαρά και μου δόθηκε η ευτυχής συγχρονικότης να δραματοποιήσω και να ζωντανέψω σκηνικά σε ενιαίες Παραστάσεις Θεατροποιημένου Ποιητικού Λόγου, τους ποιητικούς καρπούς κάποιων, με ζωντανή μουσική, όπως του Καβάφη, για τον οποίο ήδη έχω κάνει εξήντα παραστάσεις αφιερώματα, του Βρεττάκου, του Σικελιανού ή του Ελύτη, του Ρίτσου και πολλών άλλων μεγάλων δημιουργών του Έλληνος Λόγου. Επομένως τους φέρω με αγάπη, σεβασμό και δέος εντός μου, δεν χρειάζομαι κάποιο βιβλίο για διασύνδεση.

5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Για κάποια ολιγοήμερη απόδρασή μου, θα προτιμούσα να απέχω συντροφιάς. Θα επέλεγα τον ρόλο του μέτοχου – αμέτοχου παρατηρητή τόσων θαυμαστών που μας προσφέρονται. Θα ήθελα να μπορώ να διαλογίζομαι, να εύχομαι, να προσ-εύχομαι, να αναπέμπω ευ-γνωμοσύνη για όσα έλαβα, λαμβάνω και όσα στερήθηκα, να συνομιλώ με τον μέγα διδάσκαλο “πόνο”, να χαϊδεύομαι με χαρές παρελθούσες, να καλωσορίζω καινούριες και νοημόνως ήρεμα, γλυκά και βελούδινα να περιδιαβαίνω τις ομορφιές!!!

Εεεεεε, τώρα αφού πρέπει να διαλέξωωωωω, θα διάλεγα σχεδόν ανόμοιο σύνολο για να υπάρχει ενδιαφέρον στις “ανταλλαγές”. Φυσικά τον μεμυημένο στις έσω ατραπούς Νίκο Καζαντζάκη, σίγουρα τον αγαπημένο μου Κωνσταντίνο Καβάφη, τον Μέγα διδάσκαλο Πλάτωνα. Αααα και κάποιους εσωτεριστές οπωσδήποτε. Ας πούμε την Αλίκη Μπέιλη, τον Γουέϊν Ντύερ και τον Έμμετ Φόξ .

Βέβαια αυτή η ολιγοήμερη <<απόδραση>> και συμπόρευση με τόσο σημαντική πολύβουη, βαθειά και υψηλού ενδιαφέροντος συντροφιά, σίγουρα δεν θα δικαιολογούσε τον χαρακτηρισμό της ως τέτοια, δεν θα είχε τον χαρακτήρα της κάποιας “παύσης”, ή προς ανάπαυσιν από-δρασης, αφού θα χαρακτηριζόταν σίγουρα από πολυεπίπεδη, ενδιαφέρουσα, δια του λόγου δράση και πολύτιμη διαρκή ανταλλαγή.

6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;

Το βιβλίο μου Αυτοβελτίωσης, Παραψυχολογίας και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, είναι κατάθεση και αγαπητική ευχητική προτροπή συνδημιουργίας ΦΩΤΟΣ, στους συνανθρώπους μου, είναι απόδοση Ευγνωμοσύνης, στο Σύμπαν και στον Θεό που <<οικονόμησαν>>, επέτρεψαν και προσέφεραν γενναιόδωρα συγκεκριμένες γνωστικές αγωνιστικές συνθήκες της τωρινής μου ενσάρκωσης.

Θα παραβώ μερικά την προτροπή σας, για μία μόνο προσωπική περιγραφή, με ακόλουθα σπαράγματα από τα Μ.Μ.Ε., άλλωστε η <<κοινωνία>> Φωτός είναι και ο σκοπός της εδώ μικρής μου βίωσης:

– Το βιβλίο Αυτοβελτίωσης, Παραψυχολογίας και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, είναι ένα “Εγχειρίδιο Ζωής”, που δίνει απαντήσεις και λύσεις, σε υπαρξιακά ερωτήματα και προβλήματα που μας βασανίζουν….

-Είναι γεμάτο ντοκουμέντα, αλήθειες, και αποδείξεις για την ύπαρξη των άλλων διαστάσεων, γεμάτο συναρπαστικές περιπέτειες, από τις μάχες του Φωτός και του σκότους, που κόβουν την ανάσα…..

– Ένα ταξίδι ζωής, μαθητείας, εκ-παίδευσης, και επί-γνωσης σε μονοπάτια προαποφασισμένων δοκιμασιών και καρμικής αποπληρωμής (ξεχρεώματος παλαιών χρεών), σε 35 κεφάλαια, σε 499 μαγικές σελίδες…..

– Μία περιπετειώδης πορεία αγωνιώδους αναζήτησης στους Ορατούς και Αόρατους Κόσμους εντός μας και γύρω μας…. Αλλά και μια πορεία, σε χώρους και χώρες Φωτός, με ευλογίες και θαύματα, με Δώρα εκ των Άνω, με χαρές και Χάρες κάθε λογής……

– Ένα βιβλίο σταθμός στην ιστορία της Μεταφυσικής και του Εσωτερισμού.

Έτσι χαρακτηρίστηκε επανειλημμένα από τα Μέσα Ενημέρωσης, που το αγκάλιασαν με μεγάλο ενδιαφέρον, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κυκλοφορεί στην 4η του έκδοση για 11η χρονιά και έλαβε 22 βραβεύσεις.

Μεταξύ άλλων βραβεύσεων, έλαβα για το συγκεκριμένο μου πόνημα, το <<Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας “Ο Άγιος Λέων Τολστόϊ”>> και <<Χρυσό Μετάλλιο με το 1ο Βραβείο Λογοτεχνίας>> από την Ρωσική Φιλοσοφική Εταιρεία, <<Ειδικό Μετάλλιο Τιμής της Βραζιλίας για την Ειρήνη, την Λογοτεχνία, την Αειφόρο Ανάπτυξη και τις Τέχνες>> από το Βραζιλιάνικο Εθνικό Τμήμα Φιλοσοφίας, Τομέας Μεταφυσικών Μελετών, <<1ο Βραβείο Καλύτερου Βιβλίου Μεταφυσικής>> από το Ρωσικό Εθνικό Τμήμα του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ, <<Βραβείο ΓΡΑΜόΤΑ>> από τον Σύλλογο Βουλγάρων Ποιητών, <<Ανώτατη Λογοτεχνική Διάκριση>> από τον Όμιλο για την Ουνέσκο Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και άλλες διακρίσεις, που φυσικά με στήριξαν και με ενδυνάμωσαν και ευχαριστώ από καρδιάς γι΄ αυτές.

7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;

Θα αναφερθώ και πάλι στο βιβλίο μου <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>. Δεν ξεχωρίζω κάποια φράση του, γιατί όσα αποτυπώνονται σ΄ αυτό, είναι πολύτιμα και αδιάσπαστα κομμάτια της Ψυχής και της μαθητείας μου εδώ στο σχολείο της ύλης, συνοδές παρακαταθήκες για την πόρευση και “άσκησή” μου στις παρούσες χωροχρονικές συνθήκες και σε όσες ακόλουθες το Άγιο Σύμπαν <<προσφέρει>>, σε επερχόμενα αγωνιστικά μου ταξίδια στην πανέμορφη και σμαραγδένια μητέρα Γαία.

Ωστόσο και πάλι συνεργαζόμενος θα πειθαρχήσω, αναφέροντας κάποιες φράσεις, επιλογές της Ψυχής:

«Όλα τα θαυμαστά και υψηλά μας προσφέρονται γενναιόδωρα, πρέπει όμως να απλώσουμε τα πνευματικά μας χέρια να τα αγγίξουμε και να εργαστούμε για να εκδηλωθούν στην εδώ διάσταση και στην τώρα κατανόησή μας»…….

<<…Απ’ το Φως που µου προσφέρθηκε, µε αγάπη πανταχόθεν σαν αποσκευή κουράγιου και ελπίδας για τις δύσβατες και ταραγµένες διαδροµές, ανταποδίδω αβγατισµένο απ’ της ψυχής τα ζυµωτήρια, στα “Άνω”, στα εντός και στα γύρω µου πεδία>>.

<<…Τώρα αντιλαμβάνομαι και αναγνωρίζω το Νόμο της Ανταπόδοσης σαν Νόμο Εναρμόνισης και όχι σαν τιμωρία.

Τώρα ευχαριστώ για τις ευκαιρίες και τα μαθήματα που μου προσφέρθηκαν, όσο κι΄ αν επαναστατούσα τις ώρες των μαχών.
Τώρα μπορώ να αντλώ τη χαρά παντού και πάντα γύρω μου και εντός μου.
Τώρα θέλω να σφραγίζω με Αρμονία και Ομορφιά τη Συνδημιουργία μου,
στο μέρος που μου αναλογεί.
Τώρα θέλω να ευλογώ με Φώς τη ζωή μου, τις ζωές των αδελφών μου,
ολόκληρο τον πλανήτη, τους Σύμπαντες Κόσμους.
Τώρα μιλώ ευλαβικά εντός μου και λέω “Ευχαριστώ”, αναπέμπω ευγνωμοσύνη και συνεχίζω το όμορφο ταξίδι………………>>

8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;

Το βιβλίο μου Αυτοβελτίωσης, Παραψυχολογίας και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, ευχαρίστως θα το έντυνα με κάποιο Άλμπουμ της υπέροχης Ελένης Καραΐνδρου, όπως και για σκηνικές μου δημιουργίες με παραστάσεις μου, Θεατροποιημένου Ποιητικού Λόγου, με συνοδεία ζωντανής μουσικής, θα διάλεγα από τα ίδια.

Όμως ως φωτεική προτροπή θα αφιέρωνα, σε όσους φίλους τιμούσαν το πόνημά μου και το τραγούδι <<Όμορφη Ζωή>> των Nicola Piovani και Λίνας Νικολακοπούλου, με το βελούδινο μελωδικό άγγιγμα του Θεόδωρου Βουτσικάκη.

Ακόμη για γνωριμία με μικρές χαραμάδες της Ψυχής μου, θα πρόσφερα και την θαυμάσια μελωδική διαφωτιστική εμψυχωτική δημιουργία των Λίνας Νικολακοπούλου, Νίκου Αντύπα και Άλκηστης Πρωτοψάλτη <<Λάβα μου>>…

<<…Εγώ το ΦΩΣ μετάλαβα κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως…
Λάβα μου, λάβα μου σώμα τ’ ουρανού…>>

9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;

Εργάζομαι πολύ με τον εαυτό μου. Ναι, γνωρίζω, ανά-γνωρίζω τα όποια λάθη μου και συνήθως εργάζομαι προς “τακτοποίησιν”, συνειδητά, αποφασισμένα, δυναμικά με καθαρή, καθάρια και δίκαιη ματιά, θέση και σχέση με αυτά και τις συνθήκες μέσα στις οποίες εκδηλώνονται ή επαναλαμβάνονται.

Δεν είμαστε τέλειοι, αν ήμασταν θα μας απέσυραν απ΄ αυτό το πεδίο, όμως μπορούμε να γίνουμε “άψογοι” και να γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι.

Στους άλλους συγχωρώ τα πάντα. Οι άλλοι είναι ο καθρέφτης μας, μας απο-δεικνύουν ότι είναι άνθρωποι, επομένως μπορεί να κάνουν λάθη και μας υπο-δεικνύουν ότι ως τέτοιοι και εμείς, κάνουμε τα δικά μας. Είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία. Αλληλεπιδρούμε συνεχώς και παντοιοτρόπως.

Όσο μεγαλώνω βέβαια,…, παρόλο που καλλιεργώ την κατα-νόηση, την συμ-πάθεια και <<συν-χωρώ>> δηλαδή εμπεριέχω εντός μου εύκολα και γρήγορα τους άλλους και όσα θεωρώ ως λάθη τους, μμμμ, κάνω τις επιλογές μου… Ναι, αν φύγω από κάπου δεν θα ήθελα να ξαναγυρίσω…..

Την αχαριστία, το ψεύδος (που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια), το διπλό πρόσωπο – προσωπείο και την έλλειψη Νοητικής Τάξης, δεν θα ήθελα να τα εισπράττω από τις σχέσεις μου, αλλά δεν τα θεωρώ ασυγχώρητα, αφού όλοι καταθέτουμε την προσπάθειά μας, εδώ κάτω. Ο Αγώνας κοινός, οι δοκιμασίες, οι ανατροπές πολλές, οι “ασυμμετρίες”, οι α-ταξίες περισσότερες……

Απλά τώρα αποφεύγω κάποιες χαμηλοκραδασμικές, βαριές καταστάσεις όταν μπορώ…..

10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;

Δεν υπάρχει απόσταση για τις Ψυχές, για τα συναισθήματα, για τις Ουσίες που καλλιεργούμε σε μια αγαπητική συμπόρευση. Σίγουρα θα προτιμούσα να είμαι κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα συνεχώς, αλλά και η απόσταση κάποτε είναι μια φίλια άσκηση της Αγάπης και της Αγάπης μας.

Ναι, φυσικά θα το έκανα παρόλο που προτιμώ τις σταθερές συνθήκες στην ζωή μου…..

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Και τα δυο. Μόνο ο Ρεαλισμός μπορεί να αφυδατώσει τις Εσωτερικές, Ψυχικές και Αισθητικές μας ανάγκες, ωστόσο είναι απαραίτητος για να μην ιπτάμεθα και να ανα-γνωρίζουμε τα πραγματικά μεγέθη, σχήματα, χρώματα, περιεχόμενα (φυσικά δεν αναφέρομαι σε όσα καταγράφει το οπτικό μας κέντρο).

Μόνο ο Ρομαντισμός θα μας υψώσει στις βελούδινες, μελωδικές σφαίρες των Αγγελικών Υμνωδών και σε Πολυχρωμίες εκκωφαντικού Αισθητικού Φωτός, δυσανάγνωστες από τους πολλούς στην καθημερινή, πρακτική, αγαπητική ή συνεργατική ζύμωσή μας, ωστόσο και αυτός απαραίτητος στην συνταγή της βίωσης.

<<Μέτρον άριστον>>!!!! Μέτρο, μέτρο, μέτρο για Ισορροπία.

-Ισορροπία για μια υγιή κατάσταση ισοζυγούντων δυνάμεων.
-Ορθή και Ορθία στάση, σχέση, θέση και δράση.
-Τάξη / Ευ-ταξία.
-Αυτογνωσία.
-Αντικειμενικότητα.
-Αλήθεια.

Ελευθερία. Κυρίως σεβασμός και αναγνώριση χώρου, χρόνου, τρόπου, όρων και ορίων εαυτών και αλλήλων.
Και θέληση για Αυτοβελτίωση με Κατα-νόηση εαυτών και αλλήλων.

Εεεεεε και τότε μπορούμε να αφεθούμε στους αυθορμητισμούς της στιγμής, χωρίς το ζύγι στις μετρήσεις του Ρομαντισμού και του Ρεαλισμού. Ας παίξουν όπως προκύψει. Ας χαλαρώσουμε. Απελεύθεροι. Ας παίξουμε και εμείς.
Μέγα το κέρδος απ΄ το Ταξίδι!!!!

Ευχές για όλους τους συν-ασκούμενους εδώ στο “αγώνισμα” της όμορφα πολύτιμης, πολύχρωμης, αισθαντικής μας βίωσης!!!!

• Ο Πάρις (Παρασκευάς) Κατσίβελος είναι Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Καθηγητής Ανωτέρων Σχολών Δραματικής Τέχνης, Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και του Μεταπτυχιακού <<Ποιοτική Δημοσιογραφία και Νέες Τεχνολογίες>>, (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Επικοινωνίας, Αυστριακό Πανεπιστημίου D.U.K. και της συνέργειάς τους στην Ελλάδα, Ε.Μ.Π. κ.α.) όπου διδάσκει την δική του ενότητα <<Αγωγή Ποιοτικής Επικοινωνίας>>.
  Έπαιξε στο παρελθόν σε είκοσι εννέα Θεατρικές και σαράντα τρεις Τηλεοπτικές παραγωγές. Συμμετείχε σε τέσσερις Κινηματογραφικές ταινίες και σε αρκετές Ραδιοφωνικές εκπομπές συνεχείας και αυτοτελείς. Υπήρξε μόνιμος Εκφωνητής και Επιμελητής των Ρ/Φ εκπομπών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τριάντα χρόνια.
  Είναι Πρόεδρος της Οργανωτικής του Επιτροπής του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ, Αντιπρόεδρός του, Υπεύθυνος για την Ανάπτυξη του Πολιτισμού και του Διαπολιτισμικού Διαλόγου, και μόνιμος ομιλητής του.
  Είναι τακτικός ομιλητής και συνεργάτης Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της Ελλάδας και του Εξωτερικού, της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, του Ομίλου για την Ουνέσκο Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και του Ομίλου για την Ουνέσκο Πειραιώς και Νήσων, Συμμετέχει, ως ομιλητής σε συμπόσια, συνέδρια, φεστιβάλ, τράπεζες και άλλες εκδηλώσεις γύρω από το Πνεύμα και τον Πολιτισμό, την Μεταφυσική, την Αυτοβελτίωση και την Φιλοσοφία.
  Ερευνά και κινείται σε χώρους του Εσωτερισμού, πρακτικών της Αυτοβελτίωσης και της Φιλοσοφίας του Εσωτερισμού, από την εφηβεία του.
  Ο Πάρις Κατσίβελος συνέλαβε και ολοκλήρωσε την 1η ανά τον κόσμο <<Τελετή Αφής της Φλόγας του Πνεύματος και των Τεχνών>>, αναλαμβάνοντας την συγγραφή, την οργάνωση, την σκηνοθεσία αλλά και την τελική λειτουργική υλοποίησή της, ως Παρουσιαστής, Τελετουργός και Πρωθιερεύς της, στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας του μεγάλου διδασκάλου Πλάτωνος, με συνοδό <<Τελετουργική Επίκληση στην μητέρα των Μουσών Μνημοσύνη>> (α΄ μέρος) και στην Ακαδημία Αθηνών με την συμμετοχή του Ακαδημαϊκού κ. Ευάγγελου Μουτσόπουλου, (β΄ μέρος).
  Έλαβε για την προσφορά του στο Πνεύμα και τις Τέχνες 46 διεθνείς βραβεύσεις, μεταξύ των οποίων: το 2018 την Κορυφαία Ενεργή Ακαδημαϊκή Ιδιότητα και Τίτλο Τιμής του <<Παγκόσμιου Καθηγητή Κοινωνικοπολιτικής Παιδείας>> από Ο. Η. Ε., Παγκ. Φιλοσοφικό Φόρουμ (W.P.F.) και το Παγκ. Κράτος της Γης (U.S.E.), και το 2019 τον αναγόρευσαν <<Λειτουργό Διδάσκαλο – Εκπαιδευτή Κοινωνικής Παιδείας του 21ου αιώνα, όλων των Πολιτισμών των Ηνωμένων Εθνών>>, ο Ο.Η.Ε., η Unesco, το W.P.F., το U.S.E. και το Πανεπιστήμιο Νοτιοανατολικής Ασίας – Σχολή Φιλοσοφίας.