Ο Δημοσθένης Δέπος εξέδωσε, πρόσφατα, το βιβλίο “Το κουτί με τις θύμησες” από τις Εκδόσεις Κοράλλι. Μια σειρά από διηγήματα με ιστορίες από παιδικές κι εφηβικές αναμνήσεις, Εμπειρίες από ταξίδια, τη στρατιωτική θητεία, και τη νομική του πορεία. Απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα για το CulturePoint.gr δίνοντας ευθείες, αφοπλιστικές απαντήσεις.

1. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο για ένα επιτυχημένο έργο;

Η έμπνευση. Το βιβλίο δεν είναι ένα χωράφι, που θέλει μόνο καλό όργωμα. Οι σπόροι είναι που του λείπουν. Υπάρχουν καλοδουλεμένα βιβλία, που όμως δε διαβάζονται, γραμμένα από νεκρές ψυχές.

2. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Το βιβλίο είναι σαν ένα μωρό. Το μυρίζεις, το αισθάνεσαι, το ρουφάς, δεν τ’ αφήνεις μόνο του ποτέ. Το τάμπλετ δεν είναι μωρό, είναι μια άψυχη κούκλα. Στο τέλος όμως θα νικήσει.

3. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;

Ταυτίζομαι με τον “Ντόναλντ”, αντιπαθώ τον “Σκρουτζ”.

4. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Τον “Ξεχασμένο στρατιώτη” του Γκύ Σαζέρ. Θα τον διάβαζα πέντε φορές.

5. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Τους τέσσερις: Καραγάτση, Βενέζη, Μυριβήλη, Τερζάκη. Και τον Κοσμά Πολίτη σιμά. Να μιλάμε στα ελληνικά, βρε αδερφέ.

6. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά την τελευταία σας δημιουργία;

Ε, όχι και δημιουργία οι μικρές μου ιστορίες. Αφηγήματα για τους φίλους μου είναι.

7. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από τα βιβλία σας;

“Η σκόνη μου ‘χει κολλήσει για τα καλά. Θαμπώνει το λούστρο του ασήκωτου επίπλου, που ‘μαι μέσα του κλεισμένος. Ήρθε και κάθησε δίπλα μου με τα χρόνια, σα μια γηραιά κυρία στη κουνιστή της πολυθρόνα”.

8. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;

Paranoid (Black Sabbath), Kashmir (Led Zeppelin), Smoke on the water (deep Purple).

9. Αναγνωρίζετε γρήγορα τα λάθη σας και ποια συγχωρείτε ευκολότερα στους άλλους;

Τα πιο μικρά λάθη γρήγορα. Αυτά που δεν αναγνωρίζω, προφανώς τα θεωρώ σωστά. Συγχωρώ τα ίδια λάθη, που κάνω κι εγώ και μ’ ένα αβάντζο σ’ αυτούς, που δεν ξεκινήσαμε απ’ την ίδια αφετηρία.

10. Αν για την καριέρα σας έπρεπε να απομακρυνθείτε σημαντικό διάστημα από την οικογένεια σας, θα το κάνατε;

Στα εξηνταδυό μου να πάω προς τα που; Αν ήμουνα ο Γκογκέν, ε, τότε θα το σκεφτόμουνα. Άλλωστε για ποιά ή πόση καριέρα μιλάμε; Έζησα μάλλον “λάθε βιώσας” κατά την Επικούρεια επιταγή.

11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;

Ο καθένας ας ρίξει, όση δόση θέλει. Η ζωή είναι σαν τον καφέ. Πίνεται και σκέτος και πολλά βαρύς. Συστήνω πάντως μέτριο.

• Ο Δημοσθένης Γ. Δέπος γεννήθηκε το 1959 στην Πλάκα, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε νομικά στο ΕΚΠΑ. Δικηγορεί πάνω από τριάντα χρόνια στην Αθήνα. Αρθρογραφεί από το 2015 στο Reporter.gr. To “Κουτί με τις θύμησες” γράφτηκε τα τελευταία χρόνια σαν αποτύπωμα μιας αναπόλησης.