Ο συγγραφέας Γιώργος Σταφυλάς απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου “Ποιος σκότωσε τον Τζον Λένον;” από τις εκδόσεις Όστρια.
1. Κυκλοφορεί το νέο μυθιστόρημά σας “Ποιος σκότωσε τον Τζον Λένον;”. Τι πραγματεύεται και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο;
Πρόκειται για τρεις ιστορίες εγκλήματος. Κάτι σαν ενα είδος tribute σε διάφορα υποείδη του crime fiction. Με επιρροές απο Χ.Φ.Λάβκραφτ μέχρι και Μίκι Σπιλαίην. Ο τίτλος βγαίνει από την αφήγηση. Όποιος το διαβάσει θα καταλάβει…
2. Σκιαγραφήστε μας τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους, τα κίνητρα τους;
Βασικός ήρωας μου είναι ο αστυνόμος Λάμπρου. Δύστροπος, βαρύθυμος, μουντρούχος, φανατικός καπνιστής, ορκισμένος εχθρός της αυτοαποκαλούμενης ελίτ, καυστικός για πρόσωπα και καταστάσεις, συχνά εκτός ορίων του νόμου, μη προβλεπόμενος, επικίνδυνος για την ψυχική υγεία των ανωτέρων του, πάντοτε εύκολος στο να τραβήξει το όπλο του, και θαυμαστής του ωραίου φύλου. Έτερος βασικός χαρακτήρας είναι ο συνεργάτης του Λάμπρου, υπαστυνόμος Δρακάκος. Υγιεινιστής, γλυκομίλητος, μοντέρνος, αντικαπνιστής, πάντοτε εντός ορίων του νόμου (πάντοτε by the book που λένε και οι Άγγλοι), πάντοτε λογικός και προβλεπόμενος, πάντοτε σε κόντρα με τις μεθόδους του προϊσταμένου του. Αυτοί είναι οι δυο βασικοί χαρακτήρες και ο ένας με τον άλλον αλληλοσυμπληρώνονται. Γύρω από αυτούς είναι κτισμένο ένα ολόκληρο σύμπαν περιφερειακών χαρακτήρων που έχουν όλοι το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον.
3. Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσει, ως απόσταγμα, ο αναγνώστης;
Ίσως ότι η ζωή μας και οι καταστάσεις είναι τόσο χαοτικά και τόσο αξεδιάλυτα περίπλοκες που δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι σε τίποτα. Επίσης ότι η Αθήνα η πόλη στην οποία συγκεντρώνονται τόσα εκατομμύρια άνθρωποι είναι από μόνης της νουάρ! Επιπλέον και κάποιες ευχάριστες ώρες ανάγνωσης η οποία είναι και η ανώτερη ψυχαγωγία.
4. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Από μικρός διάβαζα και πάντοτε είχα στο βάθος του μυαλού μου να γράψω κι εγώ. Ίσως λοιπόν το αρχικό ερέθισμα να ήταν η ιδιαιτέρως πλούσια παιδική μου βιβλιοθήκη και ευχαριστώ τους γονείς μου γι’ αυτό!
5. Τι αποτελεί λογοτεχνία, για εσάς;
Είναι μια ερώτηση που δεν μπορώ να την απαντήσω. Νομίζω δεν υπάρχει ορισμός για το τι τελικά είναι λογοτεχνία. Μου αρκεί το χτίσιμο μιας ιστορίας με λέξεις.
6. Ποια είναι η ταυτότητα του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος κα τι το διαφοροποιεί από τις φόρμες των ξένων εκδόσεων;
Το ελληνικό crime fiction βρίσκεται ακόμα σε αναζήτηση ταυτότητας. Υπάρχουν διάφορα προβλήματα με κυριότερο την μίμηση συγκεκριμένων σχολών (κυρίως του γαλλικού νεοπολάρ) και την έντονη καθώς και μονόπλευρα πολιτικοποιημένη ματιά της πλειοψηφίας των συγγραφέων που έχει ως αποτέλεσμα πολλά πονήματα να θυμίζουν πολιτικά δοκίμια ή αριστερές ηθογραφίες.
7. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Δύσκολα τα πράγματα για το παραδοσιακό βιβλίο. Από την άλλη και νέες προοπτικές ευρύτερης διάδοσης καθώς και εύκολης εκτύπωσης. Πιστεύω πάντως ότι το τυπωμένο σε χαρτί βιβλίο ΔΕΝ θα πεθάνει ποτέ ακόμα και αν ζήσουμε καταστάσεις Φαρενάιτ 451.
8. Γιατί οι Έλληνες, παρά την πλούσια λογοτεχνική ιστορία τους, είναι από τους λαούς που διαβάζουν λιγότερο;
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ισχύει αυτό. Αμφισβητούνται οι διάφορες έρευνες που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Υπάρχει ένα κοινό που δεν το πιάνουν αυτές οι έρευνες γιατί αγοράζει από παζάρια μεταχειρισμένων και δεύτερο χέρι. Το πρόβλημα που έχω εντοπίσει με το κοινό είναι άλλο: Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού είναι γυναικείο όποτε ο συγγραφέας οφείλει να προσαρμόζει την θεματολογία του αλλά και την γραφή του. Και αυτό είναι συχνά δύσκολο όταν είσαι συγγραφέας αστυνομικών και δεν θες να γίνεις γλυκανάλατος!
9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Την Βίβλο, το Άνθρωποι και ερείπια του Έβολα, τον Γιούγκερμαν του Καραγάτση, τον Μεγάλο αποχαιρετισμό του Τσάντλερ και το Γουρούνια στον άνεμο του Νικολαϊδη. Τώρα μην με ρωτήσεις πως μπορεί να συνδυαστεί η Βίβλος με τον Νικολαϊδη ας πούρε. Η απάντηση είναι πως κανένας συγγραφέας δεν είναι κανονικός άνθρωπός. Αν ήταν δεν θα έγραφε!
10. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Θα ήθελα για παρέα τον Ρόμπερτ Λιούις Στήβενσον και τον Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ αλλά δεν ξέρω πόσο θα τους άντεχα ή πόσο θα άντεχαν εκείνοι!
11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;
Δεν ξέρω. Ο Καραγάστης στον Γιούγκερμαν γράφει πως οι Έλληνες είμαστε πεζοί στην φαντασία μας και ρομαντικοί αιθεροβάμονες στην πεζή καθημερινότητα μας. Ίσως να είναι και η απάντηση για τις τόσες μα τόσες παθογένειας μας.
