Ο Μάριος Δημητριάδης, εκπρόσωπος της λογοτεχνίας τρόμου στην Ελλάδα, του οποίου κυκλοφορεί το “Φωνές στην άβυσσο” από τις εκδόσεις Bell, απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα, που του προώθησε ο συνεργάτης μας Νίκος Ναούμης, για το CulturePoint.gr

1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά ,παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;

Και τα δύο. Στις προσωπικές μου δουλειές ξεκινάω πάντα με μια ενδιαφέρουσα ιδέα την οποία θα αναπτύξω μέσα από αρκετή δουλειά. Κατά κάποιο τρόπο είναι δύο αλληλένδετες έννοιες. Όσο δουλεύω επάνω στην ιδέα, προκύπτουν κι άλλες ιδέες συνεπώς προκύπτει κι άλλη δουλειά. Το ένα επηρεάζει το άλλο. Οπότε είναι απαραίτητα και τα δύο.

2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Παρόλο που έχουμε πια ξεφύγει τεχνολογικά, το βιβλίο παραμένει μια σταθερή αξία. Πιστεύω πως είναι από εκείνα τα πράγματα που δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ και αν το σκεφτείς είναι πραγματικά παράξενο. Ένα σωρό συνήθειες και αντικείμενα έχουν μείνει στο παρελθόν μιας και έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα που προσφέρουν απίστευτες ευκολίες. Το βιβλίο όμως παρόλο που και γι’ αυτό έχουν προκύψει ψηφιακά βιβλία ή audiobooks, παραμένει σταθερά στις καρδιές των αναγνωστών και δύσκολα θα φύγει από τις ζωές μας. Έχει μια κρυφή μαγεία που αρνείται να χαθεί.

3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;

Καθώς είναι αναπόφευκτο να μην υπάρχει έστω και λίγο από τον εαυτό μου στους ήρωες των βιβλίων μου, θα έλεγα ότι ταυτίζομαι περισσότερο με αυτούς. Ίσως λίγο περισσότερο με τον Αλέξανδρο του τρίτου μου βιβλίου, «Οι Μακάριοι», καθώς ενώ προσπάθησα να τον κάνω έναν εντελώς ξεχωριστό χαρακτήρα, στο τέλος έβλεπα πολλά στοιχεία του εαυτού μου σ’ αυτόν. Ίσως επειδή ονειρεύομαι να μείνω για πάντα σε ένα κυκλαδίτικο νησί, μου βγήκε αυθόρμητα. Είναι βασικά ο ήρωας που αγαπώ περισσότερο, γι’ αυτό και έδωσα το όνομά του στον γιό μου. Όσο για το ποιον αντιπαθώ θα έλεγα ίσως την Άννι Γουίλκς από το «Μίζερι» του StephenKing.

4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Έχω διαβάσει αρκετά καλά βιβλία και είναι δύσκολο να το απαντήσω αυτό, ωστόσο θα έλεγα:
-Εργοστάσιο εφιαλτών του ThomasLigotti (δεν χάνω ποτέ την ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω)
-Το κοράκι του StephenKing (το είχα διαβάσει μικρός αλλά θέλω να το διαβάσω ξανά)
-Τα βιβλία του αίματος του CliveBarker (παρόλο που είναι έξι βιβλία τα θεωρώ σαν ένα και είναι απόλαυση)
-Αυτοί που ποτέ δεν κοιμούνται του GrahamMasterton (από τις μεγάλες στιγμές του Masterton)
-Το έντομο μέσα σου του JohnShirley (το διάβασα πρόσφατα αλλά θα χαιρόμουν πολύ να το ξαναδιαβάσω καθώς μου έβγαλε μια απίστευτη φρίκη)

5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Jules Vernes, Edgar Allan Poe, H.P. Lovecraft, Clive Barker καιStephen King. Δεν ξέρω βέβαια τι ακριβώς θα λέγαμε με τόσους ανθρώπους διαφορετικών εποχών. Το πιθανό θα ήταν να καθόμουν απλά και να τους άκουγα να μου λένε για τα βιβλία και τις ιδέες τους.

6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;

Το νέο μου βιβλίο κυκλοφορεί σε λίγο καιρό αλλά έχουν ήδη μεσολαβήσει άλλα δύο εκ των οποίων το ένα ολοκληρώθηκε και το άλλο είναι στα μισά. Θα σας πω λοιπόν λίγα πράγματα για το καθένα, όσο φυσικά μου επιτρέπεται. Αυτό που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο είναι μια μεταφυσική περιπέτεια τρόμου στην οποία ο μυθολογικός κόσμος μπλέκεται με τον σύγχρονο μέσα από έναν αγώνα δρόμου. Το ολοκληρωμένο εκ των ακυκλοφόρητων είναι μια απόπειρα να συνδυάσω το διήγημα με το μυθιστόρημα καθώς τα αγαπώ και τα δύο εξίσου. Και στην ουσία το ίδιο συμβαίνει και με το ανολοκλήρωτο αλλά από μια διαφορετική οπτική. Είναι μια συνήθεια που έχω, να κάνω δηλαδή πειράματα με τα κείμενά μου, προσπαθώντας κάθε φορά να καταφέρω διαφορετικά πράγματα. Ευελπιστώ σε λίγα χρόνια να έχετε την ευκαιρία να τα διαβάσετε όλα.

7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;

Είναι πολλά τα αγαπημένα μου σημεία ωστόσο θα πω μια φράση από τις «Σκοτεινές μέρες» που περιγράφει ίσως ολόκληρο το βιβλίο:

”Αυτός ο σκοτεινός κόσμος εμφανίστηκε από το πουθενά σαν όνειρο και κατάφερε να γαντζωθεί στην πραγματικότητα”

8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά κάποιο από τα έργα σας;

Συγκεκριμένα αυτό είναι κάτι που το έχω κάνει ήδη πολλές φορές. Στις «Φωνές από την άβυσσο» υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο το βιβλίο στίχοι τραγουδιών που έχουν να κάνουν με τις εκάστοτε σκέψεις του πρωταγωνιστή και τις καταστάσεις που ζει. Επίσης στα MetalChaptersVol. 1 & 2 που έχουμε κυκλοφορήσει με τον Γιώργο Δάμτσιο και τον RogerRovento, έχουμε γράψει διηγήματα βασισμένα επάνω σε στίχους τραγουδιών. Συνεπώς αν ανατρέξετε στα συγκεκριμένα θα βρείτε αμέτρητα κομμάτια που ντύνουν τα βιβλία.

9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;

Σαφώς και τα αναγνωρίζω καθώς ο σκοπός είναι να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι μέσα από τα λάθη μας. Αυτό όμως προϋποθέτει να τα καταλαβαίνουμε και να μαθαίνουμε μέσα απ’ αυτά. Όσο για τους άλλους, γενικά συγχωρώ εύκολα ό,τι και να έχει γίνει. Το να είμαι παρεξηγημένος με κάποιον, ειδικά με φίλο, είναι κάτι που δεν το αντέχω με τίποτα οπότε θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να αφήσω στην άκρη την όποια παρεξήγηση. Με τίποτα όμως δεν συγχωρώ να τσακίζει κάποιος τις σελίδες από τα βιβλία! (αστειεύομαι φυσικά…)

10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;

Δεν θα έβαζα ποτέ την καριέρα μου πάνω από την οικογένεια. Η Ελένη και ο Αλέξανδρος είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι της ζωής μου και δεν θα τους άφηνα για να ικανοποιήσω προσωπικές φιλοδοξίες.

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Γενικά είμαι ρομαντικός άνθρωπος σε πολλά πράγματα. Ενώ βλέπω την πραγματικότητα προτιμώ να μένω σταθερός σε κάποιες απόψεις παρότι δεν με ωφελούν πάντα. Το κύριο μέλημά μου είναι να κάνω αυτό που μου αρέσει, αυτό που με γεμίζει και με ταξιδεύει, ακόμη κι αν αυτό δεν ανταποκρίνεται και τόσο σε ένα πραγματικό κόσμο. Ο καθένας φυσικά μπορεί να διαλέξει να είναι ρομαντικός ή ρεαλιστής και καλά θα κάνει όποιο και να διαλέξει. Ωστόσο στον ρομαντισμό κρύβεται πιστεύω το αλάτι της ζωής και χωρίς αυτό όλα είναι κατά κάποιο τρόπο άνοστα.

• Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του. Διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι λάτρης της Heavy metal, των ταξιδιών και των ταινιών τρόμου. Αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria και αρθρογραφεί στη ιστοσελίδα Nyctophilia. Του αρέσει η λογοτεχνία τρόμου και μυστηρίου και έχει εκδώσει τα βιβλία “Σκοτεινές Μέρες” (Εκδόσεις λογεῖον), “Αγκαλιάζοντας το έρεβος” (Το ανώνυμο βιβλίο), “Οι Μακάριοι” (Εκδόσεις Bell), “Φωνές από την άβυσσο” (Εκδόσεις Bell), “Οι μορφές ανάμεσά μας” (Ebook – Nyctophilia) και τα συνεργατικά βιβλία “Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών” (Εκδόσεις Λυκόφως), “The Metal Chapters Vol. I” και “The Metal Chapters Vol. II” (Εκδόσεις Πηγή) με τον Γιώργο Δάμτσιο. Διηγήματά του έχουν διακριθεί στους διαγωνισμούς “Κόρες της νύχτας” (Nightread-Diavasame.gr), “Larry Niven 2015” (Συμπαντικές Διαδρομές), “Άγνωστο” (Εκδόσεις Ανάτυπο), “Με κομμένη την ανάσα” (120 λέξεις) και “Ζόμπι στην Ελλάδα” (Εκδόσεις iWrite), όπου εκδόθηκαν στις αντίστοιχες συλλογές και ιστορίες του βρίσκονται στις ανθολογίες διηγημάτων “Βρόχος” (Εκδόσεις Λυκόφως), “Ψίθυροι μέσα στη νύχτα” (Nyctophilia.gr), “Τρόμος” (Εκδόσεις Ανάτυπο), “Αντίθετο ημισφαίριο 4” (Gamecraft), Ημερολόγια Ψυχοπλάνης, (Εκδόσεις Rising Star), “Πολεμικές Ιαχές” (Εκδόσεις Allbooks) και “Με όλες τους τις δυνάμεις (Εκδόσεις Χρονικό).